แดดใสทอทาบกับหญ้าเขียว ใบเรียวไกวรับกับแดดใส ความคิดถึงกุมเกินครึ่งของหัวใจ ความห่วงใยครองที่ที่มีเหลือ ห่าง.. หวั่นว่ารักจะยิ่งบางยิ่งจางเจือ หวั่นจะร้างเนื้อแนบเคยแอบเนื้อ หวั่นจะเหลือแต่เหว่ว้าให้อาลัย ลมเอยเคยพัดอ่อน เมื่อยิ่งหนาวเรายิ่งนอนเหมือนอกไหม้ ความคิดถึงที่เดินทางมาแสนไกล เหนื่อยบ้างไหมท้อบ้างไหมคิดถึงกัน จะฝากลมลมไม่พอจะรับฝาก คิดถึงมากแม้ว่าไกลเกินฟ้ากั้น จะฝากดาวแทนห่วงหาอาลัยกัน จำนวนดาวบนฟ้านั้นคงไม่พอ
หมอกจาง 22 ต.ค. 2546 09:18 น. - ID 40392 
959
5
0
22 ตุลาคม 2546 10:03 น. - comment id 175348
ดวงดาวเต็มท้องฟ้า คงไม่มากกว่าคำว่าคิดถึง ที่ส่งไปให้ใครคนหนึ่ง หวังว่าเขาคงซึ้งกับความคิดถึงของเรา.... กลอนซึ้งดีจังค่ะ...
22 ตุลาคม 2546 13:36 น. - comment id 175367
โถ..น่าสงสาร อุอุ
22 ตุลาคม 2546 14:23 น. - comment id 175375
ขอบคุณครับ ตะแหง่ว.. ไอ้ อุ อุ นี่หมายความว่างาย ละอองน้ำ... :)
22 ตุลาคม 2546 16:12 น. - comment id 175390
ถามดวงดาวในคราวร้าวใกล้ดับ นานเนิ่นนับเหนื่อยไหมในฟ้ากว้าง ไร้สิ่งใดยึดเกี่ยวเหนี่ยวริมทาง เหมือนอ้างวางคอยใครในวังเวง บทกวีอบอุ่น ภาพสีเขียวของผืนหญ้า สวยงามและเหมาะเจาะลงตัวกันพอดี พอดีครับ
22 ตุลาคม 2546 17:48 น. - comment id 175407
โอ้โห...แสดงว่าคิดถึงอย่างแรงเลยนะเนี้ย .........................^-^.......................... ..............................................
23 ตุลาคม 2546 07:02 น. - comment id 175645
หน้าส่วนตัว
..ไพเราะมากเลยคะ..
.แบบเรน..แวะมาทักทาย..พี่หมอก..นะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
