ฉันฝันใฝ่ถึงดินแดนที่ไร้ใครรู้ ฉันจ้องไปในความมืดด้วยดวงตานับพัน ฉันเห็นวิหารแห่งจิตวิญญาณสงัดเงียบ ฉันได้ยินเสียงหายใจเข้าออกของฉัน ก้องสะท้อนกระทบไปมาราวกับลมพายุ ที่พัดกระหน่ำแมกไม้ในยามมรสุม ณ ที่นี่ไม่มีความตาย ไม่มีชีวิต เวหาอันไพศาลราวกับหลุมดำในอวกาศ ฉันเห็นมหาสมุทรที่ไร้คลื่นขยับ ฉันเห็นความลึกที่มิอาจวัด ฉันเห็นความโดดเดี่ยวที่ซ่อนไว้ ใต้ก้นบึ้งแห่งหัวใจมนุษย์
ปุถุซน 2 ธ.ค. 2547 18:31 น. - ID 66817 
1296
4
0
2 ธันวาคม 2547 19:05 น. - comment id 382603
งามในปรัชญา...ลมหายใจค่ะ
2 ธันวาคม 2547 20:14 น. - comment id 382645
^_^
2 ธันวาคม 2547 20:29 น. - comment id 382656
ชอบอ่านงานแบบนี้... รู้สึกมีพลัง...
3 ธันวาคม 2547 13:49 น. - comment id 382982
ที่นั่นชื่อ เวิ้งลากรรม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
