๒๓ ๏ ฝนชโลมชรแร่งล้าง........รอยลาย จารปักจำปีหาย................เหือดเหี้ยน เห็นผิวผ่องพรรณฉาย.......โฉมอวด เผยกลีบเนียนไร้เสี้ยน.......สักเนื้อเสียนวล ฯ ๒๔ ๏ เสมือนโสมสมาสพื้น......แผ่นนภา ประภาสส่องแสงทองทา....ทาบไล้ ลงผืนภพภูผา.................พรายผ่อง เพียงแจ่มจันทร์เพ็ญไสร้...ส่องให้เห็นเสมือน ฯ ๒๕ ๏ แสงธรรมที่ส่องแจ้ง......กระจ่างใจ เห็นทุกข์สมุทัย..............ที่แท้ ถึงนิโรธนิราไกล.............กรรมก่าย สมัตมรรคสมัครแก้.........เกลี่ยเกลี้ยงกิเลศเขลา ฯ ๒๖ ๏ ใจจึงเพ็งผ่องด้วย.........ผดุงธรรม เผด็จดับระงับกรรม.........ก่อร้อน แสงวิสุทธิมรรคนำ..........วินาศเสื่อม ฉายสว่างทางสงบช้อน....เชิดพ้นเพลิงผลาญ ๚
วฤก 16 พ.ค. 2546 19:20 น. - ID 34035 
776
1
0
17 พฤษภาคม 2546 00:12 น. - comment id 138793
ชื่นใจชื่นฉ่ำกับวันฝนพรำสายค่ะ ด้วยรักระลึกถึงเสมอมา
20 พฤษภาคม 2546 20:19 น. - comment id 139663
ชอบดอกจำปีอีกแล้วค่ะ...กลิ่นหอม..ใสเย็น..ชอบค่ะ...ยิ่งมีสีขาวด้วยแล้ว..ยิ่งสวยงาม... มาเที่ยวชมสวนดอกไม้นะคะ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
