แต่ก่อนนั้น เธอมา เพื่อลาจาก เพราะรักเขา มาก มากกว่าฉัน เธอบอกว่า เธอขอลา เพื่อผูกพัน กับเขานั้น ที่เธอฝัน และห่วงใย พอตอนนี้ เธอกลับมา ว่าคิดถึง ฉันคนดี ที่เป็นหนึ่ง ให้ชิดใกล้ เธอบอกว่า เธอนั้น ฝันห่วงใย เธอบอกว่า อยากให้ ใจเหมือนเดิม แต่ตอนนี้ ฉันนั้น ไม่ต้องการ กลัวร้าวราน ใจช้ำ ฉันเมินเฉย พอเสียที คนเคยคุ้น เคยคุ้นเคย พอแล้วเอย ไม่คิดเลย ต่อสัมพันธ์ เพราะฉันเจ็บ ฉันช้ำ ระกำจิต เพราะฉันผิด ฉันพลั้ง จึงยั้งฝัน เพราะฉันจบ แล้วสิ้น ความผูกพัน เพราะฉันเจ็บ ฉันจึงจำ ย้ำบอกเธอ
ผู้หญิงไร้เงา 28 ต.ค. 2546 22:07 น. - ID 40671 
3402
23
0
28 ตุลาคม 2546 22:51 น. - comment id 176979
กลับมาทำไมฅนหลอกลวง ไม่ต้องอ้างเพราะห่วงหวงฉัน ต่างฅนต่างเดินแยกทางกัน ความผูกพันขาดสะบั้นเมื่อเธอลา แล้วจะกลับมาทำไมฅนเคยรัก หัวใจหักกลวงกร่อนฉะนี้หนา หัวใจช้ำย้ำเตือนทุกเวลา เจ็บแล้วจำขอลาคนละทาง - - พี่ตูนคะ จ๋าขอที่อยู่พี่ตูน หน่อยนะคะ ไงก็ส่งมาทางเมลนะคะ
28 ตุลาคม 2546 22:55 น. - comment id 176981
รักพ่ายแพ้ ย่ำแย่จำ ช้ำดวงจิต เรื่องอดีต ทำขุ่นมัว ไม่สดใส ตรมกับเศร้า โศกา จะแก่ไว ลืมเจ็บใจ เสียเถิดน่า นะคนดี
28 ตุลาคม 2546 22:55 น. - comment id 176982
รักพ่ายแพ้ ย่ำแย่จำ ช้ำดวงจิต เรื่องอดีต ทำขุ่นมัว ไม่สดใส ตรมกับเศร้า โศกา จะแก่ไว ลืมเจ็บใจ เสียเถิดน่า นะคนดี
28 ตุลาคม 2546 22:57 น. - comment id 176983
เพราะเจ็บแล้วต้องจำ ที่เธอทำเกินจะทน ฉันคนนี้ก้อเป็นคน ไม่ขอทนคนอย่างเธอ เนอะ อย่า ไป ทน เลย เนอะ แวะมาให้กำลังใจค่ะ
28 ตุลาคม 2546 23:02 น. - comment id 176985
หน้าส่วนตัว
ถ้ารัก แล้วเหนื่อยนัก
ก็เลิกรัก มาพักเหนื่อย..
ลืมๆไปบ้างก็ดีนะคะ เป็นห่วงนะ
28 ตุลาคม 2546 23:08 น. - comment id 176986
ถึง คุณอินดิแพน
กลับมาทำไมคนหลอกลวง
ในเมื่อแต่ก่อนไม่หวงหรือห่วงหา
ฉะนั้นอย่ากลับมาให้เสียเวลา
เพราะฉันไม่มีหัวใจให้หรอกหนาคนดี
มาทางไหนให้เธอรีบกลับไปทางนั้น
อย่าได้มาคิดผูกพันกับฉันในตอนนี้
พอแล้วหละเรื่องของเราจบเสียที
พอแล้วหละคนดีฉันนี้ไม่มีเธอ
***ได้เลยค่ะ จะส่งไปให้เดี๋ยวนี้เลยนะค่ะ***
ถึง คุณชัยชนะ
เรื่องอดีตหมกมุ่นเฝ้าครุ่นคิด
เตือนดวงจิตทำผิดที่ชิดใกล้
ทำให้ตนต้องจำจนช้ำใจ
จึงพยายามหักใจให้ได้ลืม
***แหมเป็นคำเตือนที่ดีจังเลยค่ะคุณชัยชนะ ผู้หญิงไร้เงายิ่งแก่ ฉะนั้นต้องพยายามทำตามคำแนะนำจะได้ไม่แก่ไวไปกว่านี้อีกไงค่ะ อิ อิ***
ถึง คุณรดา
เพราะเจ็บแล้วต้องช้ำ
ด้วยเคยช้ำจำขึ้นใจ
เพราะเจ็บมากแค่ไหน
จึงจำไว้หมดในใจ
***เจ็บแล้วต้องจำ จริงไหมค่ะ อิ อิ ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้กัน***
28 ตุลาคม 2546 23:13 น. - comment id 176988
ถึง คุณลูกเป็ดขี้เหร่
เมื่อเหนื่อยนักกับรักนี้
ฉันเห็นทีต้องลาก่อน
ไม่คิดจะร้าวรอน
ฉะนั้นขอจบตอนร้าวรอนเอย
***พี่สบายดีนะค่ะ กลอนบทนี้แต่งจากจินตนาการเท่านั้นค่ะ และขอบคุณมากสำหรับความห่วงใย พี่ก็ห่วงน้องเช่นกันค่ะ เปิดเทอมแล้ว ตั้งใจเรียนด้วยนะค่ะ***
28 ตุลาคม 2546 23:15 น. - comment id 176989
เธอคืออดีตในวัยหนึ่ง ที่เคยขึงฉันไว้กับความเหงา เธอคือฅนที่ฉันมีแต่เศร้า แล้วใยเล่ากลับมาหากันทำไม ( ปัจจุบันเราสองต่างโลกรัก ต่างฅนจักรู้เส้นทางวาดฝันใฝ่ ต่างฅนต่างหัวใจ ก้าวเดินไปสู่โลกของตัวตน ) อนาคตของฉันไม่มีเธอ ไม่ต้องเพ้อถึงฉันให้ทุกข์ทน ไม่ต้องมาห่วงมากังวล ที่ร้าวรนคืออดีตไม่หวนคืน ฉันจะก้าวเดินหน้าไม่ย้อนกลับ ไม่ต้องรอรับไม่ต้องทนกล้ำกลืน เพราะฉันนั้นไม่อาจทนฝืน รักไม่รื่นสัมพันธ์ขาดบาดอุรา
28 ตุลาคม 2546 23:29 น. - comment id 176992
ถึง คุณอินดิแพน
เธอและฉันเป็นได้แค่แค่อดีต
ที่ไม่อาจมีชีวิตลิขิตใกล้
เธอและฉันเป็นแค่แค่เคยไง
แต่คงไม่มีเริ่มเพิ่มสัมพันธ์
เมื่อก่อนนั้นมันจบมันจบสิ้น
รักที่มีให้ยลยินเธอสิ้นฉัน
ฉันเองก็ไม่ขอต่อสัมพันธ์
จบเสียทีรักนั้นที่ผันแปร
ไม่ต้องการจะเริ่มใหม่ให้ใจเจ็บ
ไม่ต้องการจะหนาวเหน็บหรือเจ็บแผล
ไม่ต้องการมีรักที่มักมีปรวนแปร
ไม่ต้องการเธอเหลียวแลอีกต่อไป
ฉะนั้นต่อไปนี้ขอให้จบ
อย่าได้พบอย่าได้เจอเธอได้ไหม
เพราะฉันเจ็บแล้วต้องจำย้ำหัวใจ
ว่าขอไม่ต่อสัมพันธ์เธอนั้นเลย
***กลอนบทนี้ไพเราะมากเลยค่ะ***
29 ตุลาคม 2546 06:51 น. - comment id 177016
กลอนเพราะจังงงเลยค่ะ อยยากแต่งได้บ้างจังเลยอ่ะ ^^มาให้กำลังใจแต่งกลอนเพราะๆๆต่อไปค่ะ^^
29 ตุลาคม 2546 06:56 น. - comment id 177019
รักก็รักบอกรักอย่าหักอก เล่นสกปกมาหลอกให้ชอกช้ำ ดีแล้วหรือดีไช่ไหมที่เธอทำ จะจดจำจนวันตายมันสายไป ***หวัดดีครับ...คนเราไม่มีอะไรที่แน่นอนหรอกครับ
29 ตุลาคม 2546 07:30 น. - comment id 177026
พี่ตูน..ของเรนเก่งอยู่แล้ว..
แต่ง..ออกมาทีรัย..
..มีเพื่อน..มากมาย..ไม่เหงา..
..พี่ตูนเรา..คือสาวมั่น..ที่เรนชื่นชอบ..
...
..แป๊ปเดี๋ยว...เรนมานะคะ..
..ซาแว๊ป..
29 ตุลาคม 2546 08:35 น. - comment id 177037
:)
29 ตุลาคม 2546 12:30 น. - comment id 177063
..อื้ม .. แต่ละคนเขียนกลอนได้เก่งมากเลยครับ ความรัก ..เป็นเรื่องที่เข้าใจยาก แต่เมื่อพยายามไปแล้ว และมันดูจะไม่มีความหมายสำหรับอีกคนเลย ถ้าจะเลิกรัก .. และไม่สายเกินไป อาจเป็นทางเลือกที่ดีครับ เข้มแข็งนะครับ
29 ตุลาคม 2546 13:07 น. - comment id 177068
เพราะหัวใจเจ็บจนชินชา ไม่เหลือค่าคนเคยรักสักน้อยนิด จึงขอบคุณที่ทำให้ฉันได้คิด เป็นลิขิตจากฟ้าให้ฉันไป
29 ตุลาคม 2546 13:07 น. - comment id 177069
เพราะหัวใจเจ็บจนชินชา ไม่เหลือค่าคนเคยรักสักน้อยนิด จึงขอบคุณที่ทำให้ฉันได้คิด เป็นลิขิตจากฟ้าให้ฉันไป
29 ตุลาคม 2546 13:42 น. - comment id 177074
เพราะเคยจึงอยากพรากและเจ็บ เพราะหนาวเหน็บจึงใคร่ในความหนาว เมื่อเจ็บเจียนจวนตายแต่ละคราว รู้เรื่องราวได้ลองเห็นเป็นเช่นไร บางครั้งความเจ็บปวดก็เป็นประสบการณ์อันดีสำหรับชีวิตเรานะครับโดยเฉพาะในเรื่องความรักแล้วย่อมนำมาซึ่งทางเลือกที่ดีกว่า แต่กระนั้น เหตุผลในรักก็อาจใช้ไม่ได้เสมอไปครับ ชื่นชมผู้หญิงไร้เงาหัวใจไม่เคยหยุดรักหยุดเจ็บครับ
29 ตุลาคม 2546 13:58 น. - comment id 177080
แม้นรักมากอยากจะกลับไปเท่าใด ทำไม่ได้...ความเจ็บช้ำยังคงอยู่ เมื่อเลือกแล้ว...ว่าจะเก็บไว้เป็นครู บทเรียนหรู...สอนให้เก็บ...เจ็บแล้วจำ... แวะมาทักทายค่ะ***
29 ตุลาคม 2546 14:26 น. - comment id 177090
...พลังผิดเป็นครู เรียนรู้เรื่องใหม่ .....................^-^....................... ............................................
29 ตุลาคม 2546 20:57 น. - comment id 177147
ดีแล้วครับ เจ็บต้องจำ เพราะบางครั้งเราอาจต้องเจ็บซ้ำอีก
ฉันเจ็บฉันจึงจำ
เพราะฉันไม่อยากให้เธอทำกับฉันซ้ำซ้อน
รู้ไหมครั้งก่อนเธอทำให้ฉันร้าวรอน
ยังจะมีหน้ามาอ้อนวอน ง้องอนขอคืนดี...
29 ตุลาคม 2546 21:04 น. - comment id 177152
ถึง คุณทะเลหวั่น
กลอนคุณก็ไพเราะเพราะเหมือนฉัน
หรือไม่นั้นอาจเพราะเสียยิ่งกว่า
แต่สำหรับน้ำใจที่ให้มา
คงพอกันนั้นหนาพาสุขใจ
***จริง ๆ ผู้หญิงไร้เงายังแต่งกลอนไม่ค่อยเก่งหรอกค่ะ แต่ก็จะพยายามพัฒนาตนเองให้สมกับคำชมนะค่ะ อิ อิ ส่วนการมาเป็นกำลังใจให้ ผู้หญิงไร้เงาขอบคุณมากค่ะ****
ถึง คุณผลิใบสู่วัยกล้า
รักก็รักแต่เธอหลอกให้ชอกช้ำ
เจ็บจนจำน้ำคำเธอแต่ไหน
รักก็รักแต่เธอหลอกฉันเสียใจ
จึงขอไม่ย้อนกลับรับรักเธอ
***สวัสดีเช่นกันค่ะ และเห็นด้วยนะค่ะ ว่าคนเราไม่มีอะไรแน่นอนในชีวิตเลย ฉะนั้นสิ่งดี ๆ ในชีวิตเราต้องพยายามรักษาและดูแลอย่างดี เพื่อให้เป็นสิ่งดี ๆ ไปนาน ๆ นะค่ะ***
ถึง คุณrain
พี่ไม่เก่งหรอกนะคนดี
เป็นแค่นักกลอนกวีสมัครเล่น
ส่วนที่มีเพื่อนมากมายทั้งเช้าเย็น
คงต้องการมาเป็นกำลังใจให้กัน
***จริง ๆ พี่ไม่เก่งหรอกนะค่ะ น้องเรน แต่งกลอนก็ยังใช้ภาษาพื้น ๆ อยู่มากเลยค่ะ ต้องปรับปรุงอีกเยอะเหมือนกันนะค่ะ สู้น้องเรนก็ไม่ได้ รู้สึกเดี๋ยวนี้จะมีกลอนน่ารัก ๆ ออกสู่สายตาเพื่อนพ้องน้องพี่ในไทยโพเอ็มเยอะขึ้นนะค่ะ สำหรับกำลังใจที่น้องเรนเห็นมีเพื่อนนำมามอบให้พี่เยอะ ๆ คงเป็นเพราะมิ่งมิตรทุกท่านต้องการเป็นแรงใจและเป็นกำลังใจให้พี่พยายามแต่งกลอนให้ดีขึ้นนะค่ะ***
ถึง คุณผีขี้เมา
ขอบคุณค่ะสำหรับรอยยิ้มที่มอบให้ แล้วเมื่อไหร่คุณผีขี้เมาจะแต่งกลอนอีกหละค่ะ รอชมผลงานคุณอยู่นะค่ะ
ถึง คุณผู้ชายเดิม
ความรักเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
และไม่มีความแน่นอนมาให้เห็น
อาจจะพบจะพรากจากเช้าเย็น
หรืออยู่ให้ไม่หลีกเร้นเป็นประจำ
***เห็นด้วยค่ะ ความรักเป็นเรื่องที่เข้าใจยาก แต่เชื่อซิค่ะ ทุกคนอยากจะเข้าใจความรักทั้งนั้นหละค่ะ แต่ความรักก็แปลกนะค่ะ ไม่ชอบเข้าใจคนที่รักสักที เป็นอะไรที่แปลกดีค่ะ ว่าไหมค่ะ***
ถึง คุณindependent
เพราะหัวใจเจ็บจนชาพาใจเฉย
ไม่แล้วเอยคนเคยรักมักแหนงหน่าย
พอเสียทีต่อแต่นี้แม้ต้องเดียวดาย
เพราะมันสายเกินแก้แผลใจตน
ด้วยเพราะก่อนใจเจ็บแสนเหน็บหนาว
และต้องรวดต้องร้าวเศร้าหมองหม่น
จึงไม่ต้องการจะเจ็บและช้ำย้ำใจตน
ไม่ขอรักขอสนคนอย่างเธอ
***ขอบใจนะจ๊ะน้องจ๋า ที่แวะมาเป็นกำลังใจให้พี่เสมอ ๆ เลย***
ถึง คุณลำน้ำน่าน
เพราะก่อนนั้นเธอฉันนั้นชิดใกล้
แต่เธอมาหลายใจให้สับสน
เธอเลือกเขาฉันจึงเศร้าเหงาทุกข์ทน
ต้องช้ำจนเสียใจไปแสนนาน
***เห็นด้วยกับคุณนะค่ะ คุณลำน้ำน่าน เกี่ยวกับบางครั้งความเจ็บปวดก็เป็นประสบการณ์อันดีสำหรับชีวิตเรา โดยเฉพาะในเรื่องความรักแล้วย่อมนำมาซึ่งทางเลือกที่ดีกว่า แต่กระนั้น เหตุผลในรักก็อาจใช้ไม่ได้เสมอไป เป็นคำถูกที่ตรงกับความรู้สึกที่สุดค่ะ***
ถึง คุณสิปราง
แม้อยากกลับไปรักหรือเริ่มใหม่
แต่หัวใจยังแสนช้ำระกำอยู่
ด้วยเพราะผิดพลั้งพลาดเหมือนเป็นครู
จึงไม่ขอกลับไปสู่คู่อย่างเธอ
***ขอบคุณค่ะสำหรับการแวะมาทักทายกัน***
ถึง คุณมาดามมด
แม้จะเป็นบทเรียนที่แสนแพง
และใช้เพียงตัวแสดงเธอและฉัน
แต่ไม่ต้องการจะเรียนรู้สู่รักชัง
จึงขอพลั้งยังผิดคิดจากลา
***ขอบคุณค่ะสำหรับการแวะมาเป็นกำลังใจให้กันนะค่ะ***
ถึง คุณหมึกมรกต
ฉันเจ็บฉันจึงจำ
ที่เธอทำแต่ก่อนเก่า
เมื่อเธอจบความรักเรา
ความหมองเศร้าก็เข้ามา
ฉะนั้นตอนนี้เธอหมดสิทธิ์
ที่จะใกล้ชิดหรือห่วงหา
เพราะพอแล้วกับน้ำตา
จึงไม่ขอคบหาเธอต่อไป
***ค่ะเจ็บแล้วต้องจำ แต่คำว่าอภัยก็ควรจะมีให้เช่นกันนะค่ะ***
29 ตุลาคม 2546 21:52 น. - comment id 177186
หายไปนาน..คิดถึงมากค่ะ
29 ตุลาคม 2546 22:21 น. - comment id 177211
ถึง คุณทิกิ
คิดถึงพี่เช่นกัน
แม้ห่างหายไปนั้นยังคิดถึง
ทุกห้วงฝันฉันยังคอยคำนึง
และคิดถึงคนดีในที่นี้ทุกทุกคน
***คิดถึงคุณพี่ทิกิเช่นกันค่ะ ส่วนเรื่องการห่างหายไปในช่วงเวลาที่ผ่านมา เนื่องจากมีปัญหาชีวิตเกี่ยวกับบางเรื่องนะค่ะ ตอนนี้เคลียร์ปัญหาได้แล้ว ก็เลยกลับมาเหมือนเดิมนะค่ะ***
29 ตุลาคม 2546 22:30 น. - comment id 177219
อย่างนี้คงต้องร้องเพลง กลับมาทำไม ฉันลืมเธอไปหมดแล้ว
29 ตุลาคม 2546 22:34 น. - comment id 177221
ถึง คุณข้าวปล้อง
คงต้องร้องเพลงนี้ทั้งปีแน่
เพื่อไม่ให้ใจเหลียวแลในตัวเขา
ที่บ้างครั้งก็ยังฝังในใจเรา
แต่ถ้าร้องเพลงนี้เล่าคงลืมเธอ
***แหมเห็นทีงานนี้ผู้หญิงไร้เงาต้องหัดร้องแล้วมั้งค่ะ อิ อิ***
30 ตุลาคม 2546 14:36 น. - comment id 177409
เจ็บแล้วก็ต้องจำบ้าง ไม่มีทางให้กลับมาง่ายง่าย แต่ใครจะรู้หัวใจ ลึกลงไปข้างใน หวั่นไหว--นักเอย
31 ตุลาคม 2546 16:45 น. - comment id 177553
ผู้หญิงลืมยากใช่เปล่า............. แต่แล้วจำ ...........
31 ตุลาคม 2546 22:29 น. - comment id 177608
ถึง คุณmaruko_sos
เจ็บแล้วต้องจำแม้จำจิต
ก็ยังติดห่วงใยใจห่วงหา
แม้จะบอกว่าไม่ต้องการเพียงใดในทุกเวลา
แต่จริงจริงกับห่วงหาด้วยว่ายังห่วงใย
***เป็นความรู้สึกจริง ๆ มั้งค่ะ สำหรับความรู้สึกแบบนี้กับทุกคน จริงไหมค่ะ***
ถึง คุณกระดานโต้คลื่น
ผู้หญิงส่วนใหญ่เป็นนะใช่
ที่จะลืมคนที่รักไปไม่ได้
แต่ก็มีบางส่วนที่ทำใจ
ลืมคนที่ทำให้ปวดใจไปได้ง่ายดาย
***เป็นบางคนนะค่ะ (หายไปนานเลยนะค่ะ คิดถึงเสมอ หวังว่าคงสบายดีนะค่ะ)***
2 พฤศจิกายน 2546 02:39 น. - comment id 178009
เรียนเรื่อยเฉื่อยเร็วเป็นแนวหน้า เรียนสู้รู้วิชามามากหลาย เรียนไปเรียนมาจนกล้ำกลาย เรียนมากมายไม่เท่าทดลองจริง สอนเรื่องรักยักไม่รู้แด่ดวงจิตร สอนอีกนิตรักเป็นพิษผิดไปไหม สอนให้เจ็บความรักจากใครๆ สอนจนตายก็ไม่วายยังรักไป
3 พฤศจิกายน 2546 00:15 น. - comment id 178236
ถึง คุณเพรียกไพร
เจ็บแล้วจำที่ฉันย้ำเป็นคำกล่าว
ถึงเรื่องราวแสนช้ำระกำจิต
เจ็บแล้วจำย้ำคำแม้น้อยนิด
ก็ยังคิดจะจำย้ำเรื่องราว
ด้วยรักเขาฉันจึงเฝ้าคอยห่วงหา
ด้วยรักเขานั้นเรื่อยมาพาใจร้าว
ด้วยรักผิดจึงเป็นพิษติดเรื่องราว
ทำให้เศร้าหม่นหมองครองช้ำใจ
แต่ความรักหากต้องมีเรียนรู้
ถือว่าเป็นเป็นครูบูชาให้
คงต้องช้ำต้องโศกวิโยคใจ
จึงขอไม่เรียนรู้สู่รักเลย
เพราะเคยผิดเคยพลาดประมาณรัก
จึงขอพักรักนี้ที่เฉลย
พอแล้วเจ็บจึงขอเมินเดินจากเลย
ไม่ขอเอ่ยถึงรักขอพักใจ
***ขอบคุณค่ะสำหรับการแวะมาเป็นกำลังใจให้กัน***
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
