กว่าฟ้า.. มากกว่าผืนดินที่ทับถม มากมายกว่าสายลม รักที่ห่มที่หุ้มใจ กว้างกว่ามหาสมุทร จึงเกินกว่าจะฉุดจะรั้งได้ เกินใจ.. จึงล้นจึงรินไหลทางแววตา รีรอ จนเกินพอจะถมถึงแผ่นฟ้า นาน..จนเกินเวลา โหยหาจึงท่วมท้นทะเล
หมอกจาง 2 ธ.ค. 2545 12:47 น. - ID 26808 
1102
1
0
2 ธันวาคม 2545 15:25 น. - comment id 98970
กว่าฟ้า ... กว่ามหาสมุทร .. เกินใจ .. รีรอ .. เกินเวลา .. เกินพอ ... What a nice poem! I read it and have to say that your poem ... กินใจ ... again. It is short and pin to the point indeed. I like it.
4 ธันวาคม 2545 21:25 น. - comment id 99387
มาอ่านให้อิ่มอกอิ่มใจ ไม่มีคอมเมนท์ เป็นแฟน(กลอน)ประจำอยู่แล้ว
6 ธันวาคม 2545 14:21 น. - comment id 99585
ว้าว.. มีสองคอมเม้นท์แน่ะ :) สำหรับ MW ..ดีใจที่ได้อ่านคอมเม้นท์ที่น่าชื่นใจอีกหน ส่วนสำหรับละอองน้ำเนี่ย..รู้ว่าแวะมาเยี่ยมกันบ่อยๆ ก็ดีใจแล้วหละ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
