เป็นดอกหญ้าเนาพงในดงเปลี่ยว พอแลเหลียวเห็นแต่เพื่อนเกลื่อนไสว ภุมรา..มองไม่เห็น..เป็นเช่นไร สายลมไกล..นิรนาม ถามข่าวมา เจ้าบินไกลผ่านฟ้ากว้างกว่ากว้าง มาถามทางเย้าหยอกเจ้าดอกหญ้า หอบเอาความอบอุ่นกรุ่นวิญญา ถามหน่อยหนาจะอยู่นานหรือผ่านไกล เป็นดอกหญ้าแม้ยากไร้ใช่มัวหมอง ทุ่งทิวทองดอกหญ้าแต้มแซมไสว มีคุณค่าที่จะรับประดับใจ แม้เก็บใส่แจกันพลันงดงาม แต่อยากตามสายลมห่มข้ามฟ้า เจ้าดอกหญ้าอยากเดินทาง..อย่างวาบหวาม ในอ้อมแขนสายลมกอดอ้อนออดตาม จะก้าวข้ามแดนดาวพราวพระจันทร์ และจะเกี่ยวตะวันฉายแตะสายรุ้ง ในวันพรุ่งนิยามรักจะเฉิดฉัน เจ้าสายลมโอบดอกหญ้าพร้อมฝ่าฟัน ปลายทางฝันที่ขอบฟ้ามิลาเลือน
มารแมงมุม 16 พ.ย. 2546 10:05 น. - ID 41519 
1708
8
0
16 พฤศจิกายน 2546 12:37 น. - comment id 182102
เพลงดอกหญ้าในป่าปูน กำลังดัง ง่ะ
16 พฤศจิกายน 2546 12:51 น. - comment id 182112
:)
16 พฤศจิกายน 2546 16:05 น. - comment id 182162
ไพเราะดีครับ อ่านแล้วเห็นภาพ
16 พฤศจิกายน 2546 17:34 น. - comment id 182185
ณ..คิมหันต์วันระวี...ที่ผันผ่าน ดอกหญ้างามบานรับ...กับวันใหม่ ดอกต่ำต้อยร้อยไออุ่น...กรุ่นพงไพร อวลอุ่นไอไล่ลมหนาว...ร้าวดงดอน เป็นดอกหญ้าน้อยนิด...จิตคิดหวัง ฝันถึงวันพันธนา.....ท้าผยอง จะโรยกลีบหว่านไหว...ไรละออง ไปเกลือกกลอนรอยไถ.....ในดงดิน จะยืนหยัดท้าสู้.....อยู่บนฝัน บ่มเพาะพันธุ์เมล็ดงาม....สืบสานกิ่ง ระบัดใบระยับย้า..... หญ้าแผ่นดิน ชุบชีวินผองคนจน....ระทมกาล มิใช่หรือคือดอกหญ้า.....ที่กล้าแกร่ง สู้ลมแรงแผ่วแผ่วว่า.....ล้าความหวัง คืนเหน็บหนาวพราวน้ำค้าง...นานเนิ่นวัน ดอกหญ้านั้นฝันไปว่า......ฟ้าคือดิน บทกวีไพเราะมากครับ
16 พฤศจิกายน 2546 17:54 น. - comment id 182192
เพราะจังเลยนะครับ ชอบจัง
16 พฤศจิกายน 2546 18:04 น. - comment id 182205
กลอนบทนี้ไพเราะมากเลยค่ะ
16 พฤศจิกายน 2546 21:21 น. - comment id 182230
คุณฤกษ์คะ ดอกหญ้าในป่าปูนฉบับของแกรมมี่ก็ไม่เลวนะคะ กางเกงยีนส์ตัวเก่าเสื้อตัว199 เป้นเพลงที่เนิ้อหาดีมากทีเดียว... แต่กลอนนี้เป็นกลอนเก่าเขียนกลอนเพลงนั้นจะออกมาค่ะ ขอบคุณที่แวะมา คุณหมึกมรกต ไม่พูดอะไรหรือคะ มีแต่รอยยิ้ม ต้องขอบคุณเช่นกันค่ะ คุณภูวทาส ก็ขอบคุณเช่นกัน ไว้แวะมาอ่านกันอีกนะคะ คุณลำน้ำน่าน เคยเขียนเป็นร้อยแก้วประมาณว่าดอกหญ้านั้นใช่ต่ำต้อยเพราะมีดินรองรับอยู่ค่ะ เป็นดอกหญ้าทระนงและองอาจ เพื่อประกาศศักดิศรีที่มีอยู่ ขาวระบัดดอกใบในลมพรู แม้ไม่หรูแต่ก็แต้มแซมทางเดิน เพื่อประดับทางไพรให้มีสี สวัสดีคนผ่านมาอย่าห่างเหิน เจ้าดอกหญ้าระบัดใบให้เพลิดเพลิน อย่ามองเมินข้ามไปไม่ไยดี คุณเมลโล่ ขอบคุณค่ะ คุณผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณอีกครั้งค่ะ มารแมงมุมรู้สึกละอายที่ไม่ค่อยได้มาตอบหรือไปแจมงานคุณเลย จะพยายามเคลียร์วานและแวะไปแจมนะคะ ง
16 พฤศจิกายน 2546 22:09 น. - comment id 182243
เป็นดอกหญ้า ค่าต่ำ คำเขากล่าว สายลมเจ้า นิรนาม งามสร้างสรรค์ พัดปัดเป่า เล้าโลมหญ้า มาเคียงกัน ลอยถึงฝัน วันวิจิตร พิสดาร
17 พฤศจิกายน 2546 07:16 น. - comment id 182355
หน้าส่วนตัว
.ไพเราะ..มากเลยคะ...
ความหมายดีจัง...
..เรนแวะมา...ชื่นชม..นะคะ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
