นกขมิ้นบินล่องลอยเล่นลม ถลาชมฟ้ากว้างสุดแสนไกล ผ่านกี่ป่ากี่เขากี่ดงไพร ในหัวใจมุ่งป่าเขียวลาวัณย์ สุดขอบฟ้ามีป่าเป็นที่หวัง มิพะวังเกรงภัยข้ามไพรสัณฑ์ เพียงดวงใจหนักแน่นในคืนวัน บินฝ่าฟันแรงลมโถมพัดมา อุปสรรคมากมายในเส้นทาง แต่เพียงวางเก็บไว้ในอุรา คิดเสมอจุดหมายคือดงป่า และผืนฟ้าอุดมดั่งสวรรค์ จงบินไปดั่งใจที่ขีดคิด เขียนลิขิตขวากหนามเคยขวางกั้น บันทึกเรื่องราวและสิ่งสร้างสรรค์ ตลอดที่ชีวันยังเดินทาง ผาหินบินจรมิเคยคอนสั่น แจ้วจำนรรจ์ร่ำร้องอยู่มิวาง ปล่อยความทุกข์ระทมให้ไกลห่าง โผปีกกางด้วยแรงกำลังใจ บินไปให้ถึงถิ่นป่าดงเขียว ปากร่องเรียวส่งเสียงอันสดใส กล่อมพนากล่อมพื้นฟ้าดงไพร ปัดเป่าไล่ความทุกข์ของดงดอน บินไปเถิด บินไป ไปให้ถึง ในที่ซึ่งเจ้าหวังว่าเป็นคอน บินไปเถิด บินไป ถิ่นหลับนอน เจ้าจงจรรอนไปมิหนีหน่าย บินไปให้ถึงถิ่นนั้นเถิดหนา ท้องทุ่งหญ้ารอชมเจ้ามิวาย บินไปร้องกล่อมฝูงวัวฝูงควาย ในลำห้วย ลำคู .. ภูดงงาม
วิจิตร ภู่เงิน 25 พ.ค. 2547 22:25 น. - ID 54188 
856
2
0
25 พฤษภาคม 2547 23:44 น. - comment id 274562
:) แวะมาชม ค่ะ เห็นบอกว่าไม่เข้าหน้าส่วนตัว เมล์บอกปีกฟ้าหรือยังคะ
26 พฤษภาคม 2547 11:04 น. - comment id 274688
กลอนมีสมาธิดีมาก ขมิ่นบินจร....วอนหาฝัน ปีกสองนั้น.....ฝ่าลมไหว ค่ำคืนแล้ว.....นอนกลางไพร แม้รักไร้......ใจใฝ่...ฝากความดี
26 พฤษภาคม 2547 22:28 น. - comment id 275031
หน้าส่วนตัว
มี..รัย..ในใจ..เปล่าคะ..
เรน..สัมผัส ..ความรู้สึก คุณวิจิตร..ได้นะ..
สื่อ..บทกวีได้..ไพเราะ..มากเลยคะ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
