ถึงแม้จะกลัวที่จะต้องอยู่ใกล้ แต่ก็ไม่อยากจากไปไหนไกล - - กลัวคิดถึง ถึงแม้ว่าต้องเจ็บเจียนตาย - - ในสักวันหนึ่ง แต่ก็อยากให้เธอได้ซึ้ง - - ว่ามีคนหนึ่งนึกถึงเธอ - - ตลอดเวลา ก็รู้อยู่ว่า - - ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ แต่มันเก็บความคิดถึง ไม่ได้ มันโหยหา รู้ตัวว่าเป็นเหมือน - - บูมเมอแรง - - ที่ต้องวกกลับมา ต่อให้อยู่ในดงป่าเขาไพรพนา ก็จะวนต้นไม้กลับมา - - รักเธอ
cool-hearted 28 พ.ค. 2545 19:12 น. - ID 15826 
831
8
0
28 พฤษภาคม 2545 21:20 น. - comment id 52149
วนต้นไม้กลับมารักเธอ ทำได้งัยเนี่ย ยังก๊ะเถาวัลย์เลย 5555 แซวเล่นนะ เพราะเป็นบทกวีที่มีมุมมองแต่งต่างไป จริง ๆ
28 พฤษภาคม 2545 22:04 น. - comment id 52173
อืมความรักเหมือนมุมเมอแรง วนไปก็กลับมา อืม อืม
28 พฤษภาคม 2545 22:18 น. - comment id 52178
เห็นด้วยค่ะพี่ขา ^&^
28 พฤษภาคม 2545 22:32 น. - comment id 52182
อ้ะโห คารมคมธนู นะหนูปอนด์ โย่ะ โย่ะ
28 พฤษภาคม 2545 23:06 น. - comment id 52192
ถึงแม้จะกลัวที่จะต้องอยู่ใกล้ แต่ก็ไม่อยากจากไปไหนไกล - - กลัวคิดถึง เข้าใจจ้ะ
28 พฤษภาคม 2545 23:53 น. - comment id 52209
การมีความรักว่ายาก แต่ การรักษารักไว้ให้คงอยู่ ยากกว่า
29 พฤษภาคม 2545 05:43 น. - comment id 52259
เข้าใจคิดนะจ้ะ
29 พฤษภาคม 2545 10:45 น. - comment id 52310
ว้าว! ชอบกลอนบทนี้จังเลยพี่ปอนด์
1 มิถุนายน 2545 17:13 น. - comment id 53255
โห อนุภาพของความรักแท้ ๆ เชียว ชอบจังเจ้าบูมเมอแรงความรักที่วกไปวกมาเนี่ย ;-)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
