อะไรที่โลกบอกว่าร้ายร้าย
ฉันก็ยังผ่านมาได้หลายครั้งหลายหน
ยังมายืนยิ้มอยู่...อย่างหน้าด้านหน้าทน
วันนี้อกหัก(อีก)สักหน...ทำไมฉันต้องจำนน-จนใจ
      อะไรที่ว่าเธอร้ายร้าย
ก็พอจะบอกได้...ว่าฉันรับมือไหว
แค่ตอนนี้ถอนสมอ...ขอเวลาเท่าที่พอ..จะทำใจ
เก็บข้อมูลศึกษา...เดี๋ยวมาใหม่...หึหึ...ไม่นาน...
      เบรคไปฝึกความอดทนของหัวใจ
เข้าคอร์สพร้อมทหารเกณฑ์ฝึกใหม่...ให้ใจด้าน
พึ่งมนต์ดำคุณไสย์...เอาให้เธอหวั่นไหว...ตลอดกาล
ศึกษาทุกวิชาฟ้า-มาร...ไว้คอยจัดการ...แค่เธอคนเดียว
     
      จะหาตัวช่วย...ก็หาไป
มาเป็นกองทัพก็ไม่สะท้านเท่าใด...เพราะไม่เกี่ยว
จะเล่นเธอตรงตรง...ให้ใจแข็งแข็งอ่อนลง...ในคราเดียว
บอกแล้ว...อย่ามายั่วให้ฉันเฮี้ยว...เพราะขนหัวเธอจะลุกเกรียว
     ...เมื่อฉันลงมือ...				
				
			 
							
						
						14 สิงหาคม 2546 13:23 น. - comment id 160005
เอ่อ....นะ พูดไม่ออกเลย :) มัวแต่ขนลุก :)

 
							
						
						14 สิงหาคม 2546 13:39 น. - comment id 160009
^*^
   ^*^
         ^*^.........บรื่อสส์..ร้ายยจริงๆด้วย......^*^
                  ไม่ต้องโหดขนาดนี้ก้อด้ายจ้า
               ยอมยกใจให้อยู่แล้ว..แต่โดยดี
                          ไม่มีข้อแม้... อึ๊ยส์..
          ^*^..................^____^..................^*^
							
							
 
							
						
						14 สิงหาคม 2546 13:58 น. - comment id 160019
อะไรที่ว่าร้าย ๆ ฉันก็รับมือได้ไหวไม่หวาดหวั่น แต่ถ้าเธอร้ายมาทุก ๆ วัน ฉันคงตั้งรับไม่ทันนะคนดี ***กลอนบทนี้แต่งได้เยี่ยมจริง ๆ เลยค่ะ ชอบค่ะชอบ***

 
							
						
						17 สิงหาคม 2546 13:12 น. - comment id 160706
เธอร้ายแค่ไหนฉันไม่หวั่น เพราะฉันนั้นก็ใช่ย่อยชะที่ไหน เคยฝึกปรือวิชามาใช่น้อย คงไม่ค่อยอ่อนด้อยไปกว่าเธอ ทั้งพลังคลื่นเต่าเราแสบซ่า อีกคาถาอาคมอันสุดเดิ้น อยากบอกเธอเหลือเกินแกร่งทั่วแผ่น(เกี่ยวไรฟะนี่) เคยไปทำเธอตอนไหน^_^

 
							
						
						1 กันยายน 2546 10:53 น. - comment id 164623
เคยไปทำเธอตอนไหน^_^ จาก : รหัสสมาชิก : 390 - ลมเหงา แล้วก็เพิ่งจะมาถาม...มัวแต่ไปลุกฮือกันอยู่นั่นแหละ... (ไม่ถามซะชาติหน้าเลยเป็นไง)


