ลาก่อน....
มันยากนักหรือที่กล่าวคำนี้ออกมา...
ก็ในเมื่อฉันมันไม่มีค่า...โปรดกล่าวคำลาเสียเถิด
เป็นห่วง....
ฉันมันดูอ่อนแอนักหรือ...
ทั้งๆที่เธอกำมีดอยู่ในมือ..เธอยังจะถือมันไว้ทำไม
แทงลงมาสิเธอ..แทงมันลงมาที่ใจฉัน
เธอไม่ต้องมาเป็นห่วงกัน..ในเมื่อใจฉันมันพังเกินพอ
เจ็บปวด...
เธอคิดว่าฉันเจ็บปวดไม่พอใช่ไหม
เอาสิ..ทำมันให้สาแก่ใจ
เธออยากให้ฉันตาย..เธอก็จงทำมัน
วันนี้...
ทุกวินาทีฉันลืมไม่ได้....
ทั้งๆที่เธอทำฉันมากมาย.. ฉันก็ยังลืมไม่ได้อยู่ดี
.....เจ็บปวดเหลือเกิน.....
17 กุมภาพันธ์ 2546 12:10 น. - comment id 109387
แบบนี้เค้าไม่เรียกว่าอ่อนหัดแล้วแหละคร๊าบ.. เก่งแล้ว...^_^

17 กุมภาพันธ์ 2546 12:46 น. - comment id 109396
ขอบคุณที่ชมค่ะแพ็ค(ขอเรียกว่าแพ็คเฉยๆเนอะเป็นกันเองดี) ซินว่ายังมีอะไรที่ต้องปรับปรุงอีกเยอะ แต่ทุกถ้อยคำล้วนแล้วมาจากความรู้สึกค่ะ

20 กุมภาพันธ์ 2546 17:27 น. - comment id 109841
เคยอ่านหนังสือของ..คนชื่อขลุ่ยเขียน..ไม๊ เราว่าเค้าเขียนได้ดีมาก เราชอบนักเขียนคนนี้ ไปหาอ่านนะคะ ขอบคุณทีเข้าไปคอมเมนต์ คุณก้อเขียนได้ดีนะ เราแค่เขียนจากความรุ้สึกจริงๆ
