@ ดั่งนิยาย รักชีวิต คิดปวดร้าว ใครจะเข้า ใจหญิงหนึ่ง ซึ่้งซึ้งฝัน แล้วเหตุการณ์ ไม่มีใคร คาดได้ทัน แสนรันทด หดหู่พลัน ทั้งวงศ์ไทย.......( ๑๑๑) @ ในคืนหนึ่ง ซึ่งไม่มี ที่จะคาด แม่คุณตา ผลุนผลันผาด คลาดเคลื่อนไหล คว้าถุงผ้า เพียงชุดเดียว ติดตัวไป โจนข้ามท่า บางหลวงไซร้ ในนที.........( ๑๑๒) ตอนเก้า(๙)..รักคงมั่นสุพรรณบุรี .. ชีวิตสอนชีวิต @ คงอัดอั้น ตันจิต คิดไม่ตก คุณอาพก คอยความรัก อยุ่ทุกที่ ได้ชื่อว่า นางแพศยา นางกากี โจนตามน้อง สามี เตลิดไป........( ๑๑๓) @ ชะรอยเป็น เช่นบุพเพ สันนิวาส แม่ประกาศ ตามน้องพ่อ ถ่อไปไหน ทิ้งคุณตา แต่ตัวน้อย ยังเยาว์วัย ดิ้นดุกดิก พลิกคว่ำไว้ ไร้ชนนี.........( ๑๑๔) @ คุณพระปู่ พอรู้เรื่อง เคืองสุดขีด ผิดจารีต ประนามด่้า ขึ้นอึงมี่ เออ..เอ็งสอง ไปเสียได้ ไอ้กาลี อย่าได้มี เดินกลับมา ข้าฯ สาปมัน.........( ๑๑๕) @ แม่ของตา ท่านใจเด็ด ในเรื่องรัก พ่อของท่าน ไปหาญหัก ชิงมานั่้น เมื่อตามอา ของตา ไป ถึงสุพรรณ คุณตาฉัน จึงกำพร้า นะพระคุณ.........( ๑๑๖) @ ท่านทั้งสอง ไปครองคู่ อยู่เมืองไกล ตั้งรกราก จำจากไกล ให้หัวหมุน แต่สองรัก สองชิดกรรม ไปค้ำจุน บุตรธิดา อีกสี่คุณ ก็เกิดมา.........( ๑๑๗) @ น้องแท้แท้ แม่เดียวนะ คนละพ่อ คุณตารัก จักพะนอ อยากพบหน้า พอเรียนจบ ได้งานทำ คร่ำวิชา กระทรวงเกษตร นั้นคุณตา ชลประทาน.........( ๑๑๘) @ ด้วยใจรัก คิดลึก ตรึกตรองแล้ว คุณตาอยาก พบอาแก้ว และแม่บ้าน จึงทำเรื่อง ขอไปทำ หน้าที่งาน ที่สามชุก ศรีประจันต์ สุพรรณบุรี.........( ๑๑๙)
tiki 17 พ.ย. 2546 22:44 น. - ID 41622 
688
4
0
17 พฤศจิกายน 2546 23:11 น. - comment id 182577
บางช่วงของชีวิตมีขึ้นมีลง ธรรมดาของชีวิต
17 พฤศจิกายน 2546 23:58 น. - comment id 182584
ขออภัยเป้นอย่างยิ่งเนื่องจากเครืองแฮงค์แต่แรก ทำให้กลอนลงที่เดียวหกบท และเมื่อแก้วไขแล้วก็ไม่ต่อเนื่องความ จึงต้องนำตอนนี้ต่ออีกตอน ขออภัยเป็นที่ยิ่งค่ะ
18 พฤศจิกายน 2546 09:35 น. - comment id 182634
สนุกดีอะ _/|\_ ขอคาราวะ
18 พฤศจิกายน 2546 18:55 น. - comment id 182772
ขอบคุณน้องบอมบี้มาอ่านนะคะ ตามเรื่อยๆนะคะ พี่ทิกิ ชอบคุยจุ๊กจิ๊ก กับ คุณย่า คุณยายมาแต่เด็ก และก็ช่างซักช่างถามท่านอยู่เสมอๆ จึงรู้ในสิ่งที่น้อยคนจะได้รู่ค่ะ
18 พฤศจิกายน 2546 23:51 น. - comment id 182888
อ้อนี่เองคือเรื่องที่ค้นหา จากภาคก่อนมาใช่ไหม อ่านแล้วที่นี้ที่เข้าใจ ว่าทำไมต้องกระโจนในนที ***เข้าใจแล้วค่ะ ว่าทำไมต้องกระโจนลงน้ำ***
19 พฤศจิกายน 2546 00:10 น. - comment id 182901
เป็นความรันทดระหว่างบันทัด เมื่อเขียนจะได้สัมผัสความปวดร้าวของคนหลายคนอยู่ในงานนี้อย่างเด่นชัดค่ะ แต่เวลาที่ใครสักคน...ต้องมามีชีวิตเช่น แม่ หรือพ่อ หรือ อา หรือ ตัวคุณตาเอง...เป็นชีวิตที่น่าสงสาร อย่างที่ ไม่อยากจะกล่าวถึง จึงไม่แปลกใจที่คุณตา...บันดาลใจออกมาทางเสียงเพลง เป็นนักดนตรีแห่งคุ้งน้ำคอลงบางหลวงคนหนึ่ง ...คือวิธีลดความเจ็บปวดในใจท่านได้อย่างดีนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
