++..ผิดไปแล้ว..++

นางฟ้าซาตาน

ตี้..ดิ๊ด..ติ๊ด..ติ๊ด..ตื่นมาตอนตีสี่
งัวเงียๆ..ยังไม่ตื่นดี..ลุกขึ้นมารับโทรศัพท์
พอได้ยินเสียงว่าใครโทรมาตาสว่างวาววับ
แต่แกล้งทำเสียงคนยังนอนหลับ..เดี๋ยวจะได้ใจ
โทรมากวนรึเปล่า? 
แลัวนี่จะนอนต่อไหม?
ผมเพิ่งเลิกงานอยากได้ยินเสียงคนไกล
ไม่มีอะไร..นอนหลับต่อไปก็ได้ครับ..คนดี
เพิ่งสำนึกได้รึไง
ว่ามีคนเขาคิดถึงแทบขาดใจอยู่ที่นี่
นอนไม่หลับมาหลายคืน..เฝ้าคิดถึงเธออยู่ทุกนาที
แต่ไม่มีเลย..ไม่มี..เสียงใดๆส่งมา
น้อยใจ..หวั่นไหว..เดียวดาย
เฝ้าลดความหมายของตัวเองในวันเหว่ว้า
กังวล..พะว้าพะวง..กลัวเธอลืมกัน..ลืมความผูกพัน..ลืมวันเวลา
หมดความเชื่อมั่น..กลัวว่ารักที่มีให้มาคือการหลอกลวง
บอกเหตุผลที่มีไปหมดใจ
เกิดอะไรขึ้นกับฉันเมื่อเธอห่างเหิน ไม่แหนหวง
ฉันต้องผ่านความทรมาณในเวลาที่ล้าลวง
ถูกจองจำพันธนาการในบ่วงของความไหวคลอน
เธอเงียบไป..ในความเงียบงัน
ไม่มีคำหวานชวนฝันหรือคำขอโทษมาถอดถอน
ฉันผิดเองที่เผยความรู้สึกออกไปทุกบททุกตอน
เพราะคิดว่าความร้าวรอนจะส่งไปได้บ้างถึงใจเธอ
เมื่อเธอไม่รู้สึกอะไร
ความน้อยใจประเดประดัง ยื่นหน้ามาเสนอ
น้ำตาหลั่งไหลออกมา รอบกายดูพล่าเบลอ
หรือนี่..ฉันพร่ำเพ้อเฝ้าฝันละเมออยู่ฝ่ายเดียว
ผมรักคุณ..และผมรู้ว่าคุณรัก
ผมแน่นหนัก..ไม่มีใครให้แลเหลียว
ผมเชื่อมั่น..ว่าคุณเองก็มีผมคนเดียว
ผมชนะความเปล่าเปลี่ยวในวันที่เราต้องห่างไกล
ผมจะไม่ขอโทษอะไรเพราะไม่มีใครต้องผิด
ขอให้คุณคิดสักนิด..มีเหตุผล..อย่าหวั่นไหว
ทางข้างหน้ายังมีอุปสรรคมากมายมาทดสอบหัวใจ
ผมขอให้เรามั่นคงไว้..ไม่ว่าอย่างไรผมจะไม่เปลี่ยนแปลง
ผิดไปแล้วนะคะ..คนดี
ให้อภัยผู้หญิงคนนี้ที่ชอบคิดอะไรแผลงๆ
อยู่กับความหวาดหวั่น..เอาแต่คิดหวาดระแวง
เหตุการณ์คราวนี้พลิกแพลง..ได้บทเรียนราคาแพงกลับมา
ฉันขอโทษที่อ่อนไหวบนความหนักแน่น
เรรวนปรวนแปร..เต็มไปด้วยความกังขา
ครุ่นคิดสงสัยในความรักที่เธอให้มา
หมดความเชื่อมั่น..เกือบบอกลาความรักของเรา
ต่อไปนี้..จะไม่ทำตัวขี้ใจน้อย
จะเลิกร้องไห้บ่อยๆเมื่อต้องอยู่กับความเงียบเหงา
จะไม่รู้สึกหดหู่เมื่อเธอไม่อยู่..ไม่เปลี่ยนโลกให้เป็นสีเทา
จะไม่เป็นเงาของความเศร้าเมื่อเราต้องไกล
จะทำตัวเป็นผู้ใหญ่เหมือนที่เธอบอก
ใช้เหตุผล..พร้อมเข้าใจ..ทำชีวิตให้สดใส
แม้ไม่มีเธอทุกวันจะบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร
เรายังรักกันเสมอไป..ไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย