๏ The Letter จดหมายเลิก...

เมจิคเชี่ยน

เฝ้ามองเมียงชะเง้อเธออยู่ไหน
ถึงข่าวคราวเงียบไปไร้สื่อสาร
พี่รอเจ้าจนเหม่อเพ้อทรมาร
เลยเล่นคอมแก้ฟุ้งซ่านเรื่องหวานใจ ... อิอิ
เสียงตะโกนแหกปากจากหน้าบ้าน
ใครวะหาญมาร่ำร้องเสียงก้องใหญ่
บุรุษไปรษณีย์นั่นเองเพ่งเล็งไป
ยื่นจดหมายมาให้พร้อมลายเซ็นต์ ...   อิอิ
จ่าหน้าซองถึงพี่ดีใจนัก
โอ้น้องรักไม่ลืมปลื้มทันเห็น
คงจะพร่ำถึงพี่แน่ชัดเจน
คิดไว้เป็นเช่นนั้นก่อนอ่านมัน
ครั้นฉีกซองเปิดอ่านเริ่มหวานแล้ว
คำขึ้นต้นแหววหวานชวนอ่านฝัน
ครั้นพอถึงกึ่งกระดาษเริ่มไม่มันส์
ใจเริ่มสั่นเริ่มเซเหมือนเปลไกว
พอถึงช่วงไคลแมกซ์แทบแซกหนี
อกพี่นี้แทบแตกไส้แหกให้
มันเขียนมาว่าเลิกกันแทบกลั้นใจ  
จนอยากไปเบิ๊ดกะโหลกโขกกบาล   555
แล้วมาบอกหลอกพี่ให้รอรัก
เหมือนถูกกักถูกขังด้วยความหวาน
สุดปลายทางรอรักจักร้าวราญ
ดั่งน้ำตาลรสขมจมน้ำตา
จดหมายบ้าทำตูหดหู่ยิ่ง
คำว่าทิ้งเน้นจริงเน้นจังหนา
ฉีกจดหมายเป็นฝอยลอยธารา
ภาวนาพุทธโธ โถ่ต้องปลง  ....  อิอิ
ช่างหัวเธอไม่รักก็ไม่แคร์
เรื่องแย่ๆแค่นี้แค่ขี้ผง
รักของพี่ใช่หมดลดน้อยลง
เพราะยังคงมีสาวอื่นชื่นหัวใจ ... 555
..... ไม่ได้แต่งซะนานขอรับ....
เพราะว่างานยุ่งมากๆ + อะไรต่อมือะไร (แล้วมันคืออะไรวะ) อิอิ
คิดถึงเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ป้าๆ ทั้งหลายเด้อ ฮี่ๆๆ