+++ เยี่ยมบ้านเบิ่งสวน ที่ศรีราชา ๕ +++

วฤก

๑๓
๏ ลานหญ้ายังรกร้าง..............รุงรัง
ปีบหล่นปนดินฝัง...................ฝ่อแห้ง
ฝากหาวไป่เนายัง..................หยัดอยู่
หยาดเกลื่อนเตือนตนแจ้ง........จิตรู้โลกจริง ฯ
๑๔ 
๏ เป็นปีบชูช่อล้อ..................ลมไกว
เกินเหยียดกรหยิบไป..............ป่ายคว้า
ดอกขาวพร่างพราวไสว..........สวาสดิ์ผ่อง
พรรณพิสุทธิ์เพียงพ้นหล้า.......รับไว้ในสวรรค์ ฯ
๑๕
๏ ยังโรยโปรยหล่นเปื้อน.........เปื่อยเปรอะ
ปนฝุ่นฝังดินเขลอะ.................เขละแล้ว
เคยขาวกลับเฉาเลอะ..............ละลายเปื่อย
เป็นอย่างสัจธรรมแคล้ว...........คลาดพ้นกลไฉน ฯ
๑๖
๏ ฉะนั้นตามไตรลักษณ์อ้าง.....อนิจจัง
สรรพสิ่งฤๅอาจยัง.................อยู่ได้
แลแล้วแต่ทุกขัง...................ขืนหยุด.....ยั้งฤๅ
คืออนัตตาคว้าไว้..................วักว้างว่างหาย ฯ
๑๗
๏ ใครหมายคิดมั่นไว้.............ว่าตน
อาจอยู่ยงคงทน...................เที่ยงแท้
คือผิดมิจฉาฉล....................เฉเล่ห์.....ลวงนอ
ลองตรึกนึกตามแล้...............ลุข้อกังขา ๚