บางสิ่งซึ่งมีไม่รู้ค่า เรามีมากมายหลายสิ่ง วางทิ้งวางทิ้งไม่รู้ค่า วันไหนมองหันกลับมา รู้ไหมว่าเรามีสิ่งใด..? บางครั้ง....เรามี..หัวใจดวงหนึ่ง ใครบางคนซึ่งแสนอ่อนไหว แต่เรามิได้รู้ค่าใคร ทิ้งเขาไว้...บนหอคอยแต่ลำพัง ใครบางคนปราถนาความอบอุ่น ความการุณย์เคยมีแต่หนหลัง แม้นเพียงปลอบอ่อนโยนเพียงบางครั้ง คือพลังให้ชีวิตคิดก้าวไป แต่เมื่อเธอมีขีดข้ามหามบนตัว บนหูหัวเธอตำแหน่งช่างยิ่งใหญ่ สิ่งเล็กน้อยสิ่งมีค่าควรเยื่อใย เธอกลับปล่อยเขาไว้ตามลำพัง..... เขาคือคน...คน..คน ..ซึ่งมีชีวิต เขามีสิทธิ์มีชีวิต..นอกใบสั่ง ควรได้รับ........ความอ่อนโยน..เป็นกำลัง สู่อีกฝั่ง...ในอ้อมฝัน...อันเยือกเย็น เขาคือคนผู้มีความปราถนา ไฟในตา.....ร้อนเร่า.......ซึ่งมองเห็น เลือดในตัว....ซึ่งอุ่นพล่าน...ซ่านกระเซ็น แต่แฝงเร้น....ด้วยคนเป็น...แต่เย็นชา คือความรักสู่กันวันละน้อย คือหมั่นคอย...พรวนดิน...รดน้ำท่า คือจัดแต่งใบ..ต้น..จนงามตา คือคุณค่า...ของใจ....ผู้ใยดี ของทุกสิ่ง...คนทุกคน...น่าสนใจ การมอบความรักให้......ไล่ศักดิ์ศรี ใจประทานเมตตาและปรานี สวรรค์นี้....ช่างกระไร!...ใยเลือดเย็น ..? . ในนามของความรัก ทิกิ_tiki ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
tiki 10 ก.พ. 2547 02:32 น. - ID 46436 
749
17
0
10 กุมภาพันธ์ 2547 02:51 น. - comment id 214317
อิอิ ... นั่นสิเน้อ
10 กุมภาพันธ์ 2547 03:05 น. - comment id 214321
คุณน่ะหรือคน? อุ้มสุนัขตัวน้อยไว้แนบอกที่ฟกช้ำ เพราะดื่มด่ำชื่อเสียงของมันเท่านั้นหรือ ? มิได้กอดมันเพราะมันเป็นเพื่อนผู้สัตย์ซื่อ ผู้คอยปรือตาให้ใจทั้งดวง...!
10 กุมภาพันธ์ 2547 07:19 น. - comment id 214339
ทุกสิ่งล้วนเป็นไปด้วยความไม่เที่ยง... ทำไมสวรรค์ต้องเที่ยงตรง...อาจลำเอียงเมื่อไรก็ได้... กำหนดชีวิตด้วยลิขิตของตัวเอง...ดีกว่าเนอะครับ *-* อิอิ *-* เพราะมากครับ กลอนหรู *-*
10 กุมภาพันธ์ 2547 07:37 น. - comment id 214342
ทุกสิ่งล้วนเป็นไปด้วยความไม่เที่ยง... ทำไมสวรรค์ต้องเที่ยงตรง...อาจลำเอียงเมื่อไรก็ได้... กำหนดชีวิตด้วยลิขิตของตัวเอง...ดีกว่าเนอะครับ *-* อิอิ *-* เพราะมากครับ กลอนหรู *-* จาก : รหัสสมาชิก : 6184 - พู่กันของหูกวาง รหัส - วัน เวลา : 217968 - 10 ก.พ. 47 - 07:19 น่านดิคี คุณ 6184 - พู่กันของหูกวาง ถึงได้เลือกรูปน้มาเผื่อหัวใจตกลงเลยเข่ง เอ๊ย กระบุงน่ะคะ เห็นชัดว่าเอียงเพราะต้องร่อนกระบะงตามหัวใจนะค เบลอๆกะชะตาฟ้าลิขิตให้ข้านี้ปวดเศียรเวียนเกล้า ธรรมดาไปซะแล้ ขอบคุณ กลอนธรรมดา สเตนเลส ไม่หรูเท่าไหร่คะ
10 กุมภาพันธ์ 2547 08:18 น. - comment id 214348
หน้าส่วนตัว
天堂沒有眼睛
睡龍
10 กุมภาพันธ์ 2547 09:09 น. - comment id 214364
เห็นดีด้วย
10 กุมภาพันธ์ 2547 10:30 น. - comment id 214384
เอ่อ..คือ กลอนมันลึกซึ้งไปนิด คีตะอ่านแล้วงงน่ะ แบบว่ากึ๋นไม่ถึงมั้ง แต่รู้ว่าเพราะมากๆๆๆๆๆๆๆค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2547 10:35 น. - comment id 214389
:))
10 กุมภาพันธ์ 2547 10:48 น. - comment id 214400
เห็นด้วยในความหมายของบทลำนำที่คุณทิกิแต่งนะคะ ดูคุณช่างเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีจัง
10 กุมภาพันธ์ 2547 12:47 น. - comment id 214426
天堂沒有眼睛
睡龍
จาก : มังกรนิทรา
รหัส - วัน เวลา : 217977 - 10 ก.พ. 47 - 08:18
ขอคุณมังกรนิทรา คราวหน้ามาทำแปลให้ด้วย
นะคะ อิอิ แปลภาษาคุณไม่ออกค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2547 13:02 น. - comment id 214427
เห็นดีด้วย จาก : รหัสสมาชิก : 6363 - ต๋องแต๋ง รหัส - วัน เวลา : 217993 - 10 ก.พ. 47 - 09:09 ต๋องแต๋ง โอบอุ้มจิตใจใครสักคน เพื่อให้จิตใจที่อ้างว้าง ..เดียวดายนั้น ได้รับความอบอุ่น...
10 กุมภาพันธ์ 2547 13:21 น. - comment id 214428
การที่เราจะโอบอุ้มจิตใจใครสักคน เพื่อให้จิตใจที่อ้างว้าง ..เดียวดายนั้น ได้รับความอบอุ่น...จากความรัก..และเอาใจใส่ ของเรา...ประดุจการรดน้ำพรวนดินต้นไม้เล็กๆ ในใจของเรานั้น ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่ผู้ให้..ซึ่งจะต้องให้...ไม่ว่า เมื่อใดก็ตาม....ควรจะทำให้เป็น.... สามัญลักษณะนิสัย...โดยไร้ขีดขั้น วรรณะ เมตตาใจ...ย่อมขยายวงไป... ให้การุณย์นั้น...ช่วยใจเขาอบอุ่นได้รับความรัก และความยินดี...ในชีวิต...ซึ่งเปล่าเปลี่ยวนั้น..!
10 กุมภาพันธ์ 2547 13:26 น. - comment id 214432
เอ่อ..คือ กลอนมันลึกซึ้งไปนิด คีตะอ่านแล้วงงน่ะ แบบว่ากึ๋นไม่ถึงมั้ง แต่รู้ว่าเพราะมากๆๆๆๆๆๆๆค่ะ จาก : รหัสสมาชิก : 5928 - คีตะ รหัส - วัน เวลา : 218013 - 10 ก.พ. 47 - 10:30 การที่เราจะโอบอุ้มจิตใจใครสักคน เพื่อให้จิตใจที่อ้างว้าง ..เดียวดายนั้น ได้รับความอบอุ่น...จากความรัก..และเอาใจใส่ ของเรา...ประดุจการรดน้ำพรวนดินต้นไม้เล็กๆ ในใจของเรานั้น ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่ผู้ให้..ซึ่งจะต้องให้...ไม่ว่า เมื่อใดก็ตาม....ควรจะทำให้เป็น.... สามัญลักษณะนิสัย...โดยไร้ขีดขั้น วรรณะ เมตตาใจ...ย่อมขยายวงไป... ให้การุณย์นั้น...ช่วยใจเขาอบอุ่นได้รับความรัก และความยินดี...ในชีวิต...ซึ่งเปล่าเปลี่ยวนั้น..! . ในนามของความรัก ทิกิ_tiki ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
10 กุมภาพันธ์ 2547 13:41 น. - comment id 214442
:)) จาก : รหัสสมาชิก : 6110 - พิกุลทอง รหัส - วัน เวลา : 218018 - 10 ก.พ. 47 - 10:35 พิกุลทองคะ เห็นใครบางคนเที่ยวมาให้ความเห็นอกเห็นใจในพิกุลทองว่าเป็น ..โง่..นะ ทิกิจะบอกว่าคุณไม่ได้ โง่..เลยค่ะ เอ้า ตอบ ซ้ำอีกทีด้วยว่า การที่เราจะโอบอุ้มจิตใจใครสักคน เพื่อให้จิตใจที่อ้างว้าง ..เดียวดายนั้น ได้รับความอบอุ่น...จากความรัก..และเอาใจใส่ ของเรา...ประดุจการรดน้ำพรวนดินต้นไม้เล็กๆ ในใจของเรานั้น ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่ผู้ให้..ซึ่งจะต้องให้...ไม่ว่า เมื่อใดก็ตาม....ควรจะทำให้เป็น.... สามัญลักษณะนิสัย...โดยไร้ขีดขั้น วรรณะ เมตตาใจ...ย่อมขยายวงไป... ให้การุณย์นั้น...ช่วยใจเขาอบอุ่นได้รับความรัก และความยินดี...ในชีวิต...ซึ่งเปล่าเปลี่ยวนั้น..! . ในนามของความรัก ทิกิ_tiki ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
10 กุมภาพันธ์ 2547 13:47 น. - comment id 214447
อาจจะมีเหตุใดที่ไกลกว่า... สวรรค์จึงต้องตั้งท่า...ว่าเลือดเย็น... : )
10 กุมภาพันธ์ 2547 13:52 น. - comment id 214451
เห็นด้วยในความหมายของบทลำนำที่คุณทิกิแต่งนะคะ ดูคุณช่างเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีจัง จาก : รหัสสมาชิก : 6878 - แก้ม .. ป่อง รหัส - วัน เวลา : 218029 - 10 ก.พ. 47 - 10:48 6878 - แก้ม .. ป่อง ...คะ ในความโดดเดี่ยว.....ย่อมเข้าใจความโดดเดี่ยว ในความชอกช้ำ.......ย่อมเข้าใจความชอกช้ำ ในความปวดร้าว......ย่อมเข้าใจความปวดร้าว ในความอาดูร...........ย่อมเข้าใจความอาดูร ในความขมขื่น.............ย่อมเข้าใจความขมขื่น..... ในความอ้างว้าง..............ย่อมเข้าใจความอ้างว้าง ในความเจ็บปวด................ย่อมเข้าใจความเจ็บปวด ท่านจะเรียกความเข้าใจ......ว่าความสะเทือนใจ หรือความรู้สึกอันใดก็แล้วแต่....... ผัสสะวรรณะของท่านนั้น........ย่อมสะท้อนใจ.. อันแผ่ขยายไพศาลจาก...ความปราถนาให้เขาพ้นสภาพ.....ทุกข์อันบรรยายมิได้นั้นให้หมดไป คือ การที่เราจะโอบอุ้มจิตใจใครสักคน เพื่อให้จิตใจที่อ้างว้าง ..เดียวดายนั้น ได้รับความอบอุ่น...จากความรัก..และเอาใจใส่ ของเรา...ประดุจการรดน้ำพรวนดินต้นไม้เล็กๆ ในใจของเรานั้น ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่ผู้ให้..ซึ่งจะต้องให้...ไม่ว่า เมื่อใดก็ตาม....ควรจะทำให้เป็น.... สามัญลักษณะนิสัย...โดยไร้ขีดขั้น วรรณะ เมตตาใจ...ย่อมขยายวงไป... ให้การุณย์นั้น...ช่วยใจเขาอบอุ่นได้รับความรัก และความยินดี...ในชีวิต...ซึ่งเปล่าเปลี่ยวนั้น..! . ในนามของความรัก หากแม้นประตูนรกจะเปิดด้วยข้าฯได้ปฏิบัติเช่นนั้นให้ผัสสะแปดเปื้อนไปอยู่กับ โลกียธรรมสักเท่าใด หากแม้นจะพันธนาการก่ายเกี่ยวข้าฯไว้ในนรกนั้น.....ข้าฯหาได้หวั่นใดไม่กระไรเลย....... ทิกิ_tiki ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
10 กุมภาพันธ์ 2547 14:20 น. - comment id 214460
เธอคือคนผู้มีความปราถนา ไฟในตา.....ร้อนเร่า.......ซึ่งมองเห็น เลือดในตัว....ซึ่งอุ่นพล่าน...ซ่านกระเซ็น แต่แฝงเร้น....ด้วยคนเป็น...แต่เย็นชา เคยมีคนชม(หรือด่าน๊ะ) แบบนี้เล๊ย (((เย็นชา)))
10 กุมภาพันธ์ 2547 14:26 น. - comment id 214462
อาจจะมีเหตุใดที่ไกลกว่า... สวรรค์จึงต้องตั้งท่า...ว่าเลือดเย็น... : ) จาก : รหัสสมาชิก : 721 - ละอองน้ำ รหัส - วัน เวลา : 218076 - 10 ก.พ. 47 - 13:47 ละอองน้ำคะ.... อาจเป็นการมองออกไปไกลกว่าที่เราจะเข้าใจทัน อาทิเช่น............. พ่อ....เมื่อแก่..ลับล่วงไป...อาจเกิดใหม่...มาเป็นลูก-หลาน ของเราอีกก็ได้ ลูก...เมื่อแก่วัยขึ้นเป็นหนุ่มใหญ่มีคู่ อาจกลายเป็น พ่อ ของคนที่เคยเป็นพ่อของเรามาก่อนก็ได้ การมีเมตตาต่อกันไม่จำกัด เพศ ชั้น วรรณะ ด้วยไม่มีใครบอกได้ว่า เราจะไปเกิดกับใครที่ เคยโหดร้ายกับเรามาเท่าใด หรือเราเคยโหด มาไฉนในภพก่อนกับเขา มันเยือกใจที่ตอบตรงนี้........... ในความโดดเดี่ยว.....ย่อมเข้าใจความโดดเดี่ยว ในความชอกช้ำ.......ย่อมเข้าใจความชอกช้ำ ในความปวดร้าว......ย่อมเข้าใจความปวดร้าว ในความอาดูร...........ย่อมเข้าใจความอาดูร ในความขมขื่น.............ย่อมเข้าใจความขมขื่น..... ในความอ้างว้าง..............ย่อมเข้าใจความอ้างว้าง ในความเจ็บปวด................ย่อมเข้าใจความเจ็บปวด ท่านจะเรียกความเข้าใจ......ว่าความสะเทือนใจ หรือความรู้สึกอันใดก็แล้วแต่....... ผัสสะวรรณะของท่านนั้น........ย่อมสะท้อนใจ.. อันแผ่ขยายไพศาลจาก...ความปราถนาให้เขาพ้นสภาพ.....ทุกข์อันบรรยายมิได้นั้นให้หมดไป การที่เราจะโอบอุ้มจิตใจใครสักคน เพื่อให้จิตใจที่อ้างว้าง ..เดียวดายนั้น ได้รับความอบอุ่น...จากความรัก..และเอาใจใส่ ของเรา...ประดุจการรดน้ำพรวนดินต้นไม้เล็กๆ ในใจของเรานั้น ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่ผู้ให้..ซึ่งจะต้องให้...ไม่ว่า เมื่อใดก็ตาม....ควรจะทำให้เป็น.... สามัญลักษณะนิสัย...โดยไร้ขีดขั้น วรรณะ เมตตาใจ...ย่อมขยายวงไป... ให้การุณย์นั้น...ช่วยใจเขาอบอุ่นได้รับความรัก และความยินดี...ในชีวิต...ซึ่งเปล่าเปลี่ยวนั้น..! . ในนามของความรัก หากแม้นประตูนรกจะเปิดด้วยข้าฯได้ปฏิบัติเช่นนั้นให้ผัสสะแปดเปื้อนไปอยู่กับ โลกียธรรมสักเท่าใด หากแม้นจะพันธนาการก่ายเกี่ยวข้าฯไว้ในนรกนั้น.....ข้าฯหาได้หวั่นใดไม่กระไรเลย....... นำมารวมตอบกันสองสามกระทู้ให้ดูไม่จืด ในใจ สวรรค์นั้นไซร้...คงมีเหตุผลอะไรพอสมควร แต่กระทู้นี้...จริงๆแล้วกระแทกตัวเอง ว่าไฉนตัวข้าฯ จึงโหดกะใจใครคนข้างๆเค้าซะเหลือเกิน อะไรแบบนั้นละคะ...เฮ้อ สงสัยมันโหดซะเคยตัว ทิกิ_tiki ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
10 กุมภาพันธ์ 2547 14:33 น. - comment id 214465
เธอคือคนผู้มีความปราถนา ไฟในตา.....ร้อนเร่า.......ซึ่งมองเห็น เลือดในตัว....ซึ่งอุ่นพล่าน...ซ่านกระเซ็น แต่แฝงเร้น....ด้วยคนเป็น...แต่เย็นชา เคยมีคนชม(หรือด่าน๊ะ) แบบนี้เล๊ย (((เย็นชา))) จาก : รดา รหัส - วัน เวลา : 218089 - 10 ก.พ. 47 - 14:20 รดา.......ยกมาทั้งแกงทั้งกระทะให้อ่านเป็นการเฉพาะคนเรยนะ อิอิ อาจเป็นการมองออกไปไกลกว่าที่เราจะเข้าใจทัน อาทิเช่น............. พ่อ....เมื่อแก่..ลับล่วงไป...อาจเกิดใหม่...มาเป็นลูก-หลาน ของเราอีกก็ได้ ลูก...เมื่อแก่วัยขึ้นเป็นหนุ่มใหญ่มีคู่ อาจกลายเป็น พ่อ ของคนที่เคยเป็นพ่อของเรามาก่อนก็ได้ การมีเมตตาต่อกันไม่จำกัด เพศ ชั้น วรรณะ ด้วยไม่มีใครบอกได้ว่า เราจะไปเกิดกับใครที่ เคยโหดร้ายกับเรามาเท่าใด หรือเราเคยโหด มาไฉนในภพก่อนกับเขา มันเยือกใจที่ตอบตรงนี้........... ในความโดดเดี่ยว.....ย่อมเข้าใจความโดดเดี่ยว ในความชอกช้ำ.......ย่อมเข้าใจความชอกช้ำ ในความปวดร้าว......ย่อมเข้าใจความปวดร้าว ในความอาดูร...........ย่อมเข้าใจความอาดูร ในความขมขื่น.............ย่อมเข้าใจความขมขื่น..... ในความอ้างว้าง..............ย่อมเข้าใจความอ้างว้าง ในความเจ็บปวด................ย่อมเข้าใจความเจ็บปวด ท่านจะเรียกความเข้าใจ......ว่าความสะเทือนใจ หรือความรู้สึกอันใดก็แล้วแต่....... ผัสสะวรรณะของท่านนั้น........ย่อมสะท้อนใจ.. อันแผ่ขยายไพศาลจาก...ความปราถนาให้เขาพ้นสภาพ.....ทุกข์อันบรรยายมิได้นั้นให้หมดไป การที่เราจะโอบอุ้มจิตใจใครสักคน เพื่อให้จิตใจที่อ้างว้าง ..เดียวดายนั้น ได้รับความอบอุ่น...จากความรัก..และเอาใจใส่ ของเรา...ประดุจการรดน้ำพรวนดินต้นไม้เล็กๆ ในใจของเรานั้น ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่ผู้ให้..ซึ่งจะต้องให้...ไม่ว่า เมื่อใดก็ตาม....ควรจะทำให้เป็น.... สามัญลักษณะนิสัย...โดยไร้ขีดขั้น วรรณะ เมตตาใจ...ย่อมขยายวงไป... ให้การุณย์นั้น...ช่วยใจเขาอบอุ่นได้รับความรัก และความยินดี...ในชีวิต...ซึ่งเปล่าเปลี่ยวนั้น..! . ในนามของความรัก หากแม้นประตูนรกจะเปิดด้วยข้าฯได้ปฏิบัติเช่นนั้นให้ผัสสะแปดเปื้อนไปอยู่กับ โลกียธรรมสักเท่าใด หากแม้นจะพันธนาการก่ายเกี่ยวข้าฯไว้ในนรกนั้น.....ข้าฯหาได้หวั่นใดไม่กระไรเลย....... นำมารวมตอบกันสองสามกระทู้ให้ดูไม่จืด ในใจ .............รดา ไอ้ที่เราเย็นชาท่านอกแต่ภายในร้อนเร่ามันก็จะหนักใครที่ไหนเล่าหนา........วะ แต่กระทู้นี้...จริงๆแล้วกระแทกตัวเอง ว่าไฉนตัวข้าฯ จึงโหดกะใจใครคนข้างๆเค้าซะเหลือเกิน อะไรแบบนั้นละคะ...เฮ้อ สงสัยมันโหดซะเคยตัว ทิกิ_tiki ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
10 กุมภาพันธ์ 2547 18:08 น. - comment id 214557
อันสวรรค์ท่านซิมิได้ใช่กลั่นแกล้ง
เป็นเพราะแจ้งในสาเหตุเฉกเช่นเขา
เอาอารมณ์ผสมผสานด้วยตัวของเรา
วุ่นวายเข้าเราและเขาเฝ้าอกระบม
วางเสียบ้างอย่าพินิจพิศถึงเขา
จะทำเอาตัวเราเฝ้าเศร้าทุกข์ขม
ระบมรักยังมีเหลือคนเขาชื่นชม
หากอกตรมแล้วใครเล่าเขาจะแล.
10 กุมภาพันธ์ 2547 18:25 น. - comment id 214564
อันสวรรค์ท่านซิมิได้ใช่กลั่นแกล้ง
เป็นเพราะแจ้งในสาเหตุเฉกเช่นเขา
เอาอารมณ์ผสมผสานด้วยตัวของเรา
วุ่นวายเข้าเราและเขาเฝ้าอกระบม
วางเสียบ้างอย่าพินิจพิศถึงเขา
จะทำเอาตัวเราเฝ้าเศร้าทุกข์ขม
ระบมรักยังมีเหลือคนเขาชื่นชม
หากอกตรมแล้วใครเล่าเขาจะแล.
จาก : รหัสสมาชิก : 6104 - แก้วประเสริฐ
รหัส - วัน เวลา : 218186 - 10 ก.พ. 47 - 18:08
ในความโดดเดี่ยว.....ย่อมเข้าใจความโดดเดี่ยว
ในความชอกช้ำ.......ย่อมเข้าใจความชอกช้ำ
ในความปวดร้าว......ย่อมเข้าใจความปวดร้าว
ในความอาดูร...........ย่อมเข้าใจความอาดูร
ในความขมขื่น.............ย่อมเข้าใจความขมขื่น.....
ในความอ้างว้าง..............ย่อมเข้าใจความอ้างว้าง
ในความเจ็บปวด................ย่อมเข้าใจความเจ็บปวด
ท่านจะเรียกความเข้าใจ......ว่าความสะเทือนใจ
หรือความรู้สึกอันใดก็แล้วแต่.......
ผัสสะวรรณะของท่านนั้น........ย่อมสะท้อนใจ..
อันแผ่ขยายไพศาลจาก...ความปราถนาให้เขาพ้นสภาพ.....ทุกข์อันบรรยายมิได้นั้นให้หมดไป
คือ
การที่เราจะโอบอุ้มจิตใจใครสักคน
เพื่อให้จิตใจที่อ้างว้าง ..เดียวดายนั้น
ได้รับความอบอุ่น...จากความรัก..และเอาใจใส่
ของเรา...ประดุจการรดน้ำพรวนดินต้นไม้เล็กๆ
ในใจของเรานั้น
ไม่เหลือบ่ากว่าแรงที่ผู้ให้..ซึ่งจะต้องให้...ไม่ว่า
เมื่อใดก็ตาม....ควรจะทำให้เป็น....
สามัญลักษณะนิสัย...โดยไร้ขีดขั้น วรรณะ
เมตตาใจ...ย่อมขยายวงไป...
ให้การุณย์นั้น...ช่วยใจเขาอบอุ่นได้รับความรัก
และความยินดี...ในชีวิต...ซึ่งเปล่าเปลี่ยวนั้น..!
. ในนามของความรัก
หากแม้นประตูนรกจะเปิดด้วยข้าฯได้ปฏิบัติเช่นนั้นให้ผัสสะแปดเปื้อนไปอยู่กับ โลกียธรรมสักเท่าใด
หากแม้นจะพันธนาการก่ายเกี่ยวข้าฯไว้ในนรกนั้น.....ข้าฯหาได้หวั่นใดไม่กระไรเลย.......
ทิกิ_tiki
ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน
10 กุมภาพันธ์ 2547 20:06 น. - comment id 214641
สวรรค์นี้เป็นอะไรใยเลือดเย็น ทำให้คนเศร้าเป็นหนักหนา ทำให้คนทุกข์ได้ตลอดเวลา แล้วเมื่อไหร่เหล่าหนาสรรค์จะไม่เลือดเย็น *-*กลอนความหมายดีค่ะ*-*
10 กุมภาพันธ์ 2547 20:08 น. - comment id 214643
เกียรติศักดิ์ หนักหนอ ค้ำคอไว้ ทำให้ใจ เจ้าหยิ่ง ในศักดิ์ศรี ลดซะบ้าง อย่าห่างเหิน เมินคนดี ขอโทษที ให้กินดาว เจ้าอิ่มไหม ก็ขอบคุณในคำวิจารณ์ของพี่ โดนใจมากครับ ....ชัยชนะเป็นคนที่เข้มกล้าทุกวาทะเสมอมา แต่เล่นฟุตบอลแล้วล้ำหน้าไม่ฟังเสียงโค้ดกับกรรมการ... อิอิ ทิกิสรุปอย่าโกรธกันนะคะ... ไม่โกรธครับ เห็นจะจริงอย่างว่า สงสัยจะหูไม่ค่อยดีมั๊ง เลยไม่ได้ยินเสียงนกหวีด ผมอยากจะบอกข้อมูบเพิ่มเติมอีกอย่าง ผมเป็นกองหน้าประเภท ...เตะเข้าประตูตัวเอง...นะครับ
13 กุมภาพันธ์ 2547 04:22 น. - comment id 215540
อย่าได้นำบุญนั้นไปแปลงเป็นบาป ด้วยไปคิดว่ามันช่างแสนร้ายที่เขาไปให้คนใดใครต่อใครไม่ได้ให้ฉันคนเดียว เขาจะให้ใคร ก็เรื่องของเขา แต่เมื่อเขาเจตนาจะให้เรา นั่นก็เป็นความงามที่สุดของชีวิต ที่เราควรนำมาพินิจพิจารณาในมิตรภาพอันหอมหวานที่ให้ต่อกันนะคะ พี่ว่าจะตอบนิดเดียว แต่เห็นชื่อคุณคือน้องในบางกอกซีตี้ด้วย จึงตอบยาวเลยนะคะ นำมาตอบไว้ที่นี่ด้วยอิงเรื่องเดียวกันมา จาก : รหัสสมาชิก : 4895 - tiki รหัส - วัน เวลา : 219174 - 13 ก.พ. 47 - 04:17
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
