***ความในใจ...ไม่อยากคุยกะกวีคนไหน****

tiki

  ข้าฯนี้สุดแสนระทมใจ.....นอนนิ่งเงียบกระไร ...น้ำตาไหลล้นเอ่อ
อยากข้ามภพข้ามฟ้าไปนั่งกอดกวีเกลอ
อยากปาดน้ำตาซึ่งล้นเอ่อทุกห้องใจ
อยากโอบแขนกอดไว้ด้วยรัก
อยากพักอยากพิงยิ่งไฉน
อยากกอดเธอหลวมๆไว้ด้วยใจ
เช็ดน้ำตาที่มันไหลจากทุกทาง
อยากบอกว่าใจของเธอนั้น
คือสิ่งสูงค่าของฉันกว่าทุกอย่าง
เธอยังคงส่งแสงแจ้งพราวพร่าง
คงเหมือนอย่างแสงใจในสายรุ้ง
ฉันเข็ดขามแล้วก็ลามมิอยากจะเอ่ย
มิอยากกล่าวถ้อยเฉลยให้มันยุ่ง
เก็บความรักสลักไว้ใจจรุง
จรวยกานท์ซึ่งพวยพุ่งพร่างนภา
มันไม่จบหรอกใจที่ให้เธอ
แต่จบเพ้อจบรำพันที่ฝันหา
แต่จบความหนาวเหน็บเจ็บวิญญาน์
จะฝันหาสิ่งใดให้ทดแทน
ไม่อยากให้ระคางคายหมายสักถ้อย
สักคำน้อยจะไม่ลอยไปแสบแสน
สักคำรักจะไม่หล่นให้พ้นแดน
สักคำแค้นจะไม่มีที่เมตตา
จับกระแสจิตเธอเสมอพระ
ในวาระหลั่งใจเย็นเป็นคาถา
เธอฝากใจใสหลั่งเป็นครั้งครา
จงรู้ว่าฉันเสียใจ...กระไรจริง....  
ก็คงใส่มาได้เท่านี้แหละใจใสของฉัน
ทิกิ_tiki
ทิกิ_tiki
เขียนขึ้นมาจาก....ความรู้สึกของตนเองที่...สุดชอกช้ำเหลือที่จะพรรณนา....
   ในความฝันฉันศรัทธาว่าจะรัก 
เฝ้าฟูมฟักรักนั้นอยุ่มิรู้ห่าง 
แต่กลับพบแต่ผันวันอ้างว้าง 
เมื่อรักจางเจ็บเหลือเมื่อรักลอย ......ทิกิ-tiki 
...........
บทกวี...เราเขียนบทกวี ....ถ่ายทอดหัวใจที่แสนเจ้บปวดของเรา
หรือความรู้สึกนั้นๆๆ ของเราขึ้นมา
ยามเมื่อเราอ่านบทอันเศร้าซึ้งสะเทือนใจของกันและกัน
เราสะเทือนใจและ หลั่งน้ำตาให้กัน...เราไม่รู้ว่าอะไรทำให้ใจเราสามารถสื่อถึงกัน...มันเป็นความสั่นสะเทือนใจในความงาม
..
สุนทรียภาพแห่งตัวอักษรในห้วงมิติฝัน.....
เสียใจในเหตุการณ์หลายๆเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าใน
ช่วงสองสัปดาห์ที่ผ่านมาเมื่อทิกิ_tiki เขียนพาดพิง ..ความรู้สึกอันล้ำลึกในบทกวีของใครคนหนึ่งใส่ลงไปในบทกลอน กวีของเขา
แล้ว ความรักที่ก่อเนื่องมาเนิ่นนาน  เกือบปี 
ความรักที่มันน่าจะสวยงามดุจสายรุ้งแพรวพรายต่อไปในดวงใจ
ก็กลายเป็น ก้อนกรวดที่คนใจร้าย น้ำไปคั่วเล่น...คั่ว..ให้ร้อนในกระทะกลางเมืองด้วยเหตุผลในใจที่ร้ายนั้น ต่างๆนาๆ
    ถากถาง
    เสียดสี
    เย้ยเยาะ 
วิจารณ์ในทางต่ำทรามสารพัดทางสื่ออินเตอร์เน็ท ..โอ โลกไซเบอร์เอ๋ย
  ทิกิ_tiki  คร่ำครวญหวนไห้..น้ำตาหลั่งไหล สงสารใจของใครคนนั้นอย่างเหลือแสน....
มาดแม้นว่าเขายังเหนื่อยหน่ายในโลกจริง..แห่งการต่อสู้ทางเศรษฐกิจที่บิดผันอยู่
มาดแม้นว่าเขาเหน็บหนาวในลมที่กระโชกใส่จนใบหญ้าระบัดน้ำค้างยามสายกระซ่านกระเซ็น
มิควรเลยจะให้ความร้ายกาจใดๆของกรวดร้อนนั้นกระเด็นไป
ต้องเขาให้ระทมใจ
น้ำตาใจ..คงจะหลั่งไหล..ปวดร้าวเสียยิ่งนัก
อีกฝ่ายก็มิพักเลยที่จะขานไข...ว่าเหตุไฉน ทิกิ_tiki นี้มันร้ายนัก
อายุอานามก็มากแล้วไปเสือกรักรุ่นน้องมิรู้จักหักห้ามใจ
ร่ายร้อนกันกระเด็นไปลามปาม...ข้ามกันไปทั้งเว็บ
เหน็บกันให้เจ็บแสบแลบร้ายกันไปทุกฝ่ายทุกข้าง
ออกมายืนกอดอกดูห่างๆ
ดูผลงานความวุ่นวาย...ด้วยสาเหตุที่ไดอารีบ้านเรามันล่ม
เมื่อคืน 7 กุมภาพันธ์ เนี่ยแหละ
โทษบ้านบางกอกซิตี้ซะเลย
มันเนื่องมาจากเว็บมาสเตอร์เรา หล่นกลอนแสนไพเราะน่ารัก น่าร้ากกกก   ขอได้ไหม   มาน่ะแหละ
ไอ้เราจะตอบก็ตอบไม่ได้ หอบความน่ารักใสใสใสส ใจใสใสสส ของเว็บมาสเตอร์เรา ไปหล่นปุ
อ้าวไปเจอคารมกวี กาพย์ กลอน ฉัน สุดlove ของเราเขามาเขียนไว้ ช่วงนั้นพอดี
ใจใสก็หลั่งไหลกระหน่ำ โธ่....โธ่เอ๋ย สุดรักของเรา...เขาจะเฉาไปไหมนะเนี่ย?
ต่อแต่เนี้ย ทิกิ_tiki อย่าได้ผ่านเข้ามาในลูกกะตาผมอีกเลย ประมาณนั้นไหม คิดแล้วท้อระทมใจมิหายแทบวายปราณ
หัวใจเหลือจะเศร้าเหลือประมาณมิอาจจะเทียบมาเป็นอักษรใดๆ
ความรู้สึกก็หมองไหม้ใจร้อนระทมผ่าว
เหลือว่า  บ่าว่า เกลือกว่า ความเขลา ของข้าเจ้าฯ นี้สุดแสนจะมากมาย
ได้ทำร้ายยอดกวีศรีสยามไปอีกคนโดยความซุกซนของเจ้าเด็กน้อยที่อยู่ในใจ  เจ้าจะซนใสให้ใครเขาช้ำใจกระไรต่อเนื่องมิรู้วาย เจ้าคิวปิดเอ๋ย   เจ็บแล้วมิจำเลยหรือเจ้าเอ๋ย....
...ทิกิ_tiki
ความรู้สึก...รักเธอจังเลย....ที่เกิดขึ้นระหว่างงานกวีที่ต่อกันอยู่นั้น
มันเป็นความรักเหนือมิติ เหนือร่างกาย เหนือจิตใจ
มันเป็นความรักแบบจักรวาลใสสะอาด ปราศจากสิ่งแปดเปื้อนอันใด
ด้วยในหน้าตาแต่ละผู้คนก็มิเคยเห็น
ค้นพบสัมผัสกันด้วยใจ
จึงอย่าได้ นำ ความรักในบทกวี อันนี้ไป คั่วเล่นกันกลางลาน ดั่งคั่วกรวดร้อนใส่กันอีกเลย สาธุ
ขอให้มันอยู่ในมิตรภาพแห่งรักทีเบิกบานไว้เช่นนี้เถิด....สาธุ
อย่ามาเค้นคั้นเสาะหา กรวดร้อนก้อนใหม่ ไปใส่มือผู้ได้รับความรักของฉันไปเลย
อย่าได้ทำร้ายน้ำใจ
อย่าได้ทำร้ายหัวใจเขาเลย
ขอเถิด...สงสารเพื่อนมนุษย์ผู้ปวดร้าวใจบ้างเถิด  
 จาก : รหัสสมาชิก : 4895 - tiki  
 รหัส - วัน เวลา : 220195 - 15 ก.พ. 47 - 11:22  
ทิกิ_tiki
เขียนขึ้นมาจาก....ความรู้สึกของตนเองที่...สุดชอกช้ำเหลือที่จะพรรณนา....
   ในความฝันฉันศรัทธาว่าจะรัก 
เฝ้าฟูมฟักรักนั้นอยุ่มิรู้ห่าง 
แต่กลับพบแต่ผันวันอ้างว้าง 
เมื่อรักจางเจ็บเหลือเมื่อรักลอย ......ทิกิ-tiki 
................................................
............................................
  สูดพิษรักร้าวขมเกินข่มวาง... ...ทิกิ 
..... 
 
ในความฝันวันเก่าเมื่อเขาเริ่ม 
ฝากประเดิมรอยรักจักเคียงข้าง 
แต่หากเลือนลอยหายใจข่มคราง 
ร้าวเหมือนอย่างล้มสลายร้ายมิเบา.. ..ทิกิ. 
..........................................................
..................................................................................
.ในความฝันรางเลือนเหมือนไม่ช้ำ
เคยพลอดพร่ำคำหวานมิรู้หาย
คำนึงถึงวันฝันสู่มิรู้คลาย
ภาพสุขทุกข์รุกใจให้ร้อนรน..ทิกิ_tiki
 ................................................
............................................
.........................................................................
บอกตนเองนะฝันร้ายผ่านกรายแล้ว
คงทิ้งแนว...เศร้าปนหวาน..เมื่อขานไข
บอกตนเองอย่าระทมขมขื่นไป
ศรัทธารัก...จักเป็นไฉน....ให้รอคอย....ทิกิ_tiki
เพิ่มเติม 15 กุมภาพันธุ์ 2547 9:50 นาฬิกา ค่ะ
ทิกิ_tiki
คืนValentines ๑๔ กุมภาพันธ์  ๒๕๔๗
ใจใสก็หลั่งไหลกระหน่ำ โธ่....โธ่เอ๋ย สุดรักของเรา...เขาจะเฉาไปไหมนะเนี่ย?
ต่อแต่เนี้ย ทิกิ_tiki อย่าได้ผ่านเข้ามาในลูกกะตาผมอีกเลย ประมาณนั้นไหม คิดแล้วท้อระทมใจมิหายแทบวายปราณ
หัวใจเหลือจะเศร้าเหลือประมาณมิอาจจะเทียบมาเป็นอักษรใดๆ
ความรู้สึกก็หมองไหม้ใจร้อนระทมผ่าว
เหลือว่า  บ่าว่า เกลือกว่า ความเขลา ของข้าเจ้าฯ นี้สุดแสนจะมากมาย
ได้ทำร้ายยอดกวีศรีสยามไปอีกคนโดยความซุกซนของเจ้าเด็กน้อยที่อยู่ในใจ  เจ้าจะซนใสให้ใครเขาช้ำใจกระไรต่อเนื่องมิรู้วาย เจ้าคิวปิดเอ๋ย   เจ็บแล้วมิจำเลยหรือเจ้าเอ๋ย....
เผยใจได้เท่านี้แหละ ภูตะวันตะวันรอน
อย่าให้มากกว่านี้เลย นะ เดี่ยวจะถูกประจานหนักกว่านี้
ทิกิ_tiki
คนที่มันไม่อยากจะคุยกะกวีคนไหนอีกแล้วแระ