มีรักมาทักถามยามท้อแท้ เพราะอ่อนแอก็ละเมอและเผลอไผล คิดว่าเป็นรักแท้จึงแน่ใจ ก่อนจะได้ตระหนักรักแกมลวง แต่ทั้งรู้ก็ยังรักมิหักหาย ยอมแพ้พ่ายหม่นตรมจมในบ่วง เขียนคำว่าชอกช้ำจำในทรวง ใจทั้งดวง..กายทั้งกาย เหมือนวายปราณ ตายทั้งเป็น..เย็นและร้อน..นอนหนาวเหน็บ จำกลืนเก็บเพลงน้ำตาที่พร่าผลาญ รักเขาแล้วแม้จะผ่าวจนร้าวราน ก้าวไม่ผ่านบ่วงที่ดักรักลวงตา ไม่โทษใคร..ไม่โทษกรรม..แม้ช้ำมาก เพียงแค่ฝากถามบางใจเห็นไหมหนา เพราะทุกวันทุกข์ท้อทรมา ใช่มารยามาทวงถามความเห็นใจ มีรักมาทักถามยามท้อแท้ จึงพ่ายแพ้เสียขวัญฉันอ่อนไหว มีโซ่ตรวนพันธนาอยากลาไกล ถามบางใคร...จะก้าวมา...พาฉันจร
มารแมงมุม 2 ก.พ. 2547 10:53 น. - ID 45932 
1287
5
0
2 กุมภาพันธ์ 2547 11:43 น. - comment id 210841
สงสัย... สาวงามพร้อมอย่างนี้มีช้ำใจด้วยละหรือ โลกยังลือสามโลกหวังโศกหาย ภาวนาให้คนดีที่มีใจลูกผู้ชาย ได้ชิดใกล้ได้เชยชิดสนิทใน.. ใครก็ตาม..ตาไม่ถึงใจไม่เท่าซะเลยค่ะ รักและเชียร์ให้คนที่รักกลับเข้าใจกัน เป็นคู่นิรันดรนะคะ.. ด้วยชื่นชมคนเก่งคนสวยนักเขียนงานงามค่ะ
2 กุมภาพันธ์ 2547 11:48 น. - comment id 210842
แทนใจตัวเองและกำนัลแด่คนดีค่ะ http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=77 หลักไม้เลื้อย จิตติมา เจือใจ : : Key Dm เพราะเธอเหมือนหลัก ไม้ตั้งตรงนั่น ไม้เลื้อยอย่างฉัน ได้พันอาศัย ขาดเธอเหมือนขาด หลักชีวิตไป ก้าวเดินทางใด ขาดความมั่นใจ แน่นอน เพราะเธอเหมือนสร้อย พระห้อย คอนั่น คุ้มครองป้องกัน ภูตภัยหลอกหลอน ขาดเธอหัวอก หวั่นไหวสั่นคลอน แม้ยามจะนอน ประสาทยังหลอนตัวเอง กลับ มา หาฉันเถิดนะคนดี มาปลอบชีวี ฉันให้หายวังเวง ฉันเหมือนพิณ ขึ้นสายรอเธอบรรเลง ดีดเป็นเพลง ฟังชื่น ฉ่ำอุรา ขอวอนเดือนเด่น และดาวลอยลิบ ช่วยเตือนกระซิบ ให้เธอกลับมา อยู่ชิดเคียงข้าง ดั่งคำสัญญา คิดถึงเจียนบ้า ปิ่มว่า จะขาดใจ ขอวอนเดือนเด่น และดาวลอยลิบ ช่วยเตือนกระซิบ ให้เธอกลับมา อยู่ชิดเคียงข้าง ดั่งคำสัญญา คิดถึงเจียนบ้า ปิ่มว่า จะขาดใจ ฮือฮือฮือ ฮือฮือฮือ ฮือ...
2 กุมภาพันธ์ 2547 16:28 น. - comment id 210925
แพ้ใจตัวเอง ^-^
2 กุมภาพันธ์ 2547 18:52 น. - comment id 211027
โซ่ที่คล้อง น้องจะแก้ แกะได้ไหม คล้องที่กาย พอไหว แก้ให้ได้ ยากจะฉุด หลุดหนี คล้องที่ใจ ลืมเขาได้ ไหมเล่า เจ้าแก้วตา (ห่างหายไป ถึงนาน ๆ มาครั้ง ก็รับประกันคุณภาพได้เป็นอย่างดีครับ)
2 กุมภาพันธ์ 2547 19:52 น. - comment id 211041
น้องพุดคะ แม้จะงามแต่ไม่พอเขาขอจาก บทจำพรากเลยต้องทดลองเล่น แม้ไม่อยากจากไกล..ใจจำเป็น ใจเน้นเน้นเนื้อเนื้อเหลืออะไร เพราะว่าซื่อแถมขี้อ้อนอ่อนต่อโลก เพลงบทโศกก็ลุกลามความอ่อนไหว เหมือนถูกเคี่ยวให้อับเฉาเหลือเถ้าไฟ จะมีไหม...ใครห่วงหาเอื้ออาทร เพลงเพราะค่ะ ขอบคุณมาก คุณข้าวปล้อง แพ้ใจตัวชั่วร้ายน่าอายนัก เขาไม่รักผลักไส...ให้ไกลห่าง ลองเล่นรักเหมือนเล่นไฟ...ใจจืดจาง ยิ้มบางบางเขายังปล้น..จนหมดตัว เหลือแต่หน้าเศร้าหมองตาหมองหม่น เป็นเพียงคนไร้ใจ...เร่ไปทั่ว วันและคืนเย็นชืดจนมืดมัว ที่เนียนัวทุกวันคืนคือขื่นใจ คุณชัยชนะ ที่หายหน้าจากไกลใจยังอยู่ ระลึกรู้ถึงไมตรีที่มีให้ ไม่ว่าจะไกลห่างไปอย่างไร หากวันใดเวลาว่าง..ย่างก้าวมา เพื่อรับรู้ยามช้ำระกำทุกข์ ยังมีสุขฉายประกายเพริดพรายค่า โซ่ที่คล้องตรวนที่ค้ำ...ย่ำกายา เสน่หาคือตราบาปเขาสาปจำ ยังยุดยื้อถือกระชากไกลขวากหนาม ทุกโมงยามเตือนใจไว้ร้องร่ำ แม้จะมากมายในทุกข์ถูกกระทำ ใครจะย่ำเหยียบไป...ยังไม่ตาย กำหนดใจให้ลืมเขา..ลืมเศร้าหม่น คิดถึงคนที่นี่...มีที่หมาย หากลืมเขาได้แล้ว...แก้วประกาย จะเฉิดฉาย...เป็นแก้วสี..มณีเมือง
2 กุมภาพันธ์ 2547 21:07 น. - comment id 211048
ตกลงว่า ผมรับนัดในคืนวันที่ 14 ก็แล้วกัน อิอิ
3 กุมภาพันธ์ 2547 02:04 น. - comment id 211185
อยากจะพาคุณก้าวจาก ความลำบากแห่งรักนั้น แต่ก็ยากจะพรากมัน เพราะตัวฉันเป็นผู้หญิง *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่งเก่งจัง*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
