แค่คำนึง..

หมอกจาง

หอมหอมในไอลม
อาจเป็นกลิ่นจากเรือนผมที่ลมผ่าน
อยากขอบคุณที่ทิ้งหอมไว้เป็นทาน
พอเก็บไปฝันหวานได้น้อยหนึ่ง
แผ่วแผ่วเพียงผ่านตา
หวานเจ้าเอยหวานกว่าหยาดน้ำผึ้ง
เจ้ากระต่ายตัวน้อยสอยไม่ถึง
ไม่อาจเอื้อมคว้าดึงจึงอาลัย
ในรอยยิ้มมีไออุ่น
เก็บไปหนุนนอนฝันเพราะหวั่นไหว
หากแววตามีเยื่อใย
ใจเจ้าเอยคงลอยไปข้ามขอบฟ้า
หอมหอมในไอลม
รักผสมกับคิดถึงจึงปวดปร่า
เก็บเอาไว้แค่หวานใจกับหวานตา
ไม่อาจก้ำหรือเกินกว่า ความคำนึง				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    1 มิถุนายน 2547 14:43 น. - comment id 278188

    ชอบจัง  แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ  ไพเราะและนุ่มนวลให้ชวนหลงไหลจริง ๆ ค่ะ
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    1 มิถุนายน 2547 16:28 น. - comment id 278245

    จูบลม ชมแต่เงา
    ช่างเปลี่ยวเหงาห้วงคำนึง
    ปรายตาแม้น้อยหนึ่ง
    คงได้ถึงสุขาวดี...........
    
    ภาษาของจิตแพทย์เรียกว่า แอบจิต อิอิ เอ๊ะ จะใช่รึเปล่านะนี่ยังไง ๆ ก็ไม่ว่ากันนะ อิอิ
  • ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม

    1 มิถุนายน 2547 16:29 น. - comment id 278246

    ถึงจะดูเชยยังไง แต่ก็น่ารักนะ
    
    ชอบค่ะ 
    
    ผ่านมาอ่าน 
    
    
  • รดา

    1 มิถุนายน 2547 16:31 น. - comment id 278247

    เพราะคำนึง จึงมาอ่าน...
    อ่านแล้วแผ่วๆหอมๆ ดีจัง
  • แก้วประเสริฐ

    1 มิถุนายน 2547 19:45 น. - comment id 278369

    ด้วยกลิ่นหอมเจือจางนางทิ้งไว้
    ฝากอุ่นไอกลิ่นเจ้าเร้าใจเหลือ
    รสกำซาบสาบสาวด้วยกลิ่นเนื้อ
    ส่วนที่เหลือหลงใหลไว้รอยจาง.
    
                  แก้วประเสริฐ.
  • อัลมิตรา

    1 มิถุนายน 2547 21:56 น. - comment id 278488

    น่ารักจังค่ะ
  • หมอกจาง

    2 มิถุนายน 2547 12:08 น. - comment id 278781

    ขอบคุณครับ..
    
    อย่างน้อยก็พอเห็นว่ามีหลายคนชอบอะไรเชยๆเหมือนกัน.. เอ๊ะ
    
    :)

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน