หมอกจางจางใต้แสงดาวพราว

ปุถุซน

ดวงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าไปนานแล้ว 
ความมืดก็กางผ้าคลุมผืนใหญ่ของเธอ 
แล้วท้องฟ้าทั้งผองก็เริ่มมืดสนิท 
ดวงดาวจากจักรวาลอันไกลโพ้น 
ทยอยกันออกมาทักทาย 
ทีละดวงสองดวง 
โคมระย้าแห่งหมู่ดาวดารดาษ 
ถูกแขวนไปทั่วฟากฟ้ากว้าง 
หมอกจางจางค่อยค่อยโปรยลงมา 
ปกคลุมพื้นโลกที่กำลังเหนื่อยอ่อนล้า 
ภาพต้นสนสูงที่ยืนตระหง่านโดดเด่น 
รอรับความชุ่มฉ่ำจากหยาดน้ำค้าง 
ที่อาจโปรยร่วงลงมาจากสรวงสวรรค์ 
เสียงจิ้งหรีดจักจั่นร้องระงมเซ็งแซ่ 
ทั่วป่าพงรกหญ้าทึบเขียวครึ้ม 
ผมนั่งจิบชาร้อนร้อนหอมกรุ่น 
ไออุ่นจากถ้วยชาลอยเป็นหมอก 
พวยพุ่งละลิ่วเป็นสายสวยงาม 
ผมเอาริมฝีปากประทับลง 
ที่ขอบถ้วยชาแผ่วเบา 
รสชาหอมชุ่ยแตะลิ้น 
แล้วเคลื่อนเข้าสู่ลำคอ 
ผมรู้สึกถึงความอบอุ่น 
ที่กำลังแล่นเดินทาง 
เข้าสู่ร่างของผม 
มันช่างละมุนนุ่มจริงจริง 
แล้วผมก็วางถ้วยชาลงอีกครั้ง 
แล้วเพ่งพินิจที่กลุ่มควันน้อยน้อย 
ที่ทยอยกันโผออกจากถ้วยชา 
มาสู่บรรยากาศอันปลอดโปร่งของโลก 
แล้วอาณาจักรทางความคิดของผม 
ก็ก่อตัวขึ้นภายใต้บรรยากาศเฉกเช่นนี้