เธอบอกว่าช้ำ เพราะหัวใจแหลก เธอบอกแปลกแปลก ว่าแหลกสลาย เธอบอกว่าช้ำไปจวบวันตาย หรือเธอมิคลาย มิยอมลืมมัน เธอเอาคำลวง มาห่วงโหยหา เธอจดจำมา ทำลายความฝัน เธอจำคนเลว นั้นไว้ทุกวัน เธอทำเช่นนั้นแล้วได้อะไร.......
ตื่น 20 มิ.ย. 2545 22:36 น. - ID 16983 
587
5
0
20 มิถุนายน 2545 22:51 น. - comment id 56766
ใช่เลยถูกต้อง..
21 มิถุนายน 2545 01:33 น. - comment id 56798
บางสิ่งที่อยากจำเรากลับลืม บางสิ่งที่อยากลืมเรากลับจำ คนเรานี้คิดให้ดีช่างน่าขัน อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ อืม..เข้าใจป่ะจ้ะตื่นจ๋า 555555
21 มิถุนายน 2545 07:04 น. - comment id 56818
หน้าส่วนตัว
ก้อ....ทำงัยยย.....จาลืม....
บอกเรนนน....ม้างงงดิ้......
21 มิถุนายน 2545 08:04 น. - comment id 56820
..... ลืมนะหรือ คือคำ ทำให้ได้ ลืมได้ไหม ใคร่ถาม ความอีกหน ลืมมันเสีย เลิกสับสน คนบางคน แต่มืดมน จนเสียใจ ไม่อาจลืม......... .....
21 มิถุนายน 2545 17:26 น. - comment id 56924
นั่นสินะ ได้อะไร
21 มิถุนายน 2545 22:40 น. - comment id 57023
เห็นด้วยค่ะ พี่ตื่น ค่ะ อัง เป็นกำลังใจ ให้ พี่ชาย เสมอ นะคะ
21 มิถุนายน 2545 23:42 น. - comment id 57036
สวัสดีและขอบคุณ คุณทะเลขวัญ,คุณมายา,คุณเรน,คุณผีเสื้อปีกบางฯ ,คุณละอองน้ำและคุณอังโกะครับ การลืมเป็นสิ่งที่ทำได้ยากจริงๆครับ เหมือนกับธรรมชาติบังคับให้เราไม่ลืมความเจ็บปวดเพื่อจะได้เป็นบทเรียนเลยครับ แม้เราคิดว่าเจ็บพอแล้ว..... จำพอแล้ว แต่เราก็ยังไม่ลืม...... การยอมรับความเจ็บปวดเป็นคุณสมบัติของคนกล้ากระมังครับ แต่เค้าขี้ขลาดนี่นา..... ฮือๆๆๆๆ 55555
23 มิถุนายน 2545 14:23 น. - comment id 57272
]ลืม......แค่...พยางค์....เดียว....
แต่....มัย....มัน....ทำด้าย...ยากจัง..
เรนว่า.....เรน...ชอบที่จา...จำ....
ม่ายอยากลืม.....ม่ายรู้ดิ้......
บางอย่า.ง.........เรน...ม่ายอยากลืมนะ...
เช่น....ลืม....ขอตังค์....มี้.......(ม่ายมีวัน...ลืม)
23 มิถุนายน 2545 22:26 น. - comment id 57322
ฮิฮิ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
