ไม่หวั่น ไม่ไหว หัวใจเป็นเหมือนเศษผ้า ปลิวไป ตามแต่สายลมพัดพา ปลิวมา ด้วยสายลมที่พัดไกว ไม่ไหว ไม่หวั่น จะมั่นคงอยู่อย่างนั้นได้นานไหม บอกว่าไม่หวั่น แม้ว่าทางจะยาวไกล อาจกลับเปลี่ยนเป็นไม่ไหว เมื่อเวลานั้นยาวนาน ไม่หวั่น ไม่ไหว ถ้าว่าวคือใจ ที่โยงไว้คือสายป่าน ยิ่งลมกรรโชกแรง ก็ดึงแรงเพื่อต้านทาน ที่หลงเหลือจากวันวาน อาจมีเพียงสายป่านที่ไร้ใจ
หมอกจาง 16 ธ.ค. 2546 11:39 น. - ID 43049 
1215
2
0
16 ธันวาคม 2546 12:28 น. - comment id 191729
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^.......อะโห..สายป่านที่ไร้ใจ......^*^
คิดได้งัยเนี่ยะ
เก่งจังเลย ชอบจ๊ะชอบ
^*^................^____^................^*^
16 ธันวาคม 2546 13:42 น. - comment id 191741
ไม่หวั่นไม่ไหว ลมพัดกวัดไกวเหมือนเศษผ้า แต่ทำไมทุกคนกราบบูชา ก็เพราะว่าผืนผ้าธงชาติไทย.... พอเย็บเศษผ้าครบสามสีห้าชิ้นสีน้ำเงินอยู่กลาง ก็ศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาทันที อิอิ
16 ธันวาคม 2546 16:46 น. - comment id 191764
:) โผล่หน้ามายิ้มรับกำลังใจ..
16 ธันวาคม 2546 18:26 น. - comment id 191770
บอกว่าไม่หวั่น แม้ว่าทางจะยาวไกล อาจกลับเปลี่ยนเป็นไม่ไหว เมื่อเวลานั้นยาวนาน เลือดซิบเลย....คมมาก
16 ธันวาคม 2546 22:30 น. - comment id 191914
ไม่หวั่นไม่ไหว แต่ก็คงไม่ใช่ใครคนนั้นหนา เพราะเขาหวั่นเขาไหวตั้งแต่ยังไม่ไกลตา จนปานนี้เขาหวั่นไหวไกลตาไกลใจ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
17 ธันวาคม 2546 10:11 น. - comment id 192017
อ้ะ.. มีผ้าก๊อซมาซับเลือด :)
5 มกราคม 2547 10:36 น. - comment id 198069
ไ ม่ ห วั่ น ไ ม่ ไ ห ว อ่ ะ คึ คึ . . . ต้ อ ง ห วั่ น ถึ ง จ า ไ ห ว ใ ช่ ป่ า ว ค่ ะ พี่ ห ม อ ก =^________^=
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด