เห็นคนตายครั้งแรกให้แปลกจิต กลับมาคิดทำไมกระไรหนอ นอนรดน้ำต่อแนวเป็นแถวรอ ขันส่งต่อรดมือถือมาลัย ร้อนก็ร้อนนอนหนาวเขาห่มผ้า นอนหลับตานิ่งนิ่งไม่ติงไหว เหมือนนอนยิ้มพริ้มขำแล้วทำไม คนร้องไห้ให้เขาเหมือนเศร้าตรม เพราะตอนนั้นฉันเล็กเป็นเด็กอยู่ ยังไม่รู้จักตายคือขื่นขม ตายก็หลับนอนเห็นเหมือนเป็นลม แล้วท่านยมบาลมารับไป ที่จำมาเท่านั้นที่ฉันรู้ ตายกับอยู่พระสอนอยู่ก่อนไว้ ชีวิตมีดีชั่วก็ตัวใคร ไม่หายใจไปลับเหมือนหลับยาว มาวันนี้ผ่านมาเป็นล้านศพ มิรู้จบพบพานผ่านร้อนหนาว ดั่งฟ้าสูญสิ้นแสงสะเก็ดดาว ที่ร่วงกราวฟากฟ้าคราดับไฟ บ้างก็ดับลับหายกลายเป็นศพ มิทันครบหนึ่งค่าอายุขัย ประสบกรรมตามเหตุโดยเภทภัย ก็หลับใหลเป็นศพก่อนครบกาล หนึ่งชีวิตมนุษย์สุดจะง่าย สาเหตุตายจำกัดตัดสังขาร มีแก่ป่วยซวยโชควิโยคการณ์ ถูกประหารแดดิ้นจนสิ้นชนม์ หมดอากาศขาดรักลงดับดิ้น กินของกินมีพิษจนผิดผล จมน้ำนานบ้านพังนั่งรถยนต์ เครื่องบินหล่นไฟลวกโดนหยวกแทง เก้า ล.เก้าเล่าไปไม่มีหมด บ้างสยดสยองมองแสยง บ้างพรากภพอบอุ่นไร้รุนแรง ตามตำแหน่งแห่งสิทธิ์ลิขิตกรรม ฉันมองศพรดน้ำด้วยความคิด หนอชีวิตใดดูจะอยู่ค้ำ ส่งวิญญาณผ่านสายวารีนำ เสียงพระธรรมสวดศพสงบปลง ไม่วิ่งเล่นเช่นก่อนเมื่อตอนเด็ก เมื่อคราวเล็ก ไร้เดียง...สาเพียงสง- สัยเพียงจิตคิดมองตรึกตรองตรง คนนอนคงแค่ตายไม่หายใจ แต่ล่องลอยคอยคนมารดน้ำ เก็บคำถามความคิดยังติดไว้ เหมือนตอนเด็กเล็กคิดสะกิดใน ห้วงสำนึกตายไปอยู่ไหนกัน อยู่ในโลกเร้นตาจะหาเจอะ คนอยู่เยอะโลกตายคล้ายโลกฝัน ฤาอยู่ล้อมห้อมเราในเช้าวัน ฤายามจันทร์เย็นแสงแต่แฝงกาย สักวันแหละแค่คิดตงิดนึก เหมือนม้าคึกอ่อนขวบอยากควบคล้าย คะนองคิดติดค้างเรื่องวางวาย เข้าใจตายก่อนได้ก็คงดี เพราะมันคือสิ่งเดียวในเกลียวโลก ที่ขันโชคบิดแน่นเกินแก่นชี้ ว่าเชื่อได้ใช่เลยไม่เคยมี แต่คัมภีร์เขียนไว้ให้รอชม ก็จะขอรอไปด้วยใจจด อย่าลืมทดเวลาให้เหมาะสม สักร้อยศกยกศาสตร์พิฆาตคม มาเอาลมหายใจไปได้เลย
KIRATI 8 เม.ย. 2555 22:14 น. - ID 144210 
1980
8
0
10 เมษายน 2555 14:22 น. - comment id 890397
.............. เป็นบทกลอนที่ดีมากเลยจ้ะคุณกีร์ ก็ไม่รู้หรอกนะว่าเขาคัดเลือกกลอนขึ้นหน้าแรกกันยังไง แต่สงสัย.... กลอนแบบนี้ทำไม๊ไม่ได้ขั้นหน้าแรกน๊อ ................
10 เมษายน 2555 19:00 น. - comment id 890546
อะแฮ่มม..แหล่มเรยย เขียนดีจัง..ขอตังค์มั่งจิ
10 เมษายน 2555 19:06 น. - comment id 890548
คห.20 งกทำเปงว่าตรูชิๆ
8 เมษายน 2555 22:20 น. - comment id 1229499
แว๊กกกก ที่1
8 เมษายน 2555 22:42 น. - comment id 1229500
แว๊กบอกหลายเที่ยวแระ ม่ายได้ชื่อ แว๊ก ป๊าดดด
ท่านหญิง โวยวาย หายดี อ่ะยาง ไปนวดให้มะ อิอิ
8 เมษายน 2555 22:45 น. - comment id 1229501
นวดๆทุบๆ ต้องมีซักวัน เชิญท่านกีร์ไปก่องน๊ะ ข้อยเปงตาย่าน
8 เมษายน 2555 22:50 น. - comment id 1229502
จากใจเลย....เยี่ยมค่ะความทรงจำครั้งแรกที่ได้เห็นคนตาย คือ เห็น"ตา"ค่ะ ตอนนั้นน่าจะอายุสี่ขวบได้ ไปยืนดูคนอาบน้ำให้ ตา ไม่เข้าใจว่าทำไม ตา ไม่อาบน้ำเอง ทำไมยาย แม่ และ น้าๆ ร้องไห้ ไม่มีน้ำตาสักหยดจาก ด.ญคนนั้น ได้แต่สงสัยว่า ตาไปไหน ทุกครั้งผู้ใหญ่จะบอกว่า "อยู่บนฟ้า" ตั้งแต่นั้น...เลยเป็นสาเหตุที่ชอบมองฟ้า ยิ่งเวลา ท้อแท้ หรือมีปัญหา จะชอบมองท้องฟ้าทอดสายตาออกไปไกลๆ ทำให้รู้สึกอบอุ่นภายใต้ผืนฟ้าที่กว้างใหญ่ไม่มีที่สิ้นสุด... ..................... ครั้งที่สอง....เห็น "ทวด" ก่อนตายทรมานมาก... ทวด เป็นเส้นเลือดสมองแตกก่อนจะตายท่านร้องหาพ่อและแม่.... และก็อีกเช่นเคย ด.ญ คนเดิม...ยืนมองอยู่ไกลๆ และไม่รู้เลยว่าอีกไม่นานจะไม่ได้เห็นทวดที่เคยทำ กระบวยเล็กๆแจกเด็กๆ...สานตระกร้ามากมาย...ภาพที่คุ้นชิน...กำลังจะหายไปจากสายตา... ณ วันนี้... มองย้อนกลับไปในความตายทั้งสองครั้งที่ได้เห็น ทำให้รู้ว่า ไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆ ทวด อายุมากกว่า ตา ตา ดู แข็งแรงกว่า แต่กลับกลายเป็น ตา...ที่ขึ้นไปอยู่บนฟ้าก่อน... ทุกวันนี้คิดอยู่เสมอว่า...ความตาย...คือสิ่งที่ไม่แน่นอน... เราไม่สามารถรู้ได้ว่าเราจะตายวันไหน...ใครจะไปก่อนเรา...หรือเราจะไปก่อนใคร ดูอย่างเพื่อนวัยเด็กของฝนสิ..แข็งแรงเป็นนักกีฬาตัวยง.. แต่ความตายก็มาพรากเขา จากไปก่อนวัยอันควร... และกลับเป็นเราที่ดำเนินชีวิตต่อไป...เรื่อยๆจนถึงวันนี้... มันน่าแปลกจริงๆ....ความตาย... เหมือนเงา...ที่ไปกับเราทุกที่...วันใดไม่มีเงา...วันนั้นก็ไม่มีเรา... ถามว่า กลัวมั๊ย... ความตาย ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวเลย การมีชีวิตอยู่ต่างหากที่น่ากลัว หากเราทำพลาดเพียงนิดไม่ว่าจะกับคนที่เรารัก หรือคนที่รักเรา...ก็เหมือน ตายทั้งเป็น น่ากลัวกว่า เป็นไหนๆ การประคองชีวิตให้เดินอยู่บนทำนองคลองธรรม...ท่ามกลางความ วุ่นวาย บนโลกใบนี้ .................. วันนี้มาแบบ สาระล้วนๆเลย...
8 เมษายน 2555 22:53 น. - comment id 1229504
ตาย่านอารายฟร่ะ
ไปก่องได้ไง ไม่อ่านนิ บอกว่า ขอ ร้อยศกไง ป๊าดดด
ไม่งั้นคุงเฌอต้องร้อยเอ็ดปี เหี่ยวมากมาย รุยนะ อิอิ
8 เมษายน 2555 23:07 น. - comment id 1229507
ม่ายเคย
รุย มากอดหน่อยจิ ยัยตัวเล็ก อิอิ
ขอบคุณ ลชร.มามายก่ายกอง วันนี้ดูตัวใหญ่ยักษ์เหยียบตึกเรยนะ
9 เมษายน 2555 00:57 น. - comment id 1229512
บทกลอนดีมากเลยครับท่าน
9 เมษายน 2555 05:08 น. - comment id 1229524
ยังไม่เคยมีใครมาตายในอ้อมกอด... แต่..อยากจะตายในอ้อมกอด...... ..................ของใคร
9 เมษายน 2555 08:17 น. - comment id 1229532
ตายเมื่อไหร่ จะมาเล่าให้ฟัง อดใจรอหน่อยนะ
9 เมษายน 2555 10:38 น. - comment id 1229547
พี่กีร์...สวีดัด.....แกงแจมด้วยนะพี่...อ่านและเศร้า อย่าให้ถึงวันน้านนนนเลยยยย... สักวันหนึ่งคงถึงซึ่งวันนั้น วันที่ฉันจากไปด้วยใจสงบ สิ้นเจ็บปวดร้าวรานที่พานพบ ชีวิตจบหลับสนิทนิจนิรันดร์ เพราะไม่รู้พรุ่งนี้จะมีไหม จะทนพิษเจ็บไข้ถึงไหนนั่น ทั้งชีวิตกินแต่ยาสารพัน ชาติก่อนนั้นฉันทำกรรมอะไร เคยนั่งฟัง...กุสะลาธัมมานั้น คงสักวันนอนฟัง..ยังโลงใหญ่ กินข้าวต้มงานอื่นชื่นชอบใจ(เบิ้ลสองชาม) ถึงงานเราเมื่อไหร่มิได้กิน..
9 เมษายน 2555 12:30 น. - comment id 1229557
สวัสดีค่ะ พี่ชายคนเอ... อ่านแล้วทำให้มีมรณานุสติ เป็นการเข้าใจความตาย เตรียมตัวตาย อิอิ ตบมือให้พี่ชายคนเอ.. กลอนบทนี้สุดยอด....^^
9 เมษายน 2555 15:57 น. - comment id 1229588
อ่านไปสามรอบเรย... บทสุดท้าย ทำให้ไม่อยากปลงค่ะ หัวเราะแทนได้ป่าว...เขียนได้ดีจริงๆค่ะ มองเห็นสัจธรรมเลยนะ
9 เมษายน 2555 21:03 น. - comment id 1229623
10 เมษายน 2555 08:07 น. - comment id 1229636
ดีจร้า ท่านสีเมจิกจริงๆเขียนเพราะเพิ่งไปงานสวดติดๆหลายคืน นะขอรับ กลับมาก็ให้มานึกว่า เอ เราไปมากี่งานแระ...ครั้งแรกเรารู้สึกอะไร แบบไหน นะท่าน
************************** ดีจร้า เจ้าคุงแซม
ดูแลตัวเองดีอ่ะป่าว ...ไม่ดีหักแต้มแจกใบเหลืองเรย อิอิ
ไม่เอาขอรับ ไม่ต้องมาบอก และ/หรือ มาหลอก ก็ม่ายอาว ขอรับ อิอิ ขอบคุณขอรับกระผม
ฉุ่มฉ่าม นิ้วอยู่ดีๆ ก็เอามีดมาปาดเล่น ซะงั้น ป๊าดดด
10 เมษายน 2555 09:41 น. - comment id 1229642
เมื่อเจ้ามา มีอะไร มาด้วยเจ้า เจ้าจะเอา แต่สุข สนุกไฉน เมื่อเจ้ามา มือเปล่า จะเอาอะไร เจ้าก็ไป มือเปล่า เหมือนเจ้ามา จากหนังสือคู่มือดับทุกข์ ขออนุญาต นำมาแจมครับ
10 เมษายน 2555 10:47 น. - comment id 1229648
10 เมษายน 2555 11:07 น. - comment id 1229649
^ ^ ^ น่าเอามา จี่ เล่นฟร่ะ
10 เมษายน 2555 13:23 น. - comment id 1229661
^ กล้าปะหละชิๆ
10 เมษายน 2555 13:45 น. - comment id 1229662
ลิ้นจี่ตรูมีเยอะ....เต็มตู้เย็นเลย... อร่อยกว่า ลิ้นจี่แกรรับรอง
10 เมษายน 2555 13:46 น. - comment id 1229663
๒๐ แต่ที่แน่ๆ ขอไข่ปิ้งก่องดีฝ่า ชัวร์
10 เมษายน 2555 14:13 น. - comment id 1229665
มิมีใครใคร่ลี้.....ขวางหลบ ปลายสุดเส้นรอพบ....รับพร้อม มรณบรรจบ.....ประจวบ ก้าวเถิดก้าวสู่อ้อม........สุดท้ายปลายหลุม บทกลอนท่านกีร์ สะท้อนให้เห้นมรรคา ที่ใครๆหาเลี่ยงพ้น สุขสวัสดีนะขอรับม่าน
11 เมษายน 2555 10:04 น. - comment id 1229678
^ ^ ^ ใส่ก่อง....กำไรเหงๆ
11 เมษายน 2555 12:26 น. - comment id 1229689
สงกะสัยจะเป็นหยวกเสริมใยเหล็ก แทงซะทะลุ อิอิ
11 เมษายน 2555 16:47 น. - comment id 1229697
สองเดือนมานี่กลัวมากว่าวันนั้นจะมาถึงค่ะ อิอิ เพราะว่าป่วยบ่อยมาก แต่ก็ปลงนะคะ ธรรมดาของคนเรา อิอิ นึกว่าจะมาร้องเพลงพี่ก็อตให้ฟังเสียอีกค่ะ
12 เมษายน 2555 12:50 น. - comment id 1229753
หน้าส่วนตัว
12 เมษายน 2555 16:23 น. - comment id 1229780
พิมเป็นคนกลัวศพ กลัวผี ไม่กล้ามอง เคยนั่งรถผ่านสถานที่มีอุบัติเหตุ หันหลังหนีทันที บางครั้งหลับตาปี๋เลย กลัวจนบอกไม่ถูกช่วงก่อนที่แม่จะเสียชีวิต แม่ทรมานมาก พิมไม่กล้าเข้าไปหาท่านเพราะกลัวและ สงสารท่านจับใจ ได้แต่เดินเลาะไปเลาะมาชะเง้อมองผ่านกระจกทั้งวันและอีกครึ่งคืน น้องสาวเดินออกจากห้องมาบอกว่า แม่จะไปแล้ว แต่ไปไม่ได้คงเพราะยังไม่เห็นหน้าพี่
นาทีนั้นไม่กล้าเอ่ยถึงว่าพิมเป็นยังไง ความตายแม้จะเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่ไม่อาจหักห้ามความเสียใจ เมื่อต้องสูญเสียคนที่เรารัก
12 เมษายน 2555 16:28 น. - comment id 1229781
มาช้าแต่ชัวร์ ไข่ใบนี้พิมขอนะค่ะ
23 เมษายน 2555 07:40 น. - comment id 1230755
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
