เธอผันเปลี่ยนเปลี่ยนผันฉันเป็นเขา ไม่มีเราเราไม่มีนี้เหมือนก่อน เหลือเพียงฉันฉันเพียงเราเฝ้าอาวรณ์ เธอจากจรจรจากพรากหทัย จึงเกิดเจ็บเจ็บเกิดกำเนิดขึ้น ทั้งหลับตื่นตื่นหลับกลับโหยไห้ ไม่มีเธอเธอไม่มีนี้เรื่อยไป สุดช้ำใจใจช้ำระกำทรวง เหลือแต่เพียงเพียงแต่แค่ความหลัง ที่วาดหวังหวังวาดขาดห่วงหวง เพราะใกล้ชิดชิดใกล้ใจคนลวง จึงช้ำทรวงทรวงช้ำระกำใจ
ผู้หญิงไร้เงา 7 ธ.ค. 2546 23:51 น. - ID 42598 
1331
20
0
8 ธันวาคม 2546 00:06 น. - comment id 188720
ระกำใจใจกรรมเจ้าจรจาก จึงพลัดพรากพรากพลัดจิตหม่นหมอง ชวนโศกเศร้าเศร้าโศกมิอาจปอง จึงจำจองจองจำแต่ผู้เดียว แต่งยากจังคะ
8 ธันวาคม 2546 00:18 น. - comment id 188725
จำเสียใจใจเสียเพลียกี่หน มีเธอล้นล้นเธอเอ่อความหวัง ทั้งเจ็บปวดปวดเจ็บเก็บพะวัง แม้พลาดพั้งพั้งพลาดบาดชีวี ก็ยังรักรักยังอยู่คู่ใจฉัน มีเธอนั้นนั้นเธอเสมอนี่ ฉันมีรักรักมีเธอเสมอคนดี เพราะรักนี้นี้รักพักที่เธอ *-*กลอนแบบนี้แต่งยากค่ะ แต่ก็สนุกดี มั่วไปเรื่อย เหมือนกันค่ะ อิ อิ คิดถึงนะค่ะ*-*
8 ธันวาคม 2546 01:44 น. - comment id 188745
แวะมาอ่านขอรับ อิอิ หวัดดีเจ๊ตูน นอนหรือยังครับนี่ ^^
8 ธันวาคม 2546 03:40 น. - comment id 188747
แวะมาอ่านค่ะ ** เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ**
8 ธันวาคม 2546 06:21 น. - comment id 188762
ก็ล่อลวง ลวงล่อก้อ ร้อก็ติด ไปใกล้ชิด ชิดใกล้ไป ให้ใจล้า คนหลายรัก รักหลายคน ปนมารยา ใจจากลา ลาจากใจ หาใหม่เอ่ย ก็หาคนใหม่เสียเถอะนะน้องหญิง ผู้ชายไม่ไร้เท่าใบพุดทรา
8 ธันวาคม 2546 08:14 น. - comment id 188768
แม้นเสียใจเสียหายไร้คนคู่ แม้นต้องทนต้องอยู่สู้ความหลัง แม้นเธอจากเธอพรากใจไร้กำลัง ฉันไม่เคยไม่หวังรั้งเธอมา ++บทกลอนไพเราะมากๆเลยล่ะค่ะ++
8 ธันวาคม 2546 08:21 น. - comment id 188769
ใจระกำระกำใจใครไม่ท้อ กับการรอรอการกลับยังลับหาย ข่าวไม่มีไม่มีข่าวทุกคราวไป เจ็บจริงใจใจจริงเจ็บจำเก็บทน
8 ธันวาคม 2546 10:12 น. - comment id 188783
กลอนเพราะมากเลยค่ะ เราก็จะเป็นกำลังใจให้นะ
8 ธันวาคม 2546 11:42 น. - comment id 188793
สวัสดีครับ พี่ตุ้ม รู้สึกว่าฝีมือ จะพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ นะครับ เยี่ยมครับ สบายดีนะครับ คิดถึงเสมอครับ
8 ธันวาคม 2546 12:24 น. - comment id 188800
อืม... ถ้าเขาไม่ได้จริงใจก็ควรจะดีใจที่ไปจากชีวิตเราได้...
8 ธันวาคม 2546 12:57 น. - comment id 188808
ผลไม้ต้องห้าม แห้ว จาก ท้อ ระกำ!! สงสัยจะกินระกำมากไปคุณตูนเลย ระกำใจ!!
8 ธันวาคม 2546 14:21 น. - comment id 188828
เก่ง.... เขียนสั้นๆ แค่นี้แหละ..
8 ธันวาคม 2546 16:51 น. - comment id 188850
ระกำแบบเปี้ยวจี๊ดเลยกลอนแบบนี้ คิดได้งัยคนดีช่วยบอกต่อ ถ้าไม่บอกแล้วล่ะก็... จะแอบไปหาถึงห้องหอเลยคนดี อิ...อิ...อิ.อิ มาระกำด้วยอีกคน
8 ธันวาคม 2546 16:58 น. - comment id 188860
อยากกินระกำใจนั้นจังเลยยยยย กลอนแต่งยากมากครับ เพราะดแวะมาให้กำลังใจ
8 ธันวาคม 2546 18:13 น. - comment id 188880
...เพราะอีกแล้ว...ว...ว แวะมาอ่านกลอนพี่ตูนค่ะ...
8 ธันวาคม 2546 21:47 น. - comment id 188927
หน้าส่วนตัว
ถึง คุณเมจิคเซี่ยน
สวัสดีเช่นกันน้องรัก
และดีใจที่มาทายทักเหมือนเก่า
แต่เมื่อคืนพี่นอนไม่ดึกขอบอกเรา
ด้วยว่าง่วงและเหงาจึงเข้านอน
*-*สวัสดีเช่นกันค่ะ เมื่อคืนพี่นอนหลังจากตอบกลอนน้องอินดิแพนเสร็จนะค่ะ ง่วงมากเลย ไม่ค่อยสบาย ก็เลยไม่ได้ตอบกลอนให้ ไม่ว่ากันนะค่ะ*-*
ถึง คุณเส้นไหมสีเงิน
ขอบคุณค่ะคนดี
กับกำลังใจที่มีที่ให้
ขอบคุณด้วยความจริงใจ
ที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน*-*
ถึง คุณชัยชนะ
จะหาใหม่ใหม่หาพบประสบไม่
ด้วยจริงใจใจจริงยิ่งคงมั่น
มีผูกพันพันผูกปลูกสัมพันธ์
แค่เขาฉันฉันเขาเป็นเราเอย
*--*ไม่หาดีกว่าค่ะ ขออยู่คนเดียวสบายกว่าเยอะเลยค่ะ*-*
ถึง คุณน้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
แม้เสียใจใจเสียเพลียแค่ไหน
หรือโหยไห้ไห้โหยโกยความเหงา
ก็มีเธอเธอมีที่เป็นเรา
แม้ต้องเศร้าเศร้าต้องคล้องผูกพัน
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน*-*
ถึง คุณผีขี้เมา
เก็บความช้ำช้ำความเก็บแม้เหน็บหนาว
ใจรวดร้าวร้าวรวดใจให้ไหวหวั่น
เธอฉันเขาเขาฉันเธอพบเจอกัน
จบผูกพันพันผูกจบไม่พบเรา
เพราะเธอไปไปเธอเพราะเกาะเกี่ยวเก็บ
เหลือคนเจ็บเจ็บคนเหลือเชื่อใช่เขา
มีเพียงเขาเขาเพียงมีที่เหลือเงา
ส่วนตัวเราเราตัวส่วนล้วนจบกัน
*-*ขอบคุณค่ะกับกลอนที่นำมามอบให้กัน ไพเราะทุกบทที่ผ่านมาเลยค่ะ แล้วกลอนลักษณะนี้เขาเป็นกลบทอะไรหรือค่ะ ผู้หญิงไร้เงาไม่รู้จัก แต่ก็อยากลองแต่ดูบ้าง ถูกผิดอย่าว่ากันนะค่ะ*-*
ถึง คุณไอหมอก
ขอบคุณค่ะคนดี
กับการเป็นกำลังใจที่มีให้ฉัน
ขอบคุณอีกครั้งแล้วกัน
ที่สร้างความผูกพันให้ฉันเรา
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน*-*
ถึง คุณหมึกมรกต
ฝีมือไม่ค่อยจะมาตรฐาน
เดี๋ยวก็มีผลงานที่สร้างสรรค์
เดี๋ยวก็มีผลงานที่อ่านเหมือนทุกวัน
จึงเป็นคนที่ไม่สามารถจะการันฯผลงานตนเอง
*-*สวัสดีค่ะ ผู้หญิงไร้เงาสบายดีค่ะ ส่วนฝีมือขึ้น ๆ ลง ๆ คงไม่คงเส้นคงวานี่หละ ผู้หญิงไร้เงาตัวจริงเลยหละ อิ อิ*-*
ถึง คุณละอองน้ำ
จริงจริงก็อยากจะดีใจ
แต่ไม่รู้ว่าทำไมหทัยทำไม่ได้
รู้สึกแต่ว่าผิดหวังมากมาย
กับคนที่ใจร้ายทิ้งกันไป
*-*จริง ๆ ก็ไม่รู้ว่าตนเองดีใจหรือเสียใจกับอดีตที่ผ่านมาเหมือนกันค่ะ แต่ถ้าถามถึงปัจจุบัน เลยชีวิตวัยรุ่นแล้ว ฉะนั้น ก็เลยไม่รู้สึกกับเรื่องนี้เท่าไหร่แล้วค่ะ ขอบคุณนะค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้กันมา*-*
ถึง คุณรดา
ถ้าผลไม้ประเภทนี้
ผู้หญิงไร้เงาไม่สนทุกทีรู้ไหม
แต่มีผลไม้ชนิดหนึ่งที่ชอบเสมอใจ
คือสละนั่นไงที่ฉันชอบทาน
*-*ไม่ชอบทานระกำ ท้อ จาก แห้วนะค่ะ แต่ชอบทานสละ เลยต้องสละคนที่เรารักให้คนอื่นไปเลยค่ะ แต่ไม่เป็นไรเราก็สุขสบายดีไม่เคยต้องมีเขา เราก็ไม่ตายประมาณนั้นมั้งค่ะ อิ อิ*-*
ถึง คุณติตรากร
ผู้หญิงไร้เงาไม่เก่งนะค่ะ
แต่งกลอนยังไม่ค่อยเป็นเลยหละรู้ไหม
ขนาดกลอนแปดยังไม่ค่อยแปดออกบ่อยไป
จึงไม่อยากรับคำว่าเก่งของใครเลยสักคน
*-*ผู้หญิงไร้เงาแต่งกลอนไม่เก่งหรอกค่ะ เพราะจริง ๆ ขนาดกลอนแปด แต่งแล้วไม่ใช่กลอนแปดเพียบเลยค่ะ
แต่ก็ดีใจนะค่ะที่คุณติตรากรแวะมาให้กำลังใจกัน เอาเป็นว่าจะพยายามแต่งให้เหมาะสมกับคำชมแล้วกันค่ะ*-*
ถึง คุณคนเขียนกลอน
ห้องหอไม่มีให้มาหา
และไม่รู้จะบอกว่าแต่งไรนี่
ก็แต่งแล้วผลงานก็ออกมาทุกที
แต่ก็ไม่รู้ว่าแต่งได้ไงนี่เหมือนกัน
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน*-*
ถึง คุณพิกุลทอง
ระกำแบบนี้ไม่ควรจะลิ้มลอง
เพราะอาจเศร้าหมองครองพบเห็น
ฉะนั้นถ้าไม่มีอะไรให้จำเป็น
อย่าได้อยากกินให้เป็นคนเศร้าเลย
*-*กลอนแบบนี้ยอมรับค่ะว่าแต่งยาก แต่ก็สนุกดีค่ะ และขอบคุณมากสำหรับการแวะมาเป็นกำลังใจให้กัน*-*
ถึง คุณทะเลหวั่น
ขอบคุณค่ะที่แวะมาอ่าน
และไม่เคยที่จะผ่านผลงานของพี่
ขอบคุณในความผูกพันฉันท์ไมตรี
ที่น้องให้กับพี่นี้เรื่อยมา
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กันตลอดเลยค่ะ*-*
9 ธันวาคม 2546 02:46 น. - comment id 188978
เพราะดีคะ.พี่ตูน..แวะเข้ามาเยี่ยมอ่านนะคะพี่
9 ธันวาคม 2546 02:59 น. - comment id 188983
แวะมาชมเช่นกัน
9 ธันวาคม 2546 14:21 น. - comment id 189084
..สวัสดีค่ะ... ..ระกำใจ...เจ็บช้ำ. รักระกำ..เพราะเขาไป ลืมเถอะ..นะหัวใจ.. คงพบใหม่...อาจไม่ระกำ..... .นะ.คะ....ู.^-^..
9 ธันวาคม 2546 16:51 น. - comment id 189113
อยากให้คุณเข้มแข็ง อย่างที่คุณบอกให้ผมเข้มแข็ง เป็นกำลังใจให้ เช่นกันนะ
9 ธันวาคม 2546 17:17 น. - comment id 189120
ระกำใจ... กับสิ่งใดใดที่เจ็บช้ำ... คงเพราะโชคชะตาพาให้ระกำ จะได้จดจำ...เป็นบทเรียน ให้ความเจ็บครังนี้เป็นบทเรียนสอนตัวเอง... คราวหน้าจะได้ไม่เป็นทาสอารมณืมันอีกนะครับ... เป็นกำลังใจ...เหมือนที่คุณให้เรา
9 ธันวาคม 2546 20:37 น. - comment id 189183
ถึง คุณเจ้าหญิงแห่งกาลเวลา
ขอบคุณที่แวะมาอ่าน
และต่อสารเป็นของขวัญ
ขอบคุณกับการแวะมาทักทายเป็นกำลังใจให้กัน
ขอบคุณที่แวะมาเกือบทุกวันนะคนดี
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะเป็นกำลังใจให้กันประจำเลย*-*
ถึง คุณnava
ขอบคุณค่ะคนดี
ที่แวะมาชมบทกวีของฉัน
ขอบคุณอีกครั้งแล้วกัน
กับการแวะมาเป็นกำลังใจให้ฉันนะคนดี
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน*-*
ถึง คุณซอมพลอ
คงไม่มีใครใหม่
เพราะหัวใจสุดยอกช้ำ
และจะยอมกับความระกำ
เหมือนดั่งว่ายอมรับกรรมโดยดี
*-*อยู่คนเดียวดีกว่าค่ะ ไม่เจ็บนะค่ะ ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน*-*
ถึง คุณผู้ชายคนเดิม
จะพยายามเข้มแข็ง
ทั้งที่อ่อนแรงใจล้า
แต่สักวันนะคนไกลตา
ฉันจะไม่อ่อนล้าและอ่อนแรง
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน เอาเป็นว่าเราจะเข้มแข็งเพื่อวันใหม่ที่สดใสและสวยงามนะค่ะ*-*
ถึง คุณพู่กันของหูกวาง
ระกำเพราะอะไร
คงเพราะใจของเรานั้น
ที่บ่อยให้เกิดความผูกพัน
จึงต้องมารับกรรมเป็นความระกำช้ำใจ
*-*บทเรียนบทหนึ่งในชีวิตเราคงต้องจดจำไปตลอดชีวิตเหมือนกันนะค่ะ และขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน*-*
9 ธันวาคม 2546 20:58 น. - comment id 189198
ระกำใจเคยช้ำระกำหญิง เจ็บจริงๆเคยช้ำเพราะคำไหน มันแว่วๆบอกไม่รักหนิมเสียใจ ระกำไว้ไม่อยากรัก ระกำทรวงงงงงงง
9 ธันวาคม 2546 21:12 น. - comment id 189207
ถึง คุณสนิมรัก
ระกำหญิงทิ้งไว้ให้ชอกช้ำ
จนหนิมติดคำนั้นมาเป็นบ่วง
ทำให้หญิงเหมือนคนที่หลอกลวง
ทำให้หนิมติดบ่วงทวงระกำ
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน*-*
10 ธันวาคม 2546 17:35 น. - comment id 189465
ก็ซื้อผ้าไม่ดูเนื้อ เป็นไงล่ะ อิอิ
10 ธันวาคม 2546 17:44 น. - comment id 189474
ถึง คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์
ถ้าฉันซื้อผ้าไม่ดูเนื้อ
คราวหน้าคุณมีเวลาเหลือบ้างไหม
ช่วยมาซื้อผ้าแทนฉันหน่อยเป็นไร
หรือไม่ก็มาซื้อใจฉันไปครอง
*-*ถ้าผู้หญิงไร้เงาซื้อไม่ดี ก็มาซื้อให้ซิค่ะ อิ อิ*-*
11 ธันวาคม 2546 15:44 น. - comment id 189769
คนไร้เงาเงาไร้ใช่ไร้รัก
โอ้ความรักรักแรกแตกเป็นผง
เพราะหลงเขาเขาไม่ใฝ่พะวง...
เราจึงหลงหลงเขาเศร้าอาดูร...
ความช้ำชอกชอกช้ำระกำจิต......
เพราะเผลอจิตจิตจึงเศร้าเราจึงสูญ
ต้องมีวันวันของเราอย่าอาดูร........
ที่ต้องสูญสูญเพราะเราอย่าเศร้าใจ...
.....แก้วประเสริฐ.....
11 ธันวาคม 2546 21:33 น. - comment id 189896
ถึง คุณแก้วประเสริฐ
คนไร้เงาเงาไร้ไม่ไร้รัก
แม้อกหักหักอกช้ำฟกนอง
แต่ก็ยังยังก็พอประคอง
แม้เศร้าหมองหมองเศร้าเราก็ยัง
กับความรักรักความคราถามหา
ทุกสายตาตาสายไม่หน่ายหนี
เพราะความรักรักความถามฤดี
ก็ยังมียังมีก้อพอผูกพัน
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด