ถึง... แว่นดอย

สายไหมสีน้ำเงิน

ไหวหวั่น หวั่นไหว นั่งเหงาหงอย
ยังนั่งคอย รอวัน เฝ้ามองหา
คอยสอดส่อง มองชื่อเธอ ทุกเวลา
เมื่อไหร่หนา แว่นดอย จะแต่งกลอน
ก็คำบท คำกลอนเธอ ช่างไพเราะ
มากเสนาะ น่าฟัง น่าขับขาน
อยากอ่านกลอน ของเธอ ทุกวันวาน
โปรดช่วยสาน ฝันฉัน ให้เป็นจริง
อยากอ่านกลอนของแว่นดอยง่า  คิดถึงT_T				
comments powered by Disqus
  • พิกุลทอง

    15 มกราคม 2547 14:26 น. - comment id 202984

    แล้วกลอนของผมหล่ะครับคุณ
    
    ไม่อยากอ่านเหรอ
    
    มาเยี่ยมชมและทักทายครับ
    
    คงผูกพันกันมากเนอะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    15 มกราคม 2547 16:11 น. - comment id 203039

    กลอนของคุณแว่นดอย
    ที่คุณและฉันนั้นคอยอ่าน
    ช่างไพเราะเสนาะขาน
    จึงอยากอ่านเหมือนเหมือนกัน
    
    *-*กลอนของคุณแว่นดอยไพเราะมากเลยค่ะ เห็นด้วยนะค่ะ*-*
  • สายไหมสีน้ำเงิน

    16 มกราคม 2547 15:17 น. - comment id 203525

    อยากอ่านเหมือนกันค่ะ แต่ว่ากลอนของพี่แว่นดอยจะโดนใจเป็นพิเศษ แหะๆ ท่าทางจาหัวอกเดียวกัน

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน