เธอหงอยเหงาทนเศร้าหมองแอบร้องไห้ จะมีใครที่ไหนเล่าเฝ้าปลอบขวัญ ความขมขื่นต้องกลืนกล้ำช้ำจาบัลย์ จึงรำพันข้ามขอบฟ้ามาแสนไกล ครูอยู่นี่ที่จากมาเพราะหน้าที่ ห่วงคนดีจะหลงทางรู้บ้างไหม เล่ห์กลลวงบ่วงชีวิตมากพิษภัย ความจริงใจใครจะเอื้อยากเหลือเกิน นับหลายปีที่จากไกลไม่อาจย้อน ยังอาทรอยู่ระหว่างความห่างเหิน ห่วงคะนึงคิดถึงมากยากประเมิน หากจะเดินทางผิดคิดถึงครู...ฯ
ผีขี้เมา 4 พ.ย. 2546 12:28 น. - ID 40930 
729
10
0
4 พฤศจิกายน 2546 12:49 น. - comment id 178496
น่ารักจริงค่ะ
4 พฤศจิกายน 2546 13:05 น. - comment id 178509
รูปหรือครับ...อิอิ..
4 พฤศจิกายน 2546 15:46 น. - comment id 178556
ว่าแต่ครูชื่อไรขอรับ อิอิ แล้วในบทกลอนที่เขียนนี่ เธอกับครูเป็นแฟนกันหรือป่าวขอรับ อิอิ
4 พฤศจิกายน 2546 16:47 น. - comment id 178578
...บทกลอนเพราะมากเลย เป็นกำลังใจ และสั่งสอนได้ด้วย ..........^-^.......... ........................
4 พฤศจิกายน 2546 16:50 น. - comment id 178579
แม่พิมพ์ทอง ส่องทาง สว่างรู้ คือคุณครู สอนสั่ง อย่างมั่นหมาย จำจากลา หน้าที่สั่ง ยังอาลัย ปัญหาใด ปรึกษา โทรหาครู อยากทราบว่าเป็นครูหรือคูกันแน่ครับ
4 พฤศจิกายน 2546 18:52 น. - comment id 178612
หน้าส่วนตัว
สวัสดีครับ คุณผี
คิดถึงครูอยู่เหรอครับ
คือพากรฉุดจากโคลนที่โดนย่ำ
คือเข็มนำสู่บัณฑิตสัมฤทธิ์ผล
คือเทียนทองส่องจ้าครามืดมน
คือหยาดฝนหลั่งค่านามว่าครู...
4 พฤศจิกายน 2546 20:40 น. - comment id 178641
..อ่านบทกวี..ของน้าผี....
..ทำให้..เรนนึกถึง... คุณครู..ที่เรนรัก...
..จำได้.สายตาที่...ครู..ให้....
ครู...จะยืน..เคียงข้าง....
วันอ้างว้าง... ที่ใครๆ...ลืม...เรน..
ร้องไห้...คร่ำครวญ..ตอนเย็น....
..เค้าลงความเห็น ..ว่าเป็นเด็กขี้แย...
..มือที่โอบกอด...
..บอกตลอด..เดี๋ยวพ่อ..ต้องมาแน่ๆ...
...ขอ...อย่างเดียว ..อย่างอแง....
จะอยู่ข้าง..คือเพื่อนแท้ ..จนหลับไป....
..แบบเรน..หัดแต่ง.....
...ขออนุญาตแจมนะคะ..
4 พฤศจิกายน 2546 21:17 น. - comment id 178650
หน้าที่ครูลึกซึ้งเกินเอ่ยเอื้อน คอยพร่ำเตือนคำสอนป้อนวิชา แม้ห่างไกลครูยังห่วงเสมอมา พระคุณครูมีค่าจักตอบแทน
4 พฤศจิกายน 2546 21:33 น. - comment id 178655
นึกถึงโฆษณาคาราบาวแดงเลยค่ะ น้าสิบ ที่ครูผู้หญิงสอนหนังสือที่ชายแดน แล้วเกิดการรบขึ้นมา ครูวิ่งออกไปปกป้องลูกศิษย์ตัวน้อย .. แต่ตอนจบนั้น ไม่รู้นะ เห็นแต่แว่นตาแตกร้าว และครูกับลูกศิษย์ก็กอดกันนิ่งๆ ..
4 พฤศจิกายน 2546 23:33 น. - comment id 178698
เป็นคุณครูที่ดีจริง ๆ นะค่ะ
5 พฤศจิกายน 2546 00:18 น. - comment id 178719
โห้โรแมนติคสุดสุด
5 พฤศจิกายน 2546 07:19 น. - comment id 178748
คุณเมจิค.....อืมมมม...ก้อไม่รู้ซีนะ...อิอิ คุณมาดามมด......ขอบคุณครับ น้องชาย.....ครูนะ..ยืนยันเลยไม่ใช่คู... คุณหมึกมรกต......ขอบคุณครับ นู๋เรน......แล้วหายงอแงยังเนี่ย... คุณอินฯ....ขอบคุณครับ หลานสาว.....ไม่รู้เหมือนกัน....เลื่อนไปแม่ริม 6 นี้แล้วนะ คุณข้าวปล้อง.....ขอบคุณครับ คุณทิกิ.....อิอิ
5 พฤศจิกายน 2546 16:46 น. - comment id 178818
เมื่อครูไกลไม่มาพาใจเศร้า เมื่อครูเหงาครูรู้ไหมใจของฉัน แสนเหงาเศร้าคิดถึงครูอยู่ทุกวัน เมื่อไหร่คุณครูนั้นจะกลับมา ***เป็นกลอนที่ไพเราะมากๆๆๆๆเลยค่ะ***
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
