เผลอ..

หมอกจาง

ความเหงาที่ห่างหาย
กลับมาหวนทักทายกันบ่อยบ่อย
ความคิดถึงก็เพิ่มขึ้นทีละน้อย
เหมือนความรักจะค่อยค่อยเริ่มก่อตัว
มองจันทร์ก็ฝันไปไกลกว่าฟ้า
มองดาวก็เหมือนว่าดาวยิ้มหัว
ใจเจ้าเอยลอยไปไหนไกลจากตัว
ข้ามโขดเขาไปเกาะรั้วเพื่อฝากรัก
ดอกโสนมาบานสายจวนบ่ายแล้ว
ในแจกันมีดอกแก้วประดับปัก
จะเลือกเพียงดอกหนึ่งก็ยากนัก
จะปลูกรักซ้อนรักได้อย่างไร
มองจันทร์ก็ฝันไปไกลกว่าฟ้า
มองตาก็เห็นตาว่าหวั่นไหว
มองใจก็ทอดถอนสะท้อนใจ
เฝ้าแต่ถามว่าใยต้องเผลอรัก				
comments powered by Disqus
  • ใจปลายทาง

    21 กรกฎาคม 2546 13:57 น. - comment id 155652

    ใช้คำสวยค่ะ
    
    จะปลูกรักซ้อนรักได้อย่างไร
  • หมอกจาง

    21 กรกฎาคม 2546 14:05 น. - comment id 155654

    ขอบคุณครับ.......ใจปลายทาง
    
    มาทักกันคนแรกเลย :)
  • กระบี่

    21 กรกฎาคม 2546 14:24 น. - comment id 155655

    มองดาวก็เห็นว่าดาวหม่น
    มองบางคน ก็เห็นว่าหม่นไหม้
    มองความรักจึงรู้ว่ารักจากไป
    มองใจจึงรู้ว่าใจยังมีเธอ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    21 กรกฎาคม 2546 17:53 น. - comment id 155707

    ใยต้องปลูกรักซ้อนให้อ่อนจิต
    ใยต้องไปนั่งคิดถึงใครเขา
    ในเมื่อรักต้นนี้ที่ปลูกไว้ในใจเรา
    ความงอกงามยังเหมือนเก่านะคนดี
    
    **แวะมาทักทายจ๊ะ***
  • แม่มดน้อยค่ะ

    21 กรกฎาคม 2546 17:57 น. - comment id 155708

    เผลอ. . .ฉบับแม่มดน้อยค่ะ  (ฉบับสำเนา. .  อิอิ)
    
    
      เ ผ ล อ. . .    
                                  แม่มดน้อยค่ะ  
    
    ทุกครั้งที่ฝนโปรย
    รู้ไหมว่าเธอขโมยความคิดถึงไปจากฉัน
    ทุกครั้งที่ท้องฟ้าดูเงียบงัน
    รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงเธอ
    ทุกครั้งที่แหงนมองดาว
    รู้ไหมว่ามีเรื่องราวเธอเสมอ
    และทุกๆครั้งที่ฉันอยู่ใกล้เธอ
    รู้ไหมว่า. . .ฉันเผลอ. . .รักเธอไปไม่รู้ตัว
    
                =^_________^=
    
  • พวงชมพู

    21 กรกฎาคม 2546 21:07 น. - comment id 155768

    เพราะจัง..... นั่นนะสิจะปลูกรักซ้อนรักได้ยังไง ..ไปเป็นไรบางทีอาจมีเผลอบ้าง อภัยกันได้ .........
  • หมอกจาง

    22 กรกฎาคม 2546 09:39 น. - comment id 155865

    ขอบคุณครับ กระบี่ และ ผู้หญิงไร้เงา ที่มาช่วยกันต่อกลอน.......
    
    แม่มดน้อย... เชื่อแล้วหละว่าเป็นฉบับแม่มดน้อย............ :)
    หวานซะขนาดนี้........... :)
    
    ขอบคุณครับ...พวงชมพู
    
    จริงๆอันนี้มันเริ่มกะจะให้หวานนะ... ไม่รู้มาลงตรงนี้ได้ยังไง  :)
    สงสัยเมื่อวานฟังเพลงๆหนึ่งของ meat loaf  มากไปหน่อยเลยอิน...
    เพลงพูดถึงผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่อาจให้ความรักกับผู้หญิงที่เขาสมควรรักได้..
    บางที เขาอาจไม่มีหัวใจมาตั้งแต่ต้น..
    บางที เขาอาจเคยมีหัวใจ แต่ว่าตอนนี้ มันไม่ใช่ของเขาอีกต่อไป..
    
    แต่ไม่ว่าอย่างไร.. การไม่อาจรัก ก็เป็นเรื่องที่เจ็บปวด
    
    And all I can do is keep on telling you
    I want you
    I need you
    But there aint no way
    Im ever gonna love you
    Now dont be sad
    Cause two out of three aint bad
    
  • แม่มดน้อยค่ะ

    22 กรกฎาคม 2546 16:13 น. - comment id 155945

    แต่ไม่ว่าอย่างไร.. การไม่อาจรัก ก็เป็นเรื่องที่เจ็บปวด
      
         ใช่  ใช่เลยจริงๆ. . .การที่ไม่อาจรักคนดีๆ คนนึงได้ มันรู้สึกแย่มากๆ เหตุผลไม่ใช่เค้าไม่ดี หรือ ไม่ใช่เพราะเค้าดีเกินไป. . .แต่เพราะอะไรมันให้คำตอบไม่ได้เลยจริงๆ 
         ทั้งที่เค้าแสนดีกะเราให้เราทุกๆอย่าง แต่เราให้เค้าไม่ได้ แม้จะพยายาม. . .ทำไมก็ไม่รู้
    
                    =^______^=
    
    
  • พวงชมพู

    23 กรกฎาคม 2546 10:44 น. - comment id 156055

    บางทีเขาและเธออาจมีหัวใจให้แก่กัน   แต่มีเหตุผลหรือกำแพงมากั้นไว้ จึงทำให้ทั้งคู่ไม่อาจที่จะรักกันได้ ทำได้แค่เก็บสิ่งดี ดี  เอาไว้ในใจ..
  • ละอองน้ำ

    23 กรกฎาคม 2546 13:52 น. - comment id 156091

    ไม่รู้แฮะ  อันนี้ไม่เคยเป็น

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน