ยามเหงาอ้างว้างสับสน หนึ่งตัวตนค้นหาจุดหมาย เดินดุ่มด่ำในเขตล้อมราย ผู้ฅนห่างหายไปไหนกัน มีแต่ความว่างเปล่าเปลี่ยว ใจห่อเหี่ยวสันโดษอาสัญ เศร้าโศกแทบม้วยมรณ์ชีวัน ร้อนเร่าโรมรันลุกลาม ไฟในอกกระพือโหม ไฟลวนโลมโนมเนื้อหนาม เฉาะกลีบกุหลาบงาม ถูกคุกคามด้วยพิษภัย เหลืออะไรบ้างในวันนี้ ก้าววิถีแหล่งสกนธ์สถานไหน ก้าวต่อก้าวดั้นด้นไป แม้หลืบใดข้าจะก้าวทุกซอกมุม
|NdEpEndEnT 2 ต.ค. 2546 15:14 น. - ID 39728 
617
2
0
3 ตุลาคม 2546 15:31 น. - comment id 171823
หน้าส่วนตัว
เห็นนามน้องผ่องขึ้นค่อยชื่นจิต
คอยห่วงมิตรชื่อหายไม่คลายกลุ้ม
ส่วนพี่เข้าที่ไรใจกลุ้มรุม
หลุดหลุดปุ่มกลุ้มคอยหลุดสุดว้าใจ
คนอื่นคงมีปัญหาคราล็อคเข้า
จะอ่านของเรายังค่อนข้างยากลำบากไฉน
ยิีงจะลงกลอนต้องมีขั้นตอนตอนฝ่าฟันภัย
เพราะเผลอทีไร กลอนหายทั้งยวงหายห่วงไปเลย
อีกหลายคน ฝ่าชนมา ตอบครานี้
กระหืดกระหอบ มาทุกที วจีเฉลย
ลงทะเบียนไม่ได้ แต่เขียนได้ โปรดทราบรำเพย
มาอ่านน้องเอ่ย เหงานักชื่นเอ๋ย ก็เผยความไง
3 ตุลาคม 2546 21:55 น. - comment id 171882
ขอบคุณพี่ทิกิที่เข้ามาอ่านกลอนของหนูนะคะ ขอบคุณมากค่ะ น้องจ๋าไม่ทราบเหมือนกันนะคะว่าทำไม ชื่อถึงไม่ขึ้น แต่บทกวีทุกบทยังคงอยู่ค่ะ
4 ตุลาคม 2546 02:31 น. - comment id 172008
ยามเหงาเหงาอ้างว้างสับสน เหมือนหัวใจที่ตัวตนมันห่างหาย ยามเหงาเหงาอ้างว้างเดียวดาย เหมือนคนข้างกายไม่เคยเจอะเจอ ***มาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ***
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด