พันธนารัก ..๓...ใต้พุ่มไม้ ?

tiki

   แสงแดดอุ่นยามสาย..............ในเหมันต์
มองม่านฝัน.....ผ่านลมหนาว........คราวสดใส
แดดเพิ่งส่อง...ผ่านหมอกคลุ้ม..รุมผ่านใจ
วรุณไหลหลั่งกระโชก..เมื่อค่ำวาน
ยามดึก ..ไปดักขึ้น  รถไฟฟ้า
อากาศเย็นสะทกสะท้า จนสะท้าน
ใจกลับหลังพลั่งพรูไปในกลอนกานท์
กลอนวันวาน  เขียนไว้....ในความเรียง
**  ใต้ร่มไม้...ใบคลุม...เป็นพุ่มช่อ
แว่วหัวร่อ..พ้อชื่น..ระรื่นเสียง
แลเห็นแวว..นัยน์หวาน..ปานสำเนียง
ถึงเป็นเพียง..เนตรงาม ..ยังหวามทรวง
บอกแววรัก แววหวาน..จากมานลึก
ซาบรู้สึก..เสียวซ่า...พาใจหวง
เนตรพราว...วาวซึ้ง..ถึงสุดทรวง
ตาเหมือนล้วง..ลอบล้ำ..รำพันความ
เหมือนจะบอกความนัย...ให้ประจักษ์
สุดแสนรัก...เหลือจะปิด..    อย่าคิดขาม
อย่าปรามเลย...อกเอ๋ย...อย่าเปรยปราม
อย่าคิดห้าม..หัวใจ...มันไม่ควร
...ปล่อยหัวใจเธอไว้...ใกล้กับฉัน
จะเก็บรัก ลับนิรันดร์...ฉันสงวน
จะปิดใย..?..ในเมื่อรัก..ไม่ชักชวน
ก็เมื่อล้วน...รักฉัน..หรือพรั่นใจ?

  เพียงทวงถามความนัย ให้เฉลย
อยากจะเย้ย  ..ยั่วล้อ..ยังพอไหว
เพียงพร่ำพจน์ หมดวลีที่ขอไป
หนักกว่าใคร .....ฉันรักเธอจะเพ้อคอย****
นฤมล  พันธุ์คงชื่น
งานลงพิมพ์ใน **ศาลาคนเศร้า**IS Song Hits
ในปี พ.ศ. 2510-2511  เมื่อรักยังหวานซึ้ง.
.
เธอคนนั้น...ป่านฉะนี้ ..อยู่ที่ไหน
ฉันคงไม่.....ตามถวิล...เหมือนยินเสียง
ตาใสใส..หัวเราะน่ารัก..หวานแว่วเพียง
ก็ไม่เที่ยง.....จากโลกเผชิญ..เกินสิบปี
ทิ้งอารมณ์  แผ่วหวาน..ในงานรัก
กลอนอักษร..ย้อนวัยนัก...หวานไหมนี่..?
คือคำตอบ..ชอบไว้...ให้ฤดี
หวนไปคิด...จิตหวานนี้....เมื่อวัยเยาว์...