หน้าส่วนตัว
ชุลมุนวุ่นวายสังคมหนึ่ง
ช่างอลอึงโหวกเหวกถิ่นสถาน
มิใช่บ้านเองเรือนวิมาน
แต่ยังยืนกรานแกล้งใครใคร
อันสมบัติผู้ดีไม่มีเหลือ
จะขลุกเกลื้อกลั้วเกลือกไปถึงไหน
ชิงดีชิงเด่นสังคมไทย
เอน็จอนาถใดไม่เทียบเทียม
ฤ อิจฉาริษยามนุษย์โลก
บริโภคราคะกระเหิมเหี้ยม
มันครอบครองยึดติดกระดิกเดี้ยม
กระดากเอี่ยมติดตัวทุกวี่วัน
ไอ้มารยาสาไถมันยืนอยู่
เคยต่อสู้แพ้พ่ายห้ำหั่น
มันพาตัวหัวใจฉุดทางตัน
จิตกระสันพรั่นพรึงจึงต้องการ
ใครเล่าเขาจะเอื้อมมือเข้ามาช่วย
หรือฅนรวยสมาถะมาสมาน
มีสำนึกติดตัวด่วยวิญญาณ
อีกชีพปราณตื่นหลับสำเหนียกพลัน
- -
|NdEpEndEnT 2 ธ.ค. 2546 22:04 น. - ID 42318 
796
2
0
3 ธันวาคม 2546 02:01 น. - comment id 187162
สำนึกของคนในบนโลก มีทุกข์โบกรุมเร้าเคล้านักหนา สำนึกของคนแต่ละคนในวินยา ช่างแตกต่างกันหนามากมาย *-*สำนึกของแต่ละคนไม่มีวันเหมือนกันค่ะ เพราะคนมีชีวิตที่แตกต่างกันไป (กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ)*-*
3 ธันวาคม 2546 19:21 น. - comment id 187338
อีกนิดนะ พยายามดีแล้วคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด