กลอน๙
       
       นกกระปูดพูดว่าข้าก็เก่ง
เป็นนักเลงรักสนุกทุกสมัย
จะให้ข้ามาแข่งขันนั้นอย่างไร
จงว่าไปซิหอยน้อยข้าคอยฟัง
คืออย่างนี้ที่ตัวข้ามาถูกจับ
เพราะลืมนับเวลาน้ำซ้ำท่วมหลัง
มั่วเที่ยวเพลินเดินนานไปไม่ระวัง
เจ้าจงตั้งใจสักนิดคิดสู้กัน
ถ้าข้าแพ้แม้ทาสข้าอย่าได้เว้น
ทุกตัวเป็นอาหารเจ้าเท่าตัวฉัน
ถ้าเจ้าแพ้แค่เจ้าเห็นเป็นรางวัล
คอยเตือนพลันน้ำขึ้นลงคงเข้าใจ
เจ้านกเอ๋ยเลยไปนั้นเห็นมันเปล่า
บนภูเขาลูกโล้นนั่นเห็นมันไหม
ดอกไม้แดงแปลงน้อยนั่นมันอยู่ไกล
ดูซิใครถึงก่อนกันเท่านั้นพอ
ถึงรุ่งเช้าก็เข้าที่ที่แข่งขัน
กระปูดนั้นยกปีกชี้ตีปีกปร๋อ
เจ้าหอยนั้นมันก็คลานปานบ้าบอ
ไม่คิดท้อแม้ชีวิตจะปลิดปลง
การแข่งขันนั้นเลยผ่านไม่นานนัก
นกกระปูดอยากหยุดพักซักกลัวหลง
อยากผ่อนคลายให้หายล้าพาตัวลง
ขอท่านจงรอเจ้าหอยน้อยอีกที				
				
			29 กันยายน 2545 11:31 น. - comment id 81937
น่ารักดี สมองน้อยๆของหอยก็ใช้ได้นะเนี่ย คุณแม่หนูค้างคาวคงเล่านิทานเก่งแน่ๆ เลย^_^

29 กันยายน 2545 11:31 น. - comment id 81939
น่ารักดี สมองน้อยๆของหอยก็ใช้ได้นะเนี่ย คุณแม่หนูค้างคาวคงเล่านิทานเก่งแน่ๆ เลย^_^

29 กันยายน 2545 14:55 น. - comment id 81978
สู้ ๆ นะจ๊ะ

30 กันยายน 2545 20:10 น. - comment id 82349
^*^
      ^*^
             ^*^....หวัดดีจ๊ะพี่ค้างคาว..^*^
                  .......เก่งเก่งเก่งจ้า.....
               
							
							