๏ เพรงพากย์๚ะ๛
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เมื่อเพรงพากย์สูญสัตย์ตระบัดสิ้น
เพียงลมลิ้นเลศลวงพรางบ่วงขึง
เข้าฝั้นเกลียวกระหวัดผูกมัดตรึง
ใจดวงหนึ่งแทบแตกลงแหลกลาญ
ถ้อยความคำสาบานฝากผ่านฟ้า
สิ้นคุณค่าความนัยดั่งไฟผลาญ
อีกสัญญาสัจจะบรรพกาล
คราพ้นวารปรักป่นลอยปนลม
เพียงรอยเศร้าแอบอำในสำนึก
ทุกรู้สึกเต้นตื่นด้วยขื่นขม
ยามย้อนยลเพรงพากย์ที่ฝากปม
แสนระทมดวงมานทุกวารวัน
สิ้นดวงสูรย์เบิกบทแสงสดใส
อาบทรวงในเปลี่ยวคว้างกลางวสันต์
ม่านหม่นเทาโอบคลุมดั่งกุมกัน
ให้อนันตกาลหม่นทุกหนทาง
จักมิโทษพรหมแถนแม้แสนทุกข์
ถึงเจ็บรุกใจกายมิหายห่าง
เถิดเมื่อรักย่อยยับจนอับปาง
ยอมอ้างว้างกลางโลกอันโศกตรม
เมื่อสิ้นวาสน์ปราศช่วงของบ่วงรัก
จำต้องหักหวานชื่นแม้ขื่นขม
ด้วยเพรงพากย์ปรักป่นลอยปนลม
ค่าเคยชมยามชื่นก็ขื่นชัง
เมื่อเพรงพากย์สูญสัตย์ตระบัดสิ้น
ตราบด่าวดิ้นกายซบลงกลบฝัง
สัตย์สัญญาทั้งหลายที่พ่ายพัง
มิฝืนรั้งพจน์พากย์ให้บากทรวง๚ะ๛
บินเดี่ยวหมื่นลี้ 12 ก.ค. 2556 16:08 น. - ID 147463 
1785
8
4
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
