เมื่อถึงวัยชราน่าพิศวง ความมั่นคงทางใจใช่ทรัพย์สิน มองโลกไม่สับสนไม่ยลยิน เกียรติกามสิ้นสมมุติสุดผ่อนคลาย เราต่างมาลำพังรักชังชอบ คิดต่างตอบปัญหามีมาหลาย ต่างวิถีเลือกเดินเพลินใจกาย บทสุดท้ายลาลับกับกองฟอน เหลือความชั่วความดีที่ทำไว้ ตายเมื่อไหร่โผล่ผุดดุจสิงขร ยังคงอยู่คู่ฟ้าน่าอาทร ลูกหลานอ่อนเยาว์วัยสนใจมอง ขออยู่อย่างเข้าใจไปกับโลก ขอมองโศกสุขมีที่หม่นหมอง ปล่อยวางไม่ยึดติดคิดครอบครอง ไม่ร่ำร้องสุขสันต์นิรันดร
อนงค์นาง 11 ธ.ค. 2554 19:41 น. - ID 142899 
1418
5
0
12 ธันวาคม 2554 01:46 น. - comment id 1217397
ชีวิตคนเราก็เท่านี้นะพี่ เมื่อยึดไว้เต็มที่แล้ว ถึงเวลานึงก็ปล่อยวาง เป็นไปตามกฏไตรลักษณ์ ไม่มีสิ่งใดอยู่คงที่ได้ ... เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ... เบื่อๆ อยากๆ วนเวียนอยู่นั่นแล้ว
11 ธันวาคม 2554 19:53 น. - comment id 1217665
เข้ามาอ่านมาทักทายก่อนเข้านอนค่ะ.. เพื่อนชวนไปนั่งสมาธิที่ร้อยเอ็ด หนึ่งวันกับหนึ่งคืนแต่ยังไม่ตัดสินใจ.ค่ะ
11 ธันวาคม 2554 20:09 น. - comment id 1217669
กดเร็วไปหน่อยค่ะ
11 ธันวาคม 2554 20:31 น. - comment id 1217673
ดีจังเลยค่ะ ถ้าน้องปูเป้ตัดสินใจไปร้อยเอ็ด ขอเชิญแวะไปเที่ยวบ้านพี่ในตัวเมือง กับบ้านแม่ที่สุวรรณภูมิด้วยนะคะ จะให้เบอร์โทรหลังไมค์ ด้วยความยินดีอย่างยิ่งค่ะ
11 ธันวาคม 2554 21:18 น. - comment id 1217674
ขอบคุณนะค่ะพี่ แต่ว่ายังไม่แน่เลยค่ะห่วงลูกๆ เพราะลูกไม่ปิดเทอมตอนนี้น้องนอนหลับกันหมดแล้ว เลยออกมาอ่านหนังสือเล่นค่ะ
ขอบคุณนะค่ะ
11 ธันวาคม 2554 22:26 น. - comment id 1217680
ท้ายที่สุด.. มนุษย์เราก็เท่านี้ แรกระรี้ สนุกๆ ทุกข์ไม่เห็น แก่ใกล้ตาย ก็แจ้งจิตเริ่มคิดเป็น ชีวิตเช่น อนิจจัง ทุกขัง ..อนัตตา !
12 ธันวาคม 2554 10:37 น. - comment id 1217694
สวัสดีค่ะน้องปูเป้ เป็นคุณแม่ที่น่ารักมาเลยค่ะ ถักผ้าพันคอได้ตั้งสี่ผืนแล้ว อยากชมจังเลยนะคะ พี่เข้าใจค่ะว่าคนที่เป็นแม่ทุกคนต้องห่วงลูกๆ พี่เองก็จิตกังวลกับลูกๆเหมือนกัน ขนาดว่าโตแล้ว ยังโทรถามกันตลอด จะไปไหนมาไหนห่วงเหมือนตอนเป็นเด็ก ลูกสำคัญกว่าค่ะ ปฏิบัติธรรมที่ไหนคงไม่ต่างกัน ทำที่บ้านก็ได้
12 ธันวาคม 2554 10:47 น. - comment id 1217696
สวัสดีค่ะคุณศรีสมภพ ท้ายที่สุด.. มนุษย์เราก็เท่านี้ แรกระรี้ สนุกๆ ทุกข์ไม่เห็น แก่ใกล้ตาย ก็แจ้งจิตเริ่มคิดเป็น ชีวิตเช่น อนิจจัง ทุกขัง ..อนัตตา ---------------------------------------------------- เมื่อถึงวัยใกล้ตายไม้ผุกร่อน ความรุ่มร้อนมอดไหม้ไม่ตามหา ความสงบร่มเย็นเห็นกับตา เร็วหรือช้าต้องตายได้ทุกคน
12 ธันวาคม 2554 10:53 น. - comment id 1217698
สวัสดีค่ะน้องสีเมจิก การเดินทางของชีวิตมนุษย์ ต้องมีวันสิ้นสุดค่ะ จะช้าหรือเร็วไม่มีใครกำหนดได้ แต่ละคนต่างมีวิถีชีวิตที่ตนเลือกได้ ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะคะ
12 ธันวาคม 2554 16:40 น. - comment id 1217718
อันชีวิต มนุษย์ สุดแสนนั้น ไม่กี่วัน ก็วาย มลายสิ้น จะเหลือเพียง กุศล กับมลทิน คู่แผ่นดิน ให้เห็น เป็นสัจธรรม
12 ธันวาคม 2554 21:21 น. - comment id 1217727
รอยตรีนกาเริ่มชัดเจนบนใบหน้าแล้วค่ะพี่สาว แต่ยังทำใจเรื่องแก่ไม่ได้ค่ะ
13 ธันวาคม 2554 08:19 น. - comment id 1217743
สวัสดีค่ะคุณสุนทรวิทย์ อันชีวิต มนุษย์ สุดแสนนั้น ไม่กี่วัน ก็วาย มลายสิ้น จะเหลือเพียง กุศล กับมลทิน คู่แผ่นดิน ให้เห็น เป็นสัจธรรม ------------------------------------------------- ชีวิตคนต่างเดินเผชิญโลก สุขและโศกก้าวไปไม่ถลำ ทำดีชั่วได้หมดกฏแห่งกรรม สูงหรือต่ำเหมือนกันวันสิ้นลม ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะคะ
13 ธันวาคม 2554 08:20 น. - comment id 1217744
สวัสดีค่ะน้องแบม ผู้หญิงทุกคนอยากเป็นสาวสองพันปี ไม่มีใครอยากแก่ แต่เมื่อถึงเวลาคงต้องทำใจยอมรับความจริง และใช้ชีวิตอย่างปกติสุข ขอบคุณที่แวะมาทักทายพี่นะคะ
13 ธันวาคม 2554 16:12 น. - comment id 1217808
เข้าใจโลกขึ้นเยอะเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
13 ธันวาคม 2554 18:56 น. - comment id 1217816
สวัสดีค่ะคุณผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณที่แวะมาอ่านกลอนและทักทายกันนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
