เรื่องของฉัน

Parinya

สาวตาคมผมยาวผิวขาวนวล
ร่างสมส่วนธรรมดาประสาหญิง
การศึกษาพอมีดีกรีอิง
ไม่อยู่นิ่งนอกจากตอนนอนและเมา
ฉันร่าเริงแจ่มใสด้วยวัยฝัน
สิ่งแต่งปั้นฉันมาคือป่าเขา
มีทะเลหาดสวยช่วยกล่อมเกลา
ฉันอ่อนเยาว์ด้วยเหตุนั้นเมื่อวันวาน
จึงยามตื่นคืนวันสร้างฝันสวย
ใจร่ำรวยอวยพาสายตาหวาน
ปลื้มดื่มด่ำธรรมชาติวาดวิมาน
เคียงเงื่อนงำตำนานบ้านป่าดง
ฟ้าลิขิตชีวิตง่ายกลับกลายวุ่น
ชะตานำกรรมหนุนบุญเสริมส่ง
ต้องเซซัดพลัดพรากจากไพรพง
ถิ่นดำรงชีวันพลันเปลี่ยนแปลง
เริ่มทำงานครั้งแรกแผกใครเขา
คือรับเหมามากมายหลายตำแหน่ง
ด้วยเหตุผลจนถ้อยร้อยชี้แจง
แค่แสดงสถานภาพทราบกันดี
"เป็นครู ผู้บริหาร ลูกหลานเจ้าของ"
มุมการมองจึงมากจากหน้าที่
มุมปฏิบัติมากมายหลายเท่าทวี
มุมการอ่านยิ่งต้องมีทุกวี่วัน
เวลาบ้านิทานจึงกว้านซื้อ
ทั้งไทยเทศติดมือซื้อไม่อั้น
บทกวีซีไรต์เรียงในชั้น
อีกนิยายขายฝันฉันซื้อมา
วิชาเกินวิชาการอ่านไปทั่ว
จนความรู้ท่วมหัวมั่วไปหน้า
แต่เป็นความรู้ งูงูปลาปลา
ใช้ทำยา อะไร มิได้เลย
comments powered by Disqus
  Parinya

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน