ใต้ร่มขุนเขาและเงาไม้

บุญพร้อม

ภายใต้ร่มขุนเขาและเงาไม้

มีที่ไร้แสงทองสาดส่องถึง

อีกมีเสียงครวญคร่ำพร่ำรำพึง

เหตุใดจึงมืดมัวไม่ทั่วกัน

 

ปรัศนีย์คำถามตามหลอนหลอก

เสียงเล่าบอกให้ฟังยังเหมือนฝัน

ความคิดเห็นบางอย่างยังต่างกัน

ยิ่งนับวันยิ่งถ่างห่างกันไป

 

หรือจะโทษขุนเขาเงาพฤกษา

ไม่นำพาแสงทองให้ผ่องใส

แทนจะขับความมืดดำแสงรำไร

กลับบังไว้ซ้ำสองให้หมองกัน

 

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน