^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^ เคยคิดไหมว่าทำไมได้แต่งฉันท์ สารพันโคลงกาพย์กลอนทุกบท ที่ร่ายเขียนออกมาได้งามงด ประหนึ่งหยดรัตนาแก้วกรองกาญจน์ นั่นเพราะว่าแรงบันดาลใจให้แต่ง ให้แสดงความในจิตคิดประสาน ทุกอารมณ์ประจงจรดเป็นกลอนกาญจน์ ประหนึ่งปานคันฉ่องที่ส่องใจ ทุกเหตุการณ์ที่ผันผ่านในชีวิต หากได้คิดลองนึกให้แจ้งไข จะรู้ว่าเต็มไปด้วยแรงบันดาลใจ ราวเชื้อไฟเติมพลังให้บทกลอน ^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^=^
ธีรธัช 9 พ.ย. 2545 20:41 น. - ID 25800 
1456
1
0
9 พฤศจิกายน 2545 23:06 น. - comment id 94642
เห็นด้วยที่สุดเลยค่ะ
10 พฤศจิกายน 2545 09:35 น. - comment id 94673
หน้าส่วนตัว
เรนว่า... เปนทั้งบทกลอน..ที่ไพเราะ..
เปนทั้ง...คำแนะนำ... ที่เรนชอบ..
ค่ะ...ทุกเหตุการณ์ผันผ่าน..ในชีวิต..
หากด้ายคิด..ลองนึก..ให้แจงไข..
เรนจาแต่ง..จากตัวจิงของเรนใช่.
เรนจาไปอ่านไดอารึ่ที่เรนมี..
... ขอบคุณค่ะ...
10 พฤศจิกายน 2545 16:55 น. - comment id 94756
ค่ะ อย่างที่คุณบอก เขียนด้วยแรงบันดาลจากใจ บางทีฟ้าฝนหรือบรรยากาศ ก็ช่วยดลให้เขียนได้ค่ะ ยามเมื่อฝน โปรยมา ท้าลมหนาว ใจแสนเศร้า เคล้าไป กับสายฝน มองเพ่งคิด ฟ้าใย ทำร้ายคน เมื่อลมฝน กระหน่ำ แสนช้ำใจ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
