เธอเคยบอก กับฉัน นั้นเสมอ ว่าไม่เคย จะหวั่นเพ้อ เผลอลืมฉัน แต่เธอก็ ลืมคำบอก เหมือนหลอกกัน เมื่อเธอนั้น สิ้นสัมพันธ์ ปันหัวใจ ส่วนตัวฉัน ที่เพื่อนบอก ให้ลืมเธอ กับลืมคำ เพื่อนเกลอ เผลอขานไข มีเธอนั้น อยู่ในห้อง ของหัวใจ ลืมคำเพื่อน เลือนไป ในทุกที และยิ่งพอ เธอกลับมา มาหาฉัน มาเพื่อเริ่ม ความผูกพัน ใหม่ตรงนี้ ฉันก็ลืม หมดสิ้น ที่เคยมี กับเหตุการณ์ ครั้งที่ โดนเธอทำ แต่พอเธอ เจอใคร ใหม่อีกหน เธอก็ทำ ฉันช้ำจน ใจถลำ เจ็บก็เจ็บ แสนช้ำ ใจรับกรรม ด้วยเพราะลืม การกระทำ ของตัวเธอ
ผู้หญิงไร้เงา 13 พ.ย. 2546 20:26 น. - ID 41402 
1003
23
0
13 พฤศจิกายน 2546 20:49 น. - comment id 181260
เหมือนทำนองของหัวใจจะไหวเศร้า คล้ายบางเราก่อนเก่าเล่าเสมอ เธอ - ฉัน มีคืนวันที่พบเจอ แม้จะไม่รู้จักเธอจากความจริง ฉัน - สายลมพัดกลางทางเปลี่ยนทิศ ให้ดวงจิตผิดทางระหว่างนิ่ง พัดพาดังสายลมพบความจริง ให้ตัวฉันมาหยุดพิง พักผ่อนใจ - - ไม่ทราบว่าอยู่จังหวัดหรือครับ - - คุณผู้หญิงไร้เงา
13 พฤศจิกายน 2546 20:55 น. - comment id 181264
เศร้า อีกแล้วนะคะ ...
13 พฤศจิกายน 2546 20:56 น. - comment id 181265
หน้าส่วนตัว
ถึง คุณไหมฟ้า
เหมือนทำนองของหัวใจจะไหวหวั่น
ด้วยว่าเธอคนสำคัญทำหวั่นไหว
มาบอกรักมาพักจิตชิดหทัย
กับจากไปไม่บอกกล่าวเล่าบอกความ
***สวัสดีค่ะคุณไหมฟ้า ผู้หญิงไร้เงาอยู่จังหวัดระนองค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ***
13 พฤศจิกายน 2546 21:00 น. - comment id 181266
ถึง คุณสีไม้ระบายฝัน
ชอบแต่งกลอนเศร้าเศร้า
คละเคล้ากับกลอนสุขสันต์
แต่ตอนนี้ของแต่งเศร้าเหงาแล้วกัน
เพราะหลายวันที่ฉันนั้นสุขสันต์แล้วคนดี
***จริง ๆ แต่งกลอนหวานมาหลายบทแล้วค่ะ เลยเปลี่ยนมาแต่งกลอนเศร้าบ้างเท่านั้นค่ะ ซึ่งเนื้อหาของกลอนของมาจากเพลงของวงไอน้ำ นะค่ะ***
13 พฤศจิกายน 2546 21:05 น. - comment id 181269
ลืมอะไรลืมได้อย่าลืมรุ้ง คนที่เธอคอยพยุงฉันเข้าไว้ จนก้าวเดินบนถนนในเว็บไชท์ ในกลอนไทยน้องใหม่นะคนดี ชีวิตคนเราถ้าไม่ลืมอะไรบ้างก็ไม่ไหว แต่นิสัยของคนเราสิ่งดีดีกับไม่จำไปจำแต่ สิ่งที่ทำให้ใจช้ำแปลกดีนะ จริงป่าวนี่ รุ้งก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน ขอบคุณกับสิ่งดีดี ที่ส่งมา
13 พฤศจิกายน 2546 21:11 น. - comment id 181270
ถึง คุณสายรุ้ง
ไม่ลืมหรอกบอกไว้ในใจฉัน
ยังมีสายรุ้งนั้นในที่นี้
แม้จะอยู่ไกลกันเหนือใต้นั้นก็ช่างระยะทางที่มี
แต่ในความรู้สึกผูกพันตรงนี้ไม่เคยลืมเธอ
***กลอนคือกลอนค่ะคุณสายรุ้ง ผู้หญิงไร้เงาแต่งกลอนเพื่อความสนุกสนานไม่มีเรื่องราวใดอยู่ในบทกลอนค่ะ ฉะนั้นไม่ต้องคิดมากเลยค่ะ อ้อบอกไว้ก่อนในเมื่อผู้หญิงไร้เงาไม่ลืมคุณสายรุ้ง ฉะนั้นคุณสายรุ้งก็ห้ามลืมผู้หญิงไร้เงาเช่นกันนะค่ะ อิ อิ***
13 พฤศจิกายน 2546 21:20 น. - comment id 181273
ช้ำของหญิง ทำผมกลุ้ม อยู่ในอก อย่าวิตก เลยนะหญิง ทิ้งหดหู่ เขาไม่รัก มารักผม นะโฉมตรู อาจจุ๊กกรู้.. ลืมอกหัก ชายชู้เอย
13 พฤศจิกายน 2546 21:24 น. - comment id 181274
เมื่อครั้งรักยังหอมหวาน ช่างเนิ่นนานสักเพียงไหน เบิกบานชื่นชุ่มห้องใจ ไม่มีใดเทียมเทียบสองเรา บัดนี้ฉันนึกขึ้นได้ ร้าวในจิดไฉนจึงหงอยเหงา อย่าสิอย่ามาเป็นเงา รุมเร้าอ้างว้างเดียวดาย ฉันเคยลืมคำเพื่อนบอก ช้ำชอกเจ็บจนมิหาย อย่ามากลับคำกลับกลาย แม้ตายฉันจะไม่กลับคืน อย่ามาให้เห็นได้ไหม หัวใจไม่อาจทนฝืน มองใครบางฅนมายืน ยิ้มรื่นเจ้าเล่ห์หลอกกัน - - ขอโทษที่ต้องลวงหลอก กลับกลอกรวนเรหุนหัน สับสนเป็นเหตุทางตัน จึงปิดกั้นเขื่อนหัวใจ - -
13 พฤศจิกายน 2546 21:34 น. - comment id 181276
ถึง คุณสนิมรัก
ช้ำของหญิง ใช่เลยจริง จริงที่ไหน
แค่ช้ำใน บทกลอน อ่อนคำหวาน
อย่าได้หลง กลัดกลุ้ม ซุ้มเนินนาน
เพราะเดี๋ยวหลงในคำหวาน อาจกลุ้มใจ
***ขอบคุณค่ะ แต่อะไรจะขนาดนั้นค่ะ ผู้หญิงไร้เงาแต่งกลอนสนุก ๆ ค่ะ ไม่ได้อกหักหรืออะไรทั้งนั้นในตอนนี้จริง ๆ ค่ะ***
ถึง คุณindependent
เมื่อครั้งเก่ารักเราที่ได้เห็น
ไม่ลำเค็ญสุขเช้าเย็นเห็นใช่ไหม
แล้ววันนี้ทำไหมใจเศร้าไป
เธอใช่ไหมคนดีที่กระทำ
ทำให้ฉันข่มขื่นขื่นรำไห้
ทำให้ฉันหมองไหม้ใจสุดช้ำ
ทำให้ฉันผูกจิตติดใจช้ำ
ทำให้ฉันต้องช้ำระกำใจ
แล้วจะมากลับคำนำผลักไส
เหมือนปลาไหลเกลียดน้ำแกงแกล้งกินไข่
เหมือนชีวิตที่ถูกผิดแล้วติดใจ
เหมือนอะไรที่คนดีนี้กระทำ
ฉะนั้นขอบอกกล่าวเล่าให้บอก
ฉันจะไม่ยอมเธอหรอกถึงจะช้ำ
ฉันจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องระกำ
เพราะจะพอแล้วกับช้ำหลอกลวง
***ช่วงนี้น้องจ๋าแต่งกลอนดีนะค่ะ ขึ้นหน้าใหม่ได้เลยค่ะ***
13 พฤศจิกายน 2546 21:56 น. - comment id 181285
ได้โปรดเห็นใจนะที่รัก เธอทำให้ฉันรู้จักความห่วงหวง แล้วใยเธอจะมาจากลาล่วง ทิ้งฉันลงบ่วงความเศร้าระทม เธอจะทิ้งฉันได้ลงคอ เธอคงท้อที่ต้องทุกข์ขื่นขม ฉันเองต้องนอนตรอมตรม ถูกมีดคมบาดลึกถึงข้างใน เธออาจยังไม่เห็น ที่ฉันเป็นหาใช่ที่เห็นไม่ เธออาจคิดและยังฝันใฝ่ กับความสดใสในตัวฉัน อย่าสิ อย่าเพิ่งลืมเลือน รอยเปื้อนเหมือนหนามเกี่ยวพัน ได้โปรดอภัยกันและกัน หวนสู่คืนวันรักเรา
13 พฤศจิกายน 2546 21:58 น. - comment id 181286
เธอ - อยู่ฟากทะเลฝัน ฉัน - เหนือภูเขานั้นก็หวั่นไหว หนาวทะเล หรือหนาวภูเขา เท่าหนาวใจ ก็แสนอยู่ห่างไกลในความจริง ป่าเหนือหน้าหนาว หนาวสะทก สะท้อนอกถึงสาวใต้ไกลห่างยิ่ง ฝนคงตกลงทะเลที่ไหวติง หนาวจะพัดมาพักพิงถึงภูดาว จะรับหนาวราวทะเลที่คืนค่ำ จะลึกด่ำดื่มซึ้งซึ่งความหนาว จะร้อยคลื่นหมื่นทะเลที่เห่พราว จะร้อยดาวเหนือทะเลมาเททรวง จะรับสร้อยมาลัยไว้ที่เจ้า โอ้แม่สาวชาวระนองแม่ทองหลวง พบกวีบทเก่ายังเปล่ากลวง แต่จะเติมบทห่วงให้ดวงดาริกา -------- ยิ้ม -------
13 พฤศจิกายน 2546 22:18 น. - comment id 181294
ถึง คุณindependent
ไม่เคยห่วงเธอให้ห่วงหา
เพราะในชีวิตชีวาชีวิตฉัน
ยังจริงใจให้เธอเสมอชีวัน
ฉะนั้นไม่มีวันจะลวงเธอให้เผลอใจ
ด้วยชีวิตชีวาไม่พาเศร้า
ไม่อาจพรากรักของเราที่ไหนไหน
เพราะชีวิตใกล้ชิดแม้ห่างไกล
แต่ดวงใจยังชิดใกล้ในทุกวัน
***ขอบใจจ๊ะน้องจ๋า ขอบโทษนะค่ะเน็ตหลุดอีกแล้วซิ เป็นอะไรก็ไม่รู้ตัดบ่อยมากเลยค่ะ***
ถึง คุณไหมฟ้า
เธออยู่เหนือฉันอยู่ใต้ไม่ต้องหวั่น
เพราะพรมแดนใช่ขีดคั้นนั้นก็ไม่
เธออยู่เหนือใช่ว่าจะเหนือไป
ส่วนฉันใต้ใช่อื่นไกลยังใกล้กัน
คำว่าใกล้ที่ฉันว่าคือฤดี
ที่ดวงนี้ยังอยู่คู่เธอฉัน
เพราะชิดใกล้ในนี้ที่ผูกพัน
ทำเรานั้นชิดใกล้ในฤดี
ฉะนั้นเหนือใต้อย่าได้หวั่น
รับประกันอยู่ใกล้ในที่นี้
ด้วยว่าฉันจริงใจทุกนาที
จะอยู่ใกล้เธอนี้ทุกวันเวลา
***ขอบคุณรอยยิ้มที่มอบให้ ขอบคุณกลอนไพเราะจากใจที่ให้มา แต่เมื่อสักครู่เน็ตหลุดผู้หญิงไร้เงาต้องขออภัยค่ะ คงไม่ว่านะค่ะ***
13 พฤศจิกายน 2546 22:27 น. - comment id 181298
ไม่ได้ลืม ไม่ได้หลอก จะบอกไว้ แต่ในดวง ฤดี เท่าที่ผ่าน ไม่ได้คิด อย่าเธอคิด มาช้านาน ในวันวาน เธอแค่เพื่อน เหมือนใครใคร แต่ว่าใน วันนี้ ฉันรู้แน่ พบรักแท้ ที่เรา เฝ้าฝันใฝ่ ความรู้สึก กับเธอ จึงเปลี่ยน ขออภัย หากทำ เธอช้ำทรวง......ไม่ได้ลวง ได้หลอก บอกความจริง ***มาทักกันอย่างเคยครับ โทษทีที่กลอนอาจจะดูใจร้ายไปสักหน่อย
13 พฤศจิกายน 2546 22:40 น. - comment id 181300
ถึง คุณเมธี หล่อประจักษ์ศิริ
คงเพราะเธอเจอคนที่ดีกว่า
จึงบอกปัดมาว่าที่ผ่านผัน
ฉันเท่านั้นที่คิดไกลในสัมพันธ์
แต่วันนั้นเธอบอกเล่าโปรดเข้าใจ
แต่เมื่อเธอมีใครให้แน่จิต
ฉันจะยอมเป็นคนผิดจากไปให้
เพื่อให้เธอสมหวังดั่งตั้งใจ
ไม่อยากให้อะไรมาทำให้เธอผิดหวัง
***ขอบคุณค่ะสำหรับกลอนไพเราะ ที่ดูเหมือนจะตัดรอนไปเลยค่ะ อิ อิ อย่าคิดมากนะค่ะ ผู้หญิงไร้เงาว่าดีค่ะ แต่งได้หลายแนวดีค่ะไม่เบื่อ จริงไหมค่ะ อิ อิ***
13 พฤศจิกายน 2546 22:42 น. - comment id 181301
เรื่องราวในอดีตของฉัน เธอไม่ว่ากันใช่ไหม หากเธอสามารถลบออกจากใจ คงจะดีไม่น้อยหากเธอลบมัน วันเก่าฉันอาจไม่ดี เคยหนีตีจากเธอทุกวัน หากแต่วันนี้ตรงข้ามกัน จะขอผูกพันรักสองเรา
13 พฤศจิกายน 2546 22:49 น. - comment id 181304
ฟังน้องหญิง ลืมหลายอย่าง ฟังสับสน อยากรู้คน ใจดำ ทำร้ายได้ ด้วยน้องหญิง ใจดี ด้วยมากมาย ใครวายร้าย ใจดำ ทำลงคอ
13 พฤศจิกายน 2546 22:54 น. - comment id 181306
ถึง คุณINdEpEndEnT
เรื่องราวในอดีตของเธอ
ฉันไม่เคยสนนะเออเธอรู้ไหม
แต่ฉันสนหรือกมลของเธอไง
ว่าจะมีฉันไหมให้ผูกพัน
ถ้ามีก็เท่านั้น
ที่ฉันต้องการรับฟังไม่หุนหัน
เพราะฉันได้ชิดใกล้ในสัมพันธ์
ที่เธอนั้นให้ฉันมา
***เอาแบบนี้แล้วกันนะค่ะ***
ถึง คุณชัยชนะ
ไม่มีอะไรค่ะพี่ชัย
น้องหญิงแค่แต่ไปตามเนื้อหา
ตามเนื้อเพลงที่น้องนั้นฟังมา
ไม่มีอะไรเกี่ยวกับชีวิตชีวาจริงจริง
***ขอบคุณค่ะ จริง ๆ ไม่มีอะไรค่ะ กลอนบทนี้ฟังมาจากเพลงวงไอน้ำ เห็นเนื้อหาน่ารักดีก็เลยลองแต่งเป็นกลอนนะค่ะ และขอบคุณคุณชัยชนะมากนะค่ะสำหรับความห่วงใยที่มอบให้เสมอมาค่ะ***
13 พฤศจิกายน 2546 23:09 น. - comment id 181314
ดีใจที่เธอห่วงหา คอยปลอบกายามิให้หนาวสั่น ดีใจที่เรามีกันและกัน ทุกคืนวันเราสองเคียงกันไป ไม่ขอสัญญานะฅนดี แต่จากนี้จะดีกับเธออย่างจริงใจ รักเราสองเจออุปสรรคมากพิษภัย จะป้องปัดมิให้ใคมากล้ำกราย
14 พฤศจิกายน 2546 00:30 น. - comment id 181325
เหะๆ อยากจะแต่งกลอน คอมเม้นด้วยคนนะขอรับ แต่หัวหมองตึ๊บ 555 ... ต้องไปทานข้าวเพิ่มพลังแห่งชีวิตก่อนนะขอรับ ******** บทกลอนเพราะมากขอรับ =^-^=
14 พฤศจิกายน 2546 02:12 น. - comment id 181354
เขียนได้ดีครับ เขียนเอยเจ้าเขียนไว้ให้เศร้า เพียงอ่านเอาอกเอยแฝงฝันถึง ลมพัดไกวสั่นไหวใจรำพึง ฝากความคิด คิดถึง เพื่อนกลอนเอย อิอิ สบายดีรึครับ
14 พฤศจิกายน 2546 03:09 น. - comment id 181359
จะลืมนี่ลืมนั่นนั้นลืมได้
แต่หัวใจครั้งตรมที่ขมขื่น
มิเคยหายวายวับกลับย้อนคืน
ให้กล้ำกลืนชอกช้ำระกำทรวง...
รักและผูกพัน
14 พฤศจิกายน 2546 07:55 น. - comment id 181372
ใครกันหนอใจดำมาทำได้ เขาคนนั้นทำอะไรให้หม่นหมาง พบตำรวจเล่าเหตุการณ์ให้เขาฟัง ติดตะรางเสียบ้างคนไม่ดี.... เป็นห่วงนะ อ่านแล้วรู้สึกว่าจะร้ายแรง
14 พฤศจิกายน 2546 10:44 น. - comment id 181382
....เศร้าจังเลยนะคะ ....
14 พฤศจิกายน 2546 12:10 น. - comment id 181402
อยากจะลืมลืมไป....ให้หมดสิ้น เคยได้รัก เคยได้ยิน สิ่งไหนไหน อยากจะลืมทุกอย่าง...ระหว่างใจ ลืมก็ลืมเถอะ...ลืมไป...ใจของเธอ คนอย่างฉัน..ถูกลืมง่าย...แต่ตายยาก ไม่ลำบาก...หากฉันจะรอเก้อ รอให้เธอใส่ใจจำ...ช้ำเพราะเธอ แต่สุดท้าย...นี่เหรอ...เธอก็ลืม --------------------------------------------------------- ไม่ได้โกรธอะไรคุณนะครับ ขอบอกแค่นี้
14 พฤศจิกายน 2546 12:30 น. - comment id 181406
คิดถึงมากกกกก คิดถึงทุกๆคนเลย ไม่ได้เข้าเน็ตนานมาก ยุ่งๆอยู่ ไม่สบายด้วย คิดถึงทุกคนนะ
14 พฤศจิกายน 2546 13:01 น. - comment id 181426
ใครหนอช่างลืมได้หญิงไร้เงา การแต่งกลอนของเพราะอย่างนี้ ใครจะลืมช่างเขานะคนดี ยังมีฉันคนนี้ที่ยังไม่ลืม
14 พฤศจิกายน 2546 13:54 น. - comment id 181458
ทำไมเศร้าจังคะ พี่หญิงสบายดีนะคะ แล้วอย่าลืมตะแหง่วล่ะ
14 พฤศจิกายน 2546 14:24 น. - comment id 181467
อยากจะลืม อยากจะลืมใจไม่ลืม อยากจะคืนหัวใจเธอในวันนั้น ไม่อยากให้เรานั้นมีกันและกัน เธอทำฉันเจ็บปวดใจไม่เคยลืม.. **** แต่งได้ไพเราะจัง.. ชอบค่ะ เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ *****
14 พฤศจิกายน 2546 17:40 น. - comment id 181531
จริงหรือครับที่หญิงไม่อกหัก ซิปที่ครับว่าจริงๆบอกหนิมได้ ถ้าแรงรักทำร้ายหญิงเกินห้ามใจ น้ำตาไหลซบหนิมได้หนิมให้หนุน
14 พฤศจิกายน 2546 19:43 น. - comment id 181572
ด้วยฉันเป็นฅนลืมในค่ารัก เธอจึงหักร้างฉันออกจากจิต ที่ผ่านมาแค่ฅนเหงาของชีวิต กระทำผิดไม่มีวันให้อภัย เธอจึงไปจากฉันในวันนั้น ใจฉันพลันหมดแรงแถลงไข ยอมตัดขาดจากเธอไม่เหลือแม้เยื่อใย แล้วทำไมจะกลับมาหากัน เห็นฉันเป็นอะไรหรือฅนเคยรัก ได้รู้จักค่าเธอในวันนั้น แต่วันนี้ฉันเองสับสนพลัน ทุกข์ร้าวรันหวั่นวิตกจะขาดใจ จะทำอย่างไรดีในวันนี้ ด้วยใจนี้มีรักเธอเปี่ยมอุ่นไอ อดีตคำความรักตราตรึงใน หัวใจสดใสยิ้มให้กัน - - พอก่อนดีกว่า จ๋าเริ่มงง อิอิ แต่คงเข้าใจความหมายได้นะคะพี่ตูนน
14 พฤศจิกายน 2546 19:57 น. - comment id 181573
เศร้านะคะ แต่ก้อยังเพราะเหมือนเดิม คือเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เข้าค่ะ =^_____________^=
14 พฤศจิกายน 2546 21:27 น. - comment id 181589
แต่งได้ดีนะครับ ผมแต่งยังไงๆ ก้อไม่ได้ ว้า แย่จัง
15 พฤศจิกายน 2546 00:17 น. - comment id 181624
ถึง คุณindependent
ดีใจกับการกลับมาหา
และดีใจหนักหนาที่เธอเห็นค่าฉัน
ดีใจกับความรู้สึกดีดีที่เธอเริ่มมีให้กัน
และดีใจมากกว่าเมื่อเธอมีฉันในใจ
***ขออภัยจ๊ะเมื่อคืนเน็ตหลุด คงไม่ว่านะค่ะ เพราะเมื่อคืนพี่ต่อเน็ตประมาณ 10 รอบได้แล้วค่ะ ก็อย่างที่รู้ ๆ นะค่ะ ขออภัยจริง ๆ เลยค่ะ***
ถึง คุณเมจิคเซี่ยน
แค่คุณแวะมาทักทาย
ก็ดีใจมากมายเลยรู้ไหม
และขอให้ทานข้าวเผื่อคนไกล
ฉันจะได้ไม่ต้องทานอะไรไปทั้งคืน
***ทานเผื่อด้วยนะค่ะ จะได้อิ่มอีกคน ประหยัดดีค่ะอิ อิ**
ถึง คุณน้ำ
ดีใจที่คุณน้ำสบายดี
และดีใจมากที่แวะมาหา
ดีใจกับถ้อยคำย้ำอุรา
ว่ายังคิดถึงเสมอมาเพื่อนนักกลอน
***ขอบคุณค่ะคุณน้ำที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน ดีใจมากเลยค่ะที่ได้พบคุณน้ำอีกครั้ง หลังจากที่ห่างหายไปนาน และคิดว่าสมาชิกในไทยโพเอ็มรอการกลับมาแต่งกลอนของคุณน้ำเหมือนผู้หญิงไร้เงา รวมทั้งคิดถึงคำว่า นิ ที่คุณน้ำมักใช้เป็นประจำ กับคำว่าผู้หญิงไร้เหงาที่คุณน้ำเรียกผู้หญิงไร้เงามาเสมอนะค่ะ***
ถึง คุณหมึกมรกต
จะลืมนี่ลืมนั่นนั้นลืมได้
แต่ถ้าลืมคนเคียงกายที่หมายมั่น
ไม่เคยลืมจำพรากแม้จากกัน
ด้วยว่าความผูกพันมั่นไม่ลืม
***ดีใจกับการกลับมาของคุณหมึกมรกตมากค่ะ ด้วยรักและผูกพัน***
ถึง คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ถ้าจะมีคนใจดำทำฉันได้
ทำฉันต้องเดียวดายให้ผิดหวัง
คนคนนั้นคงเป็นคุณนั้นหละมัง
ที่ไม่ยอมมาพบกันดั่งสัญญา
***คุณฤกษ์ค่ะ ผู้หญิงไร้เงาสบายดีทั้งกายและใจค่ะ ส่วนสำหรับบทกลอนที่แต่งขึ้นมาในช่วงนี้อาจดูเหงา เศร้า จริง ๆ แล้วแต่งมาจากเพลงของวงไอน้ำค่ะ และขอขอบคุณสำหรับความห่วงใยและมิตรภาพ กำลังใจที่มอบให้ผู้หญิงไร้เงาเสมอมา ซึ่งจริง ๆ แล้วผู้หญิงไร้เงาก็ห่วงคุณเสมอมาเช่นกันค่ะ ตอนคุณหายไปเป็นห่วงเป็นใยเสมอ ซึ่งช่วงนี้ก็เข้าหน้าหนาวแล้วดูแลรักษาสุขภาพตัวเองด้วยนะค่ะ ห่วงใยเสมอค่ะ***
ถึง คุณพาฝัน
ไม่เศร้าแล้วค่ะคนดี
เพราะจริงจริงกลอนบทนี้ไม่ใช่
ชีวิตของผู้หญิงไร้เงาโปรดเข้าใจ
เป็นเพียงบทกลอนที่แต่งได้จากบทเพลง
***เศร้าแค่กลอนค่ะ คนแต่งไม่เศร้าเลยค่ะ ยังยิ้มได้เสมอค่ะ***
ถึง คุณburst
อยากจะลืมลืมไปให้หมดสิ้น
คนเคยรักเคยชินถวิลหา
แต่ก็ลืมไม่ได้ในอุรา
เพราะรักมากเกินกว่าจะลืมลง
แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอไม่รัก
ทำให้ฉันเสียหลักผลัดลืมหลง
หรือว่าใจเธอไม่แน่ไม่ซื่อตรง
จึงทำให้รักต้องปลงคงต้องลืม
***ขอบคุณค่ะสำหรับกลอนไพเราะๆๆๆที่นำมามอบให้กัน และขอบคุณอีกครั้งค่ะที่ให้อภัยกัน ผู้หญิงไร้เงาทราบค่ะว่าได้ทำในสิ่งที่ทำให้คุณรู้สึกโกรธและน้อยใจ แต่ขอยืนยันว่าขอโทษและยินดีกับมิตรภาพที่คุณให้มามากเลยค่ะ และหวังว่าเราจะเป็นเพื่อนนักกลอนในไทยโพเอ็มด้วยดีต่อจากนี้ไปนะค่ะ***
ถึง คุณเจ้ามอมแมม
คิดถึงน้องมาเสมอ
เพราะไม่ได้พบได้เจอหน้า
แต่ถ้าความคิดถึงในอุรา
คิดถึงเสมอมาไม่เคยลืม
***คิดถึงมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ และขอให้หายเร็ว ๆ นะค่ะ ห่วงใยเสมอค่ะ***
ถึง คุณkanoongkaning
ขอบคุณคนดีที่ไม่ลืมฉัน
และขอบคุณวจีนั้นที่เห็นค่า
และขอบคุณบทกลอนที่ให้มา
ฉะนั้นขอฝากความคิดถึงในอุราให้กลับไป
***ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบมาให้ผู้หญิงไร้เงานะค่ะ***
ถึง คุณตะแหง่ว
พี่สบายดีนะตะแหง่ว
และยังแน่แน่วไม่ทอดทิ้ง
กับความรักที่มีให้ในความจริง
ยังมีให้น้องตะแหง่วที่หนึ่งยิ่งและจริงใจ
***ไม่เศร้าค่ะ ยังสุขสบายกายและใจดีค่ะ เพียงแต่ช่วงนี้พี่ฟังเพลงเศร้าไปหน่อย เลยแต่งสามสี่บทติดแล้วนะค่ะ เอาเป็นว่าจะพยายามแต่งกลอนหวาน ๆ แล้วอ่านบ้างแล้วกันนะค่ะ ขอบคุณความห่วงใยที่มอบให้ค่ะ***
ถึง คุณเส้นไหมสีเงิน
อยากจะลืมบางเรื่องกลับไม่ลืม
ยังต้องฝืนจำไว้ให้ห่วงหา
แต่ทำไมคนที่รักพักใจมา
กลับลืมเราทุกเวลาพาเศร้าใจ
***ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบมาให้นะค่ะ ชอบนามปากกาคุณนะค่ะ น่ารักมากเลยค่ะ***
ถึง คุณสนิมรัก
จะกระซิบกระซาบให้ทราบแน่
ว่าตอนนี้ไม่เหลียวแลเรื่องรักใคร่
จึงทำให้ไม่คิดจะพักใจ
ไว้กับใครให้ใจต้องผูกพัน
เพราะเคยเจ็บเคยช้ำย้ำฝังจิต
จึงไม่คิดจะมีใจให้ใครนั้น
จึงขออยู่เรื่อยไปในทุกวัน
เพราะว่ากลัวความช้ำมากล่ำกลาย
***ขอบคุณค่ะสำหรับการแวะมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ กลอนบทนี้อาจจะตัดรอน แต่จริง ๆ ผู้หญิงไร้เงายังมีไมตรีให้กับมิตรภาพและความหวังดีที่มอบให้เสมอนะค่ะ ขอบคุณค่ะ***
ถึง คุณindependent
เมื่อไปจากแล้วจบไม่พบเห็น
ฉันก็ยังคงเป็นเห็นชิดใกล้
ไม่เคยลืมเธอสนิทในจิตใจ
มีแต่ยังห่วงใยให้อาทรณ์
พอเธอกลับมารับเริ่มเพิ่มรักใหม่
ใจก็ยังห่วงอาลัยระโหยอ่อน
ยอมทุกอย่างเชื่อฟังทั้งอาวรณ์
ยอมให้เธอมาเหมือนก่อนตอนมีใจ
แล้วจะยังมาเปลี่ยนไปไม่คงมั่น
ทำอย่างนี้กับตัวฉันได้ไฉน
จะลืมเธอลืมให้หมดในหัวใจ
แต่ก็ลืมเธอไม่ได้ในทุกวัน
จึงต้องเจ็บต้องช้ำระกำจิต
จึงต้องยอมให้ชีวันนั้นผกพัน
จึงต้องยอมรับความเจ็บเก็บรำพัน
ว่าฉันอยู่คู่เธอนั้นแค่ฝันไป
***ขอบคุณค่ะน้องจ๋าที่มาเป็นกำลังใจให้พี่ประจำเลย ขออภัยวันนี้มาดึกมาเลยค่ะ พึ่งจะกลับจากงานเลี้ยงสังสรรค์ค่ะ ลืมแจ้งให้ทราบล่วงหน้า ขอโทษจริง ๆ นะค่ะ***
ถึง คุณทะเลหวั่น
เศร้าแค่ก่อนเหมือนก่อนนั้น
ที่ตัวฉันผลิตส่ง
แต่ถ้าใจของฉันนั้นมั่นคง
มีความสุขดำรงคงหัวใจ
***ขอบคุณค่ะกับกำลังใจที่มอบให้เสมอ คิดถึงนะค่ะ หายไปนานเลย แต่ก็หวังว่าจะสบายดี ช่วงนี้อากาศหนาวมาก ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะค่ะ ห่วงใยเสมอค่ะ***
ถึง คุณเลิฟลี่
ไม่เป็นไรหรอกค่ะคนดี
กับกลอนกวีนี้ต้องศึกษา
และฝึกปรืออีกหน่อยก็เก่งวิชา
รับรองเลยว่าต้องดีกว่าที่ผ่านมาแน่นอน
***ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้มา จริง ๆ ผู้หญิงไร้เงาก็แต่งกลอนไม่เก่งเหมือนกันค่ะ แต่ก็กำลังพยายามปรับปรุงตัวเองอยู่ เอาเป็นว่าเรามาช่วยกันแต่งกลอนเพื่อให้ดีขึ้นแล้วกันนะค่ะ จะตามให้กำลังใจคุณเช่นกันค่ะ***
16 พฤศจิกายน 2546 17:59 น. - comment id 182198
ถ้าหากเธอคิดจะกลับย้อนมาไหม่ คงไม่มีใครว่าอะไร...ถ้าจะให้อภัยเธออีกครั้ง มีแค่เธอ...ที่จะแก้ไข...หัวใจที่เธอทำพัง ถึงจะเจ็บอีกซักกี่ครั้ง...ก็ยังหวังให้เธอหวนคืน ---เรารู้ว่าคุณอ่อนไหว...แต่ก็ไม่เคยอ่อนแอ---
17 พฤศจิกายน 2546 14:58 น. - comment id 182441
ถึง คุณโลมาสีเงิน
ถ้าเธอไม่ว่าอะไรตัวฉัน
ก็เขาเริ่มกับเธอใหม่นั้นอีกสักหน
เพราะตอนนี้ฉันแน่ใจในกมล
ว่าคนที่ฉันรักในกมลมีเธอเท่านั้นคนดี
***ขอบคุณค่ะสำหรับการแวะมาทักทายกัน สำหรับนิสัยจริง ๆ ของผู้หญิงไร้เงาไม่ใช่คนอ่อนไหวและอ่อนแอ แต่เป็นคนอ่อนหวานค่ะ***
11 ธันวาคม 2546 11:09 น. - comment id 189721
ให้ลืมเธอไม่ได้หรอกคนดี ให้ฉันตัดเธอคงทำไม่ได้ ขอเพียงได้คิดถึงและห่วงใย เธอคงไม่ว่าอะไรนะคนดี
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
