รถสองแถว

ผมชื่อโจ้

เราก็ต่างไม่มองหน้าไม่กล้าสบ
บ้างก็ก้มมุดรูกบเหมือนกลัวกัด
หรือบ้างก็หลับตาทำสารพัด
ตามอารมณ์จะถนัดที่จะทำ
ใช่!ต่างเราคนแปลกหน้าในสังคม
นั่งกลมกลืมไปกับรถตอนหัวค่ำ
บ้างอยากถามให้บอกทางบ้างสักคำ
แต่เหมือนหน้าท่านอิ่มหนำในความทุกข์
รังแต่หิ้วอุ้มถุงพลาสติก
กระดุกกระดิกบ้าง บางครั้ง รถกระตุก
ใกล้จุดหมาย กดอ๊อด แล้วรีบลุก
เหมือนบนรถเป็นคุกขังชีวิต
หรือเพราะเราจะเก็บงำไว้ห้ำหั่น
ไว้ซุบซิบหลังจากนั้น ฉันใช้สิทธิ์
แสดงบท ใช้อารมณ์ คมความคิด
ตินินทาคนโน้นนิดคนนี้น่ะ
หัวเราะ				
comments powered by Disqus
  • ลอยไปในสายลม

    27 มิถุนายน 2547 14:40 น. - comment id 290566

    รถสองแถวก็อย่างนี้แหละค่ะ คนมากหน้าหลายตา ก็ต้องทนๆ เอา
    
    แวะมาเยี่ยมค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน