หน้าส่วนตัว
ทันสมัยใหม่เสมอ..เฟ้อตามฝัน
ทุกเวอร์ชั่นมือถือ ต้องซื้อแหลก
ความนิยมคือนิยามเป็นคำแรก
ใช่เรื่องแปลกที่คนไทยคลั่งไอโฟน
พกกันเพลินเกินใช้หลายเครื่องนั่น
ทั้งโหลดแชร์ แอปกันยันหลานโหลน
มีธุรกิจพันล้านกันทุกคน
กู้มาซื้อ..เพื่อให้โดนว่าตนรวย
อีกหลากล้นคลั่งไคล้ในเฟสบุ๊ค
ไล้ค์สนุกแซทแชร์ แหลหล่อสวย
สาวกแอปฯ ไอโฟนร่วมเล่นด้วย
ช่างรุ่มรวยเวลา ซะเหลือเกิน..
นั่งหน้าคอมพ์ พร้อมยิ้ม จิ้มและกด
เล่นเกมส์โปรดกดไล้ค์ไม่ขวยเขิน
พ่อแม่ลูก คนละเครื่องเฟื่องเหลือเกิน
ดูหมางเมิน ต่อสัมพันธ์เกินบรรยาย
ยอดนักชอป ชอบซื้อของมากองบ้าน
ไปทุกงานมหกรรมย่ำของขาย
รถป้ายแดงแย่งกันซื้อยื้อแทบตาย
นโยบายลดเป็นแสนตามแผนรัฐ
ต้องแบรนด์เนมเท่านั้นที่ฉันซื้อ
แพงหูอื้อยังซื้อได้ไม่ข้องขัด
ยื่นเครดิตบัตรทองฟ้องอายัด
จึงวิบัติล้มละลายในพริบตา
เทคโนโลยี.. เร็วจี๋จริงนั่น
ตามไม่ทันผันเงินเกินจะหา
ตกเป็นทาสพลาดพ่ายในทุกท่า
สวรรค์ตก นรกคว้า ..เพราะปราชัย
เพราะความอยากไม่ใช่หรือ? ..ถือครองอยู่
นำไปสู่หนทางสร้างทุกข์ใหญ่
ทิ้งความอยาก.. ความยากก็หายไป
แม้โลกใหญ่ยังไม่พอ..ให้ต่อมัน !
0000000000000000000000000000000000000000000
หาก ความฟุ่มเฟือย หมายถึง ความทันสมัย ในนิยามของบางคน จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เมืองไทยจะมีเบอร์โทรศัพท์มากกว่าจำนวนพลเมือง คลั่งไคล้ไอโฟนกันเป็นบ้าเป็นหลัง แถมคนหนึ่งก็มีมือถือไม่รู้ตั้งกี่เครื่อง เล่นเฟซบุ๊กจนเป็นแชมป์โลก ชอปปิ้งของนอกครั้งละหลายล้าน มีหลายสิ่งที่คนไทยมักจะทำอะไรอย่างบ้าคลั่งจนเกินความพอดีได้อย่างไม่น่าเชื่อ!
คนไทยไม่แพ้ชาติใดในโลก โดยเฉพาะพฤติกรรมลบๆ กับค่านิยมใช้ของหรู ราคาแพง ฟุ่มเฟือยกับสิ่งของที่ไม่จำเป็น ยึดติดกับสังคมบริโภคนิยมมากเกินพอดี หลงกระแสสังคมฟุ้งเฟื้อ แม้ต้องกู้และเสียดอกเบี้ยสาหัสสากรรจ์ก็พร้อมยอมจ่าย จนติดนิสัยใช้เงินเกินตัวไปแล้ว
ศรีสมภพ 9 พ.ย. 2555 12:29 น. - ID 146096 
954
3
0
9 พฤศจิกายน 2555 13:34 น. - comment id 1250615
เห็นด้วยจ้ะคุณศรีสมภพ บางคนมีโทรศัพท์หลายเครื่องจริงๆ แน่นอนว่าต้องมีหลายซิม สิ้นเปลืองดีแท้
9 พฤศจิกายน 2555 13:41 น. - comment id 1250617
จริงเจ้าค่ะ
9 พฤศจิกายน 2555 14:22 น. - comment id 1250620
กลัวไม่ทันเด็กรุ่นใหม่เจ้าค่ะ
9 พฤศจิกายน 2555 16:36 น. - comment id 1250632
คนไทยรวยหนี้ ดูได้จากรถป้ายแดง จากบ้านจัดสรร นั่นคือระดับล้านขึ้น รายได้ระดับหมื่น ปัจจุบันคนอเมริกันระดับกลางไม่อาจฟุ่มเฟือยได้ เพราะระบบเสียภาษีที่สูงและไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้ บ้านส่วนมากก็เก่ามากอยู่มากันต่ั้งแต่รุ่นทวดหรือปู่ย่า ไม่มีปล่อยให้กู้เงินได้ง่าย ถ้ามีบัตรเครดิตก็ต้องจ่ายตามกำหนด มีคะแนนสะสมระดับของลูกหนี้ว่า เกรดสูงหรือต่ำ ก่อนจะให้กู้ต้องเช็คละเอียดมากว่ารายได้เท่าไหร่ มีหนี้ทั้งหมดเท่าไหร่ มีปัญญาผ่อนหนี้ใหม่เพิ่มมั้ย ถ้าตกงานจะเป็นหนี้สูญหรือไม่ เพราะระบบเศรษฐกิจแบบฟองสบู่นั้นเกิดขึ้นในทุกประเทศ เวลาสถาบันการเงินหรือธุรกิจรายใหญ่ล้มละลาย รัฐต้องเข้าไปอุ้ม ทำให้รัฐเป็นหนี้เพ่ิมมากขึ้น ผลคือเรียกเก็บภาษีรายได้ ภาษีสินค้าอุปโภคบริโภค จากประชาชน ผู้ประกอบการค้ารายย่อยถ้าไม่ขยันหรือไม่เก่งจริงจะอยู่ไม่ได้ ต้องมีไอเดียใหม่ๆแข่งขันกันสูง อนงค์นางกับสามีจะใช้จ่ายอะไรต้องระวังมากเพราะเรามีค่าใช้จ่ายในการศึกษาของลูกมากมายกว่าจะจบปริญญาตรีประมาณปีละสามหมื่นเหรียญ สี่ปีก็แสนกว่าหรือตีไป ราว 4ล้านบาทไทย เรียนโทได้ทุนและได้เงินเดือนด้วยก็เบาไปแต่ถ้าไม่ได้เกียรตินิยมก็ยากที่จะได้ทุนค่ะ เรียนต่อแพทย์ซึ่งตอนนี้มีให้ไปสัมภาษณ์แล้ว แห่ง เมื่อสองวันก่อนได้ในนิวยอร์คที่ลูกชอบมาก จะสัมภาษณ์วันที่ 4 ธันวาคม ค่าใช้จ่ายทุกอย่างอีก4ปีเป็นเงินสามแสนกว่าเหรียญ คือ 10ล้านบาทไทย แต่รายได้เมื่อจบได้งานทำไม่กี่ปีก็หาคืนได้ อนงค์นางวางแผนฝากเงินทุนการศึกษาให้ลูกทั้งสองคนตั้งแต่ลูกอายุ5ขวบกับธนาคารออมสินไทยและธนาคารที่นี่ เป็นการฝากแบบระยะยาวซึ่งเห็นผลก็ตอนนี้แหละค่ะ ถึงมีโอกาสพาลูกกลับบ้านได้ แม้จะค่าใช้จ่ายเยอะ ค่าตั๋วไปกลับสองคนก็8 หมื่นกว่าบาท ค่าใช้จ่ายอื่นๆแค่ไม่กี่วัน มีงานบุญงานเลี้ยงสองงาน มีเช่ารถตู้ ค่าโรงแรมในฮ่องกงและกรุงเทพฯค่าอาหาร น้ำมันรถ อนงค์นางวางแผนทำบัญชีทุกอย่าง ตกประมาณหนึ่งแสนแปดหมื่นบาทหรือ 6000 เหรียญ เท่ากับรายได้ของเราสองคนในหนึ่งเดือน ซึ่งเราลงทุนเพื่อลูกเพื่อญาติมิตร นานทีหลายปีหน นับว่าคุ้มค่ะ เพราะเราไม่มีหนี้สินต้องผ่อนรถหรือผ่อนบ้านและเราได้ดอกเบี้ยจากเงินฝากระยะยาวของลูกมาใช้จ่าย บัตรเครดิตไม่ใช้ ใช้แต่เดบิตหักเงินสด จะซื้อเสื้อผ้า หรือของใช้เฉพาะตอนลดราคาไม่ต่ำกว่า50% จ่ายตลาดค่ากับข้าวที่นี่ก็ใช้คูปองตัดเอาไปลดได้อีกทุกอาทิตย์ นี่คืองานบัญชีของแม่บ้านที่สามีมอบให้ดูแลทุกอย่างตั้งแต่แต่งงานกันมา การแต่งงานใช่ว่าแค่รักกันอย่างเดียวหรือเที่ยวตลอด เหมือนตอนเป็นแฟนกัน เมื่อมีลูกต้องวางแผนระยะยาวค่ะ อย่าก่อหนี้โดยไม่จำเป็น รถเก่าเราก็ยังขับได้ของปี 1982 และ 1992 ไอโฟนมีเครื่องเดียวแต่ตัดคอมพ์ออกไป ไปใช้ที่ห้องสมุดประชาชนฟรี ลูกคนโตไอโฟนหนึ่งเครื่องกับlap top หนึ่งเครื่อง จ่ายของเขาเอง เราก็อยู่ได้ค่ะ
9 พฤศจิกายน 2555 16:50 น. - comment id 1250634
ไม่แนะนำให้เรียนเพราะรายได้อย่างเดียวนะคะ ต้องมีใจรักใจชอบในสาขานั้น ถึงจะมีความสุขในอาชีพนั้น จะเป็นเกษตร พ่อค้า ลูกจ้าง นักธุรกิจ ต้องรักในงานนั้นค่ะ และต้องทำเพื่อสังคมด้วยตามโอกาส มิใช่เข้าแต่กระเป๋าตัวเองแต่ขี้เหนียวไม่เคยบริจาค ทำบุญกุศลเลย
9 พฤศจิกายน 2555 17:04 น. - comment id 1250636
คนที่ไม่ทำอะไร เพราะกลัวลำบากกลัวเปลือง อยากสบายตลอด ไม่อยากจ่าย ไม่อยากได้ คอยเป็นชาวเกาะให้เป็นภาระของญาติพี่น้องก็ไม่ไหวค่ะ เมื่อมีรายได้ตนเองจะรู้ค่าจากหยาดเหงื่อแรงงานว่ากว่าจะได้แต่ละบาทนั้นมีค่ากว่ารอรับจากผู้อื่น สงสารเขาค่ะ เขาก็คงเหนื่อยเหมือนกัน โดยเฉพาะ พ่อแม่ คู่ชีวิต ช่วยกันทำมาหากินน่าจะดีกว่าค่ะ ถ้าไม่เลือกงานแล้ว ไม่อดตายค่ะ
9 พฤศจิกายน 2555 17:52 น. - comment id 1250642
ขอคาระวะ
9 พฤศจิกายน 2555 18:18 น. - comment id 1250651
ต่างคนต่าง อยากได้ ไม่รู้จบ ฝุ่นตลบ ขันแข่ง หมายแซงหน้า ของยิ่งใหม่ ยิ่งดี มีราคา แย่งซื้อหา คลุ้มคลั่ง มิลังเล
9 พฤศจิกายน 2555 20:35 น. - comment id 1250660
หันมาใช้ ไอ 5 ของจีนดีก่า เสป๊กเยี่ยม ราคาเยาว์ แถมเป็นเจ้าของลิขสิทธิ ด้วย อิอิอิ
10 พฤศจิกายน 2555 00:54 น. - comment id 1250678
กึ่งกลางระหว่างด้าน ณ จุดนั้น คือจุดนิ่ง ขวาซ้ายไม่ประวิง เป็นความจริง สัจจธรรม ฉลาดคิดผลิตผล อย่าทำล้นจนเกินล้ำ น้อยนักผลมักงาม มากซ้อนซ้ำทำลายตน ซัพพลาย ต้องไม่โลภ ดีมานด์จบ ครบเหตุผล ประมาณประเมินตน ไม่ไหลล้นหล่นหายซ้ำ เกษตรเหตุแห่งต้น ปลูกพืชผลอย่าล้นหลาม สินค้าอุตสาหกรรม อย่ามากล้ำทำเกินไป พออยู่สู่พอกิน หมั่นออมสินหนี้สิ้นหาย บัญชีมีรับจ่าย จัดการได้ไม่ฟุ่มเฟือย สร้างภูมิคุ้มกันไว้ ต้องใส่ใจไม่ชาเฉื่อย ฝึกซ้ำทำเรื่อยเรื่อย เหนื่อยก็พักไม่หักหาญ รอบคอบใฝ่รอบรู้ ตามโลกดูรู้โลกทัน เทคโนฯ อย่าโลว์สั้น ต้องใช้มันให้ทันตาม ซื่อสัตย์ขจัดชั่ว บาปเกรงกลัวบัวพ้นน้ำ สุจริตคิดดีงาม มีคุณธรรม มีทำใจ พร้อมสู้อยู่กับโลก ไม่รอโชคตกมาใส่ มือสองสมองใช้ ทำด้วยใจให้เหมาะควร แบ่งปันและสรรค์สร้าง สิ่งรอบข้างอย่างขวายขวน ทรัพยากรอาทรถ้วน ใช้เหมาะควรคำนวณกัน สังคมสมสุขได้ ต่างร่วมใจไม่เหหัน ระบบนิเวศน์นั้น สมดุลมั่น ฐานเหมาะสม สายกลาง..หนทางพุทธ ไม่สะดุดฉุดไม่ล้ม ไม่หลวมฝืด จืดเค็มขม ไม่หวานอม ข่มขืนกิน พอเพียง..เพื่อพ้นผ่าน วิกฤติการณ์อันผกผิน เพียงพอ..ต่อชีวิน ก็พอกินสิ้นชั่วกาล พอเพียง ไม่เสี่ยงสูญ จึงมีคุณหนุนคงมั่น มีภูมิคอยคุ้มกัน จึงสุขสันต์อย่างมั่นคง เศรษฐกิจแนวคิดนี้ ในหลวงชี้ มีพระประสงค์ ให้โลกอยู่ คู่คนคง ยั่งยืนยง..ตรงพอดี ........................................................ ขออนุญาตินำกลอนเก่ามาเล่าใหม่.. เพื่อจุดประกาย..ให้รู้ การอยู่แบบพอเพียง ขอบคุณทุกๆท่าน ที่คล้ายกันมั่นประเด็น !
10 พฤศจิกายน 2555 13:28 น. - comment id 1250704
เฮ้อ โงหัวไม่ขึ้น บ้านกลายเป็นบาน(ปลาย) รถกลายเป็นลด(เงินในกระเป๋า)
11 พฤศจิกายน 2555 22:49 น. - comment id 1250766
อย่าอยาก..ลำบากหนา อยากนั้นพาไปหาทุกข์ สมอยากก็สมสุข แล้วก็ทุกข์ เมื่อยากอีก ตัดอยาก..ยากคณานับ มันเกิดดับ สุดสับหลีก หิวก็ทุกข์ สุขอิ่มอีก มันจุกจิกไม่จากจร ข่มใจไม่ให้อยาก แสนลำบากปากมันร้อน หน้างอและเง้างอน อยากเหยื่อป้อน แทบอ่อนใจ อยาก..อยาก ลำบากจริงหนอ สุขทุกข์รอ ล่อหลอกไว้ สวาปาม หลงตามใจ ก็เวียนว่าย ..ในวังวน ! .. ยากหลุดพ้น เพราะผลกรรม ขอบคุณ.. ร้อยฝัน รู้ทันอยาก !
16 พฤศจิกายน 2555 06:00 น. - comment id 1251050
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
