หน้าส่วนตัว
สองแม่ลูก.....ผูกกันไว้.....ด้วยใจนี้
แม่...โอบถนอม...เจ้าบุตรี.......คอยสืบสาน.....
ด้วยหมดทั้งใจ......ล้วนด้วยรัก......และวิญญาน
เวลาที่ผ่าน........รักที่มี......มีแต่เธอ
ไม่เคยทิ้ง.....ลูกน้อย.......ไว้ที่ไหน
อาจมีบ้าง.....เลี้ยงไม่ได้.....ประชุมเก้อ
โทรศัพท์......เลี้ยงลูก.......ผูกห่วงเสมอ
แม่อยู่ตรงนี้.......รู้ทุกอย่างนะเออ.......ว่าลูกเป็นฉันใด....!!!!!
......................
...........................
อันที่จริง.............งานเรื่องแม่.........แบบเต็มร้อย.......อยู่ในสมุดกระดาษสาเล่มหนึ่ง
ทิกิ บรรจง print งานขึ้นมากะมือ
ตัด แปะ ตีกรอบ เจาะรู ร้อยเชือก
เซ็นต์ชื่อทุกหน้า
๘๕ บทกลอนแปด
และรวมอัญเชิญพระราชนิพนธ์ เพลงร้อง
*เงาะป่า* แห่งสมเด็จพระปิยะมหาราชอยู่ด้านในหน้าปกหน้า
และ ตบท้ายด้วยบทบรรยายชุดวันแม่ จาก http://www.plangprachachon.com ซึ่งSave เก็บไว้ในไฟล์ในวันนั้น แต่หายหกตกหล่นไป
เสียมาก
งานเล่มนี้เล่มเดียวในโลก
พิมพ์ แปะ เซ็นชื่อทุกหน้า
เสร็จสิ้นเมื่อ ๑๙ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๖
และเฝ้ารอให้ ถึงเช้าวันที่ ๒๕ สิงหาคม ๒๕๔๖ นั้น
หน้าปก มีรูปขนาดเล็ก ปักด้วยมือ แปะทำไปบนกระดาษสาบางๆ
ตามด้วยกระดาษสา หนา
ใต้แผ่นบางเขียนไว้ว่า
* หมดทั้งใจ........แม่ให้เจ้า..tiki*****
.ในสารบาญ มีทั้งหมด...๑๔ ตอน
ซึ่งจะไม่นำไปลงที่ใดเลย
เป็นเล่มพิเศษ สวยงาม........* หมดทั้งใจ........แม่ให้เจ้า..*
จริงๆ
รินน้ำตาเขียน.....ทุกคืน......ทุกคืน
มันไม่ได้ริน
แต่มันหลั่ง...ทะลัก
ฟูมฟาย...
ไหนว่าไม่เจ็บไงล่ะ
ไหนว่าไม่สนใจ
ไหนว่าไม่แคร์
ไหนว่าชาตินี้เราอย่าพบกันเลย.......
ชาตินี้ ลูกคนเดียวเลี้ยงได้....พูดไว้อย่างนั้น
ก็ต้องพบพานด้วยจำเป็นอยู่ครั้งสองครั้ง
ลูกคือสมบัติล้ำค่ำ........เป็นเพชรเม็ดงามที่แม่
เฝ้าเจียระไนคนเดียว......ลำบาก ท้อทด
ทุกข์ ทรมาณ สร้าง....ส่งประกาย....เป็นพลังคนเก่ง คนดี.....คนงาม.....คนสวย......คนฉลาด
ของประเทศชาติคนหนึ่ง
.....
วันที่เขาอายุ สิบเดือนนิดๆ
แม่คนนี้......ปฏิเสธ สมาคมสตรีไทย สภาสตรีสังคมสงเคราะห์อะไรในวันนั้น ที่เชิญให้ไปเป็น
กรรมการจัดงาน วันแม่แห่งชาติ.......ด้วยเหตุผล
ส่วนตัวบางประการว่า
เมื่อลูกเรายังไม่มีใครดูแลนอกจากเราเนี่ยนะ
ขอทำหน้าที่แม่ตัวเองให้สมบุรณ์ที่สุดก่อนเถอะแล้วจะไปทำหน้าที่แม่เพื่อชาติ ในวันหน้า
..........
ทิกิหยิบสมุดเล่มนี้มากางอ่านตรงหน้า
น้ำตาไม่หลั่ง และไม่รินแล้ว
นึกขำนิดๆด้วยซ้ำไปในการ ลงแส้.....ให้ไอ้เด็กดื้อ คนนี้มันรู้สึก ว่าอย่าลอยละลิ่วปลิวไปในสังคม อันหรูหราของเธอให้มากนัก
แม่คนนี้......คนที่สละทั้งชีวิตเพื่อสานรอย สร้าง
เธอให้งาม....ให้ใครบางคนต้องแอบมายืนมอง
อยากจ้อง อยากเห็น..อยากรู้ว่าเพชรเม็ดงามนี้
ใครหนอ.....ทำไมไม่ใช่ของเรา....นั้น
แม่ทำสำเร็จเหมือนกัน.......
ทำสำเร็จแบบแทบจะไม่เคย ว่าพ่อของเธอสักคำให้เธอรู้สีกเสียใจ......คำน้อย...มิเคยได้.ประณามเธอ.....
คำน้อย....แม้นอยากจะลงดาบตัดคอเธอประจาน
แต่สำนึกเสมอว่า.....นี่แหละกรรมจากอดีตชาติ
ของเราได้กระทำไว้ และในภพนี้เรามิยอม รับความทุกข์ระทมนั้นตลอดชีวิตต่างหาก....
ชีวิตนี้จึงรักลูกสุดสวาทขาดใจมิมีใดปาน
และงานนี้ก็เป็นงานระหว่างแม่ลูกเท่านั้น
เคยเล่านิทานให้กัน เสมอเสมอก่อนนอน
ถึงลูกแมวขี้อ้อนดื้อดึง ชอบทำอะไรที่แม่ห้าม
ชอบทำอะไรที่ผาดโผนโจนทะยานด้วยสนุกสนาน
สำเริงบันเทิงใจเหลือแสน.......
และก็น่ายินดี.....ที่ลูกสาวน้อยนั้น เหมือน
คุณยายผู้มีระเบียบและหยิ่งในศักดิ์ศรีนั้น
ไม่เหมือนแม่คนนี้......กวีเอาแต่ใจ...อะไรทำนองนี้........
tiki 2 ก.พ. 2547 12:52 น. - ID 45937 
2667
12
0
6 มกราคม 2549 21:49 น. - comment id 175550
คำว่ารักนั้นเหลือล้นคนมีรัก จตนั้นปักนั้นชอบคนคนไหน แม้เทวีเทพีที่ใดใด ไม่ตรงใจเท่าเธอรักล้นเอย
2 กุมภาพันธ์ 2547 13:48 น. - comment id 210863
นำบันทึก ไดอารี......ที่บ้านบางกอกซิตี้ bangkokcity.com/tiki มาวางไว้ที่นี้.....ไม่ต้องสงสารเธอหรอก.. .เธอสวย ฉลาด เพียบพร้อม...หน้าที่การงานเงินทองความรัก...คนที่รักเธอ ก็ตามตื๊อเธอตลอดเวลา จนแม่บอกว่า เมื่อไหร่มาขอจะรีบยกให้ไปเลย เพราะไม่เคยเห็นชายใดเอาใจแฟนได้เท่าว่าที่ลูกเขย คนนี้ ! กล้าเอามาลง.......กล้าเอามาวางให้คนเหยียบย่ำ ประจานถ้าอยากจะทำ เพราะหน้าที่ของแม่บนโลกมนุษย์ งานเจียระไนเพชรเม็ดนี้ของทิกิ ค่อนข้างเสร็จสมบูรณ์ ยังจะเหลือแต่งานสมานรอยร้าวตัวเอง ให้ยืนได้อยู่บนโลกแบบแข็งแกร่งทั้งชีวิตจิตใจ และหนึ่งในยาประเทืองชีวิตทิกิ นี้ คือการได้เข้า มาเขียนงานกลอน ในที่นี้ ขอความสวัสดีมีแก่ตัวข้าพเจ้าเองด้วยเถิด!
2 กุมภาพันธ์ 2547 14:11 น. - comment id 210877
ให้น้ำตาพุดพร่างกลางวันแสกๆอีกแล้วนะทิ๊กกี๊ ไม่มีคำใดมากค่าพอที่จะขอคอมเมนท์ความงามยิ่งใหญ่กว่าสิ่งใดอีกแล้วในหล้าโลกนี้นะคนดีในดวงใจพุด..ผู้รู้ค่ารัก..
2 กุมภาพันธ์ 2547 14:19 น. - comment id 210882
โลกมนุษย์อ่ะนะ...
2 กุมภาพันธ์ 2547 14:23 น. - comment id 210885
ให้น้ำตาพุดพร่างกลางวันแสกๆอีกแล้วนะทิ๊กกี๊ ไม่มีคำใดมากค่าพอที่จะขอคอมเมนท์ความงามยิ่งใหญ่กว่าสิ่งใดอีกแล้วในหล้าโลกนี้นะคนดีในดวงใจพุด..ผู้รู้ค่ารัก.. จาก : รหัสสมาชิก : 4525 - พุด รหัส - วัน เวลา : 214455 - 02 ก.พ. 47 - 14:11 หน้าที่แม่ คือสิ่งสูงสุด ไม่ว่าศาสนาใด.....เชื้อชาติใด อาม่า มาม่า มามี้ มารดร มาเธ่อร์(mother) maman มามัง.....มัม mom คำขานนี้ เป็นโอสถสมานใจและกายของคนที่ เดียวดายไร้ค่าได้เป็นอย่างดียิ่งกว่ายาชนิดไหน ในโลกนี้ สองมือแม่ที่โอบอุ้มทะนุถนอมลูกนั้น มีค่ายิ่งใหญ่กว่ามือที่กอดรัดร่างกายของผู้ใดทั้งสิ้น ขอให้แม่นั่น ทำหน้าทีแม่......ผู้ทำดีที่สุด ทั้งตามหน้าที่ และ ด้วยจิตใจ ทิกิ จาก : รหัสสมาชิก : 4895 - tiki รหัส - วัน เวลา : 214457 - 02 ก.พ. 47 - 14:14
2 กุมภาพันธ์ 2547 16:33 น. - comment id 210928
เป็นอีกหนึ่งผลงานที่ดีนะค่ะ ^-^
2 กุมภาพันธ์ 2547 18:01 น. - comment id 210981
ทั้งหมดที่แม่ให้ ลูกซึ้งอย่างหาที่ใด...เปรียบได้ ชีวิตลูกนี้...ยินดีถวายให้แม่ทันใด รักรักรักเกินกว่าล้านท้องฟ้าใดใด...ในสากลกาล... มาเยี่ยมครับ....*-* กลอนเพราะ มาก ๆ ครับ เขียนได้ดีมาก ๆ จริง ๆ ครับ
2 กุมภาพันธ์ 2547 19:25 น. - comment id 211034
ซึ้งน้ำใจ ในบุญ คุณของแม่ มอบรักแท้ ให้ลูก เฝ้าห่วงหา เผ้าดูแล แม่ใส่ใจ ไม่คลาดตา แนะภรรยา สามี ที่ดีควร
2 กุมภาพันธ์ 2547 22:05 น. - comment id 211065
บางอย่าง.. เหมือนเส้นบางๆ..ที่กั้น..
คือ..เงียบงัน.. ในความ..ไม่เข้าใจ..
อยากบอก..หวงมี้..ยิ่ง..กว่าใคร..
..ไม่อยากให้ ..ใครมา.. ยุ่งเกี่ยว..
เรนก็รู้ ...
..มี้ปูทาง.. ที่สดใส...
คำถาม..ที่ให้ .. ใครก็ไม่.. แลเหลียว..
ช่องว่าง..ตรงกลาง.. แน่เชียว...
คนเดียว .. ไร้คน.. โอบกอด..
เรนรู้...
มี้รัก..เรน ที่สุด...
เรน ก็ รักมี้... นะคะ..
เรน..ขออนุญาต...
เขียนความรูสึก...
ของลูก .. ที่รักแม่...
แค่..เส้นบางๆ... ที่กั้น..
เรน..จะไม่รั้น... สัญญา...
..แค่อยากได้ .. เวลา...
ให้มี้ เช็ดน้ำตา...เมื่อเรน.. หกล้ม..
...
แป๊ปเดี๋ยว.. เรนมา...
แว๊ป..
..เรน..ไม่ได้ซน...นะคะ..
เขียน..ตามที่พี่บอกให้เรนเขียน...
..พี่บอก..จะไม่ดุเรน... อิอิอิ..
3 กุมภาพันธ์ 2547 00:04 น. - comment id 211104
โลกมนุษย์อ่ะนะ... จาก : ผีขี้เมา รหัส - วัน เวลา : 214460 - 02 ก.พ. 47 - 14:19 ขออภัยนคะเพราะเมื่อกลางวันรีบออกไปธุระ ไม่ได้ตอบค่ะ ค่ะขอบคุณที่มาให้ข้อคิดเห็น ใช่ค่ะ เราก็ทำไรไว้ในอดีตก็รับไปน่ะ อิอิ
3 กุมภาพันธ์ 2547 00:07 น. - comment id 211105
เป็นอีกหนึ่งผลงานที่ดีนะค่ะ ^-^ จาก : รหัสสมาชิก : 50 - ข้าวปล้อง รหัส - วัน เวลา : 214508 - 02 ก.พ. 47 - 16:33 ขอบคุณค่ะ ข้าวปล้องที่มามองมาให้ความคิดเห็นคะ ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
3 กุมภาพันธ์ 2547 00:15 น. - comment id 211112
ทั้งหมดที่แม่ให้
ลูกซึ้งอย่างหาที่ใด...เปรียบได้
ชีวิตลูกนี้...ยินดีถวายให้แม่ทันใด
รักรักรักเกินกว่าล้านท้องฟ้าใดใด...ในสากลกาล...
มาเยี่ยมครับ....*-* กลอนเพราะ มาก ๆ ครับ เขียนได้ดีมาก ๆ จริง ๆ ครับ
จาก : รหัสสมาชิก : 6184 - พู่กันของหูกวาง
รหัส - วัน เวลา : 214561 - 02 ก.พ. 47 - 18:01
แม่จ๋าแม่แม่มีแต่ให้น้ำใจแก่ลูก
แม่เสริมปลูกลูกทุกอย่างให้ความหวัง
แม่จะสร้างลูกของแม่ให้เกิดพลัง
แม่เพียงหวังลูกของแม่เป็นคนดี.
แก้วประเสริฐ.
ยังยอดเยี่ยมเหมือนเดิมถึงแม้ว่าจะรวบรัดไปหน่อย
จาก : รหัสสมาชิก : 6104 - แก้วประเสริฐ
รหัส - วัน เวลา : 214667 - 02 ก.พ. 47 - 23:29
หน้าที่แม่
คือสิ่งสูงสุด
ไม่ว่าศาสนาใด.....เชื้อชาติใด
อาม่า มาม่า มามี้ มารดร มาเธ่อร์(mother)
maman มามัง.....มัม mom
คำขานนี้ เป็นโอสถสมานใจและกายของคนที่
เดียวดายไร้ค่าได้เป็นอย่างดียิ่งกว่ายาชนิดไหน
ในโลกนี้
สองมือแม่ที่โอบอุ้มทะนุถนอมลูกนั้น
มีค่ายิ่งใหญ่กว่ามือที่กอดรัดร่างกายของผู้ใดทั้งสิ้น
ขอให้แม่นั่น ทำหน้าทีแม่......ผู้ทำดีที่สุด
ทั้งตามหน้าที่ และ ด้วยจิตใจ
ทิกิ
จาก : รหัสสมาชิก : 4895 - tiki
รหัส - วัน เวลา : 214457 - 02 ก.พ. 47 - 14:14
ขอบคุณพู่กันของหูกวาง
แม่เป็นยิ่งกว่าทุกสิ่งของชีวิตเราค่ะ
3 กุมภาพันธ์ 2547 00:19 น. - comment id 211114
ซึ้งน้ำใจ ในบุญ คุณของแม่ มอบรักแท้ ให้ลูก เฝ้าห่วงหา เผ้าดูแล แม่ใส่ใจ ไม่คลาดตา แนะภรรยา สามี ที่ดีควร จาก : รหัสสมาชิก : 5053 - ชัยชนะ รหัส - วัน เวลา : 214614 - 02 ก.พ. 47 - 19:25 แม่คือสร้าง แม่คือผู้ให้ แม่คอยอภัย ให้ทั้งรักทั้งห่วงหา ในโลกนี้เป็นคนเดียว ที่อยากเห็นเจ้าลูกยา เติบโตขึ้นสมค่า เป็นคนดีทุกที่ไทย ให้นับว่าคุณแม่ ไม่ผิดแท้ภูผาใหญ่ เป็นที่พึ่งแก่ยากไร้ เป็นน้ำใจแก่คนจร รักแม่ให้มากนะคะ คุณชัยชนะ
3 กุมภาพันธ์ 2547 00:23 น. - comment id 211117
บางอย่าง.. เหมือนเส้นบางๆ..ที่กั้น..
คือ..เงียบงัน.. ในความ..ไม่เข้าใจ..
อยากบอก..หวงมี้..ยิ่ง..กว่าใคร..
..ไม่อยากให้ ..ใครมา.. ยุ่งเกี่ยว..
เรนก็รู้ ...
..มี้ปูทาง.. ที่สดใส...
คำถาม..ที่ให้ .. ใครก็ไม่.. แลเหลียว..
ช่องว่าง..ตรงกลาง.. แน่เชียว...
คนเดียว .. ไร้คน.. โอบกอด..
เรนรู้...
มี้รัก..เรน ที่สุด...
เรน ก็ รักมี้... นะคะ..
เรน..ขออนุญาต...
เขียนความรูสึก...
ของลูก .. ที่รักแม่...
แค่..เส้นบางๆ... ที่กั้น..
เรน..จะไม่รั้น... สัญญา...
..แค่อยากได้ .. เวลา...
ให้มี้ เช็ดน้ำตา...เมื่อเรน.. หกล้ม..
...
แป๊ปเดี๋ยว.. เรนมา...
แว๊ป..
..เรน..ไม่ได้ซน...นะคะ..
เขียน..ตามที่พี่บอกให้เรนเขียน...
..พี่บอก..จะไม่ดุเรน... อิอิอิ..
จาก : รหัสสมาชิก : 3384 - rain..
รหัส - วัน เวลา : 214645 - 02 ก.พ. 47 - 22:05
น้องเรนน้อยคะ
แม่ทำหน้าที่
แม่เหนื่อย
แม่เพลีย
แม่เครียด
แม่คอยเอาใจเราทุกอย่าง
กลับบ้านไปกอดแม่
หาขนมให้แม่
เอาใจแม่
แม่ไม่ไปไหนหรอกค่ะ
พูดกับแม่เพราะๆดีๆนะคะ
รับรอง มามี้ ไม่หนีน้องเรนไปไหนแน่แน่ค่ะ
ไม่มีช่องว่างหรือเส้นบางๆอันใด
ถ้าลูกมีใจรักแม่แท้จริง
3 กุมภาพันธ์ 2547 02:12 น. - comment id 211192
เพราะคุณของพ่อแม่ ยากแท้จะลืมได้ ก็แม่รักลูกมากมาย แล้วลูกจะไม่รักแม่ได้อย่างไร *-*เป็นผลงานดี ๆ ค่ะ*-*
3 กุมภาพันธ์ 2547 02:43 น. - comment id 211213
เพราะคุณของพ่อแม่ ยากแท้จะลืมได้ ก็แม่รักลูกมากมาย แล้วลูกจะไม่รักแม่ได้อย่างไร *-*เป็นผลงานดี ๆ ค่ะ*-* จาก : รหัสสมาชิก : 4521 - ผู้หญิงไร้เงา รหัส - วัน เวลา : 214772 - 03 ก.พ. 47 - 02:12 -ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ผู้หญฺงไร้เงา
31 กรกฎาคม 2552 10:33 น. - comment id 414820
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
