ในวันเวลาที่ว้าเหว่อย่างที่สุด ลมหายใจก็เกือบจะหยุดเพราะความเหงา ฉันยังมองเห็นดวงจันทร์ยิ้มอย่างเศร้าๆ กับความรู้สึกสีเทาที่เดินเข้ามาครอบคลุมหัวใจ แลทอดสายตาไปเบื้องหน้า รู้สึกกังขาตัวเธอหายไปไหน วันนี้....วันที่ฉันต้องการจะมีใคร เอื้อมมือออกไปสัมผัสได้เพียงแค่ลมที่พัดอย่างบางเบา พยายามสร้างเหตุผลเพื่อหลอกตัวเอง กลัวเกรงเหลือเกินที่เรื่องเราจะคล้ายนิยายน้ำเน่า ตอนจบคงไม่ยากเกินจะเดา เหลือเพียงความเหงาเมื่อจบบริบูรณ์ ............................
idaho 15 ธ.ค. 2545 17:50 น. - ID 27328 
543
3
0
15 ธันวาคม 2545 21:02 น. - comment id 100971
^J^ ................... เอ...!!!....จาเอายางงายกันแน่......เพ่อ๊ายซ์ซ์ซ์........???
15 ธันวาคม 2545 23:29 น. - comment id 100984
หน้าส่วนตัว
....นิยายน้ำเน่า...ดีนะครับทำเป็นละครแล้วติดกันงอมแงม...(สังเกตุมาหลายเรื่องแล้ว..)
....สวัสดีครับ...
16 ธันวาคม 2545 00:30 น. - comment id 100992
ยุงกัด นิยาย เน้นๆ .. ไม่ใช่นินาย เด้อ เจ้าแก้มป่อง ..ยุงกัดอีกแล้วเด้อ
16 ธันวาคม 2545 12:28 น. - comment id 101035
โห เหม็นโฉ่เลยเพ่อ๊ายซ์ กลิ่นหึ่งมาแต่ไกลที่แท้ผีมือเพ่อ๊ายซ์เรานี่เอง อิอิ
16 ธันวาคม 2545 15:27 น. - comment id 101073
น่านดิเนอะเจ้าลม เหม็นมั่กๆๆๆๆ
21 ธันวาคม 2545 01:56 น. - comment id 101681
น้ำเน่า ก็ดี ยุง จะได้มีที่วางไข่
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
