มโนราห์กำสรวล

ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

พรานบุญแอบจ้องทำนองพราน
ไหวหวั่นพรั่นพรึงถึงสั่นไหว
ใจหวิวปลิวล่องพองหัวใจ
ทางเถื่อนเคลื่อนใดได้จำทาง
กราบเท้าสุธนตนมากราบ
กว้างไกลป่าราบพนากว้าง
หางปีกหลีกเร้นเห็นเรียงหาง
กินรีหนีย่างหว่างหากิน
สรงน้ำงามนักรักสระสรง
ถิ่นดงอโนดาตมิพลาดถิ่น
บินกลับหิมพานต์เชี่ยวชาญบิน
งามสิ้นสามโลกโชคงดงาม
คล้องจับอาษาพาเที่ยวคล้อง
ล่ามมัดจัดจองลองเชือกล่าม
ขามเข็ดเจ็ดอนงค์คงเข็ดขาม
รอหลายชั่วยามต้องเพียรรอ
ถึงใจพระสุธนปรนใจถึง
ขอหนึ่งกินรีหวังที่ขอ
พอได้ชื่นชมภิรมณ์พอ
พรานไพรไปหนอรอพ่อพราน
เฒ่าบุญพรานไพรใจไม่เฒ่า
ขานรับความเก่ารีบขับขาน
ชาญเชี่ยวเที่ยวเล่นเช่นชายชาญ
ด้นป่าหิมพานต์ชำนาญด้น
มาถึงอโนดาตวาดหวังมา
ฝนฟ้าสมนึกตามฝึกฝน
ทนรอกินรีหลบลี้ทน
บินวนเจ็ดอนงค์ลงลอยบิน
ปีกหางวางถอดลอดรวบปีก
ดิ้นโดดโลดหลีกปลีกตัวดิ้น
จินต์จนคนยั้งคลุ้มคลั่งจินต์
ซ่อนปีกหางสิ้นสุดบินซ่อน
กรรมของมโนราห์มาตกกรรม
ย้อนลงเล่นน้ำกรรมยอกย้อน
อ่อนอกตกบ่วงพรั่นทรวงอ่อน
พรานไพรไล่ต้อนเข้าบ่วงพราน
อกเอ๋ยอกเราเศร้าในอก
พล่านสะทกวกเวียนเพียรพลุ่งพล่าน
พาลท้อสุดยื้อในมือพาล
ใจหาญอยากรู้สู้ด้วยใจ
พระสุธนยินดีปรีดิ์ใจพระ
ได้อนงค์สวยสะเกินคิดได้
ให้ทานพรานบุญทูนทรัพย์ให้
เคียงใกล้มโนราห์สง่าเคียง
มอบรักมอบให้เต็มใจมอบ
เสียงสวรรค์ลั่นรอบชอบสรรพเสียง
เพียงเพลงบรรเลงได้พอเพียง
สุขสันต์วันเรียงร่วมเคียงสุข
ห่างบ้านแม่พ่อรอยิ่งห่าง
ทุกข์ทนหม่นหมางร้างถิ่นทุกข์
สุขหายกลายหม่นทนสิ้นสุข
มโนราห์หมดสนุกทุกข์มโน.........