จ้องมองนภากว้าง พิศดูบ้างเจ้ากบน้อย เก่งในกะลาจ้อย ออกโลกกว้างก็สิ้นฤทธิ์ แต่ก่อนว่าตัวเก่ง พบตัวเองว่าหลงผิด เรามันไร้ความคิด กลับเที่ยวอวดศักดาตัว แท้โลกนั้นกว้างใหญ่ ดูฟ้าไกลแล้วชวนหัว กระจอกยังออกตัว ถ้าเก่งจริงจะเพียงไร โลกนี้ช่างใหญ่นัก เกินเราจักคาดเอาไว้ คิดพลางหัวเราะไป สลดใจหาใดปาน ตนใช่เป็นเอกอุ มิบรรลุความคิดอ่าน หัวร่อมิช้านาน แล้วก็พาลร้องไห้ไป
นักเลงกลอน 21 ต.ค. 2544 06:51 น. - ID 4629 
828
0
0
21 ตุลาคม 2544 07:10 น. - comment id 15605
.......ให้ข้อคิดดีค่ะ.....ความหมายดี
21 ตุลาคม 2544 08:06 น. - comment id 15612
ในไม่ช้าก็กลายเป็นคนเก่ง ใช้ภาษากลอนได้เสียดแทงใจดีค่ะ
21 ตุลาคม 2544 10:24 น. - comment id 15654
อืม...กลอนเพราะความหมายเยี่ยม
28 ตุลาคม 2544 22:39 น. - comment id 16446
ช่างสรรหาคำมาแต่งได้เยื่ยมมาก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
