ขอพักริมทาง

โปษยาเรมุส

มีความทรงจำ           คืนค่ำผันผ่าน
ย่ำเดินเนิ่นนาน         วันคืนวกวน
     น้ำตาเคยหลั่ง        หนทางสับสน
วันนั้นสุดทน              เลยร้องไห้ไป
     อาจเพราะอ่อนแอ     งอแงหวั่นใหว
หันไปพึ่งใคร                ใครก็ซ้ำเติม
     หรือเลวตรงใหน       ทำใมทุกข์เพิ่ม
เจอเรื่องเดิมเดิม            รังควาญหัวใจ
      จนมาวันนี้               พบความสดใส
หมอกควันจางได้           เพราะใจอดทน
      ย้อนมองไปดู           หดหู่เหลือล้น
วันนั้นมืดมน                 วันนี้เห็นทาง
      รู้สึกเหนื่อยล้า           ผ่านมาทุกอย่าง
ขอพักริมทาง                  เพื่อก้าวต่อไป...				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    3 มีนาคม 2547 17:56 น. - comment id 224410

    ขอพักริมทาง
    ไม่ห่างไม่หาย
    ไม่ต้องเดียวดาย
    ข้างกายฉันนี้
    
    *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน