ตอน สี่(๔)....วัยอลวน ..ชีวิตสอนชีวิต

tiki

ตอน สี่	(๔)	วัยอลวน.....ชีวิตสอนชีวิต		โดย ทิกิ( tiki)  กวีคอนโด	
     	@	คุณพ่อหา		ลูกหมา		เอามาให้
เจ้าซีซ่าร์		นั้นไซร้		ตัวเท่าเมี่ยง
เป็นหมาพันธุ์		หมาแม้ว	มาให้เลี้ยง
ถึงเป็นเพียง	เจ้าหมา		ก็น่ารัก	.........( ๔๓)
	
	@	เวลาเศร้า	หรือปวดร้าว	ก็นั่งเล่น
แบ่งขนม		เจ้านั้นเป็น		เพื่อนใฝ่ฝัก
ชวนวิ่งเล่น		ยามสำราญ		กันยิ่งนัก
ถ้าแม่ทัก		ข่มขู่หา	ก็ลากัน	.........( ๔๔)
	@...ค่ะคุณแม่	หนูมาแล้ว	แจ้วแจ้วหนู
แม่ขู่ฟู่		หนูยิ่งรัก	แม่ยิ่งนั่น
แม่ฉันสวย		เทพธิดา		วิลาวัณย์
แต่ทำไม		แม่นั้น		จึงดุจริง.........( ๔๕)
	
	@	แม่ชอบไป		คบคุณหญิง		หยิ่งทั้งหลาย
แม่ไปไหน		หนีบฉันไป		บ้านคุณหญิง
บ้านท่านใหญ่		ทรัพย์สมบัติ	มากทุกสิ่ง
ฉันเหมือนลิง		วิ่งลุกลน	ซนทั้งวัน	.........( ๔๖)
	@.วันหนึ่งบ้าน	นั้นมีงาน	เลี้ยงยิ่งใหญ่
คุณหญิงได้	สั่งจับฉลาก		จัดของขวัญ
ฉันไปถึง		เห็นเก้าอี้		เล็กเล็กพลัน
ร้องไห้ลั่น		จะเอาเก้าอี้	ตัวนี้เลย	........( ๔๗)
	@	คุณแม่โกรธ	พิโรธนัก	จะตีว่า
คุณหญิงแป๊ด	ท่านมาหา	ยิ้มแย้มเฉย
ว่าทิกิ		อยากได้นัก	ป้าให้เลย
ฉันดีใจ		วิ่งเต้นเสบย	เก้าอี้นั้น.........( ๔๘)
	@	คราวนี้แหละ	เริ่มแล้ว	แม่แก้วเอ๋ย
อยากได้อะไร		ชักเริ่มเคย		ร้องไห้ลั่น
ลงดิ้นพราด	จะเอาอะไร	ได้ทั้งนั้น
เอาแต่ใจ	ตัวพลัน  ...	มันไม่ดี.........( ๔๙) 
ชีวิตสอนชีวิต		โดย ทิกิ( tiki)  กวีคอนโด	
		ตอน สี่(๔)		วัยอลวน  (ต่อ)
        
	@	ช่างร้ายเหลือ	คุณแม่ว่า	ระอาแสน
จะมีใคร		ร้ายเหมือนแม้น		เท่าเจ้านี่
พอไปบ้าน		ญาติคุณแม่		เขายินดี
หอบตุ๊กตา		มาเร็วรี่	อวดให้ดู.........( ๕๐)
	@	ทว่าฉัน	นั้นแสนโกรธ	พิโรธบ้าง
จะเล่นก็	.....	ไปแอบข้าง		แถมข่มขู่
ไม่ให้เล่น		ไม่เป็นไร		ไม่อยากรู้
นี่แน่กล่อง		คว่ำกลิ้งอยู่		เกลื่อนทั้งกอง.........( ๕๑)
	@	คราวนี้ครา		เห็นหน้าหนู	เขากรูห่าง
รู้ว่าช่าง		แกล้งเขา		เข้าทั้งผอง
คุณแม่รู้		ถูกบ่นว่า		หน้าไม่มอง
เข้าทำนอง		หมาหัวเน่า		อับเฉาจัง.........( ๕๒)
	
	@แล้ววันหนึ่ง	เมื่อฉัน		นั้นสอบได้
ประถมสาธิต	สุนันทาลัย	ซึ่งแม่หวัง
ได้ที่สาม	เข้าไปนั้น		ดูเด่นดัง
เริ่มเรียนยัง	ที่ใหม่		ชักได้การ	......( ๕๓)
	@	พอยามว่าง		จากเรียน	เข้าห้องสมุด
ก้มหน้างุด		คว้าหนังสือ 		ทุกเล่มอ่าน
ศิลปะ		วาดเขียน		ก็ชำนาญ
อีกร้องเพลง	ดนตรีสำราญ		ชื่นบานนัก		.........( ๕๔)
	@เวลาเรียน	ก็เหมือนเล่น	เย็นในใจ
ฟังคุณครู	ท่านไซร้		ให้เก็บกัก
ท่านมอบศิษย์	เล็๋กเล็กนั้น	ด้วยความรัก
คอยทายทัก	บอกกล่าว		เล่าวิชา	....( ๕๕)
	@	เป็นชีวิต	ที่น่ารัก		ยามฉุกคิด
ถึงมวลมิตร		จิตของฉัน	แสนหรรษา
พวกเด็กเด็ก	เรียนและเล่น	เป็นเวลา
เก่งทั้งนั้น		เรื่องภาษา	บทกวี.........( ๕๖)
 
กลอนบทนี้
จึงขอทดแทนพระคุณชาติที่รักของข้าฯ
จึงขอทดแทนพระคุณศาสนาซึ่งบ่มจิตใจมา
จึงขอทดแทนพระคุณพระบรมราชวงศ์ซึ่งหล่อเลี้ยงตระกูลปู่ยาตายายข้าฯ
จึงขอทดแทนพระคุณพ่อ พระคุณแม่
จึงขอทดแทนพระคุณครูทุกคน ทุกสถาบันที่เรียนมา
เริ่มแต่สตรีวรนาฏ...ที่เก่าที่เดิม..บนถนนที่มีรถรางวิ่งเดิมนั่นแหละค่ะ
อนุบาลละอออุทิศ
ประถมสาธิตวิทยาลัยครูสวนสุนันทา...
....เท่านี้ก่อน....
และที่จะเว้นขอบคุณมิได้เลย คือท่านเจ้าของเว็บทั้งหลายที่กรุณาให้คุณทิกิ tiki 
ไปเขียน เขียน เขียนไว้เปลืองหน้าเว็บเค้านั่นแหละ ค่ะ