ห่างหายไปกับกาลเวลาาาาา

พรรณพชร

เก็บความทรงจำที่ดีเอาไว้ได้ไหม
               แล้วลบความทรงจำเลวร้ายที่เจ็บช้ำ
                  ลืมได้ไหม ในความผิดเก่าๆที่ฉันทำ
               แล้วช่วยจำกันไว้ในใจตลอดกาล...
       .........................................................................
อีกไม่นานระหว่างเราก็คงจบ
ไม่อาจได้มาพบมาห่วงหา
ก็คงต้องห่างกันไปตามกาลเวลา
คงไม่อาจย้อนมา...เป็นอย่างเดิม
แค่คนเคยพิเศษกว่าใครๆ
แต่เมื่อหลายอย่างเปลี่ยนไปก็ไร้ค่า
ก็คงเหลือเพียงคนธรรมดา
ที่เดินผ่านเข้ามา...เพื่อลืมเลือน
..............................................
                          อยากให้มีเราอย่างนี้ตลอดไป
                          ไม่อยากให้ใครมาตัดหน้า
                        ไม่อยากให้เลือนหายไปกับกาลเวลา
                     เพราะรู้ตัวดีว่า ...ไม่อาจอยู่โดยขาดเธอ
......................................................................................................................				
comments powered by Disqus
  • คีตะ

    7 กรกฎาคม 2547 19:05 น. - comment id 294608

    คีตะชอบ
  • ม.ปณิธาน

    7 กรกฎาคม 2547 20:25 น. - comment id 294619

    เข้ามาอ่าน ผ่านมาเห็น เป็นกำลังใจ
    ครับผม
  • atm

    7 กรกฎาคม 2547 20:47 น. - comment id 294635

    หากพร่งนี้ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว
    ต้องอยู่แบบตัวคนเดียวอยู่เสมอ
    ต้องอยู่อย่างไร้ค่า...เพราะไร้เธอ
    ต้องอยู่อย่างไม่พบเจอ...คนรักกัน
    
    หากพร่งนี้ต้องทนต้องเศร้าหมอง
    อยากให้เธอตริตรองเรื่องวันนั้น
    วันเคยรักเคยอยู่ร่วมผูกสัมพัน
    วันที่มีเธอฉัน...อย่างวันวาน
    ** กลอนน่ารักดีค่ะ**
    +++แวะมาทักทายค่ะ+++
  • keekie

    7 กรกฎาคม 2547 23:29 น. - comment id 294703

    มีบางคนผ่านเข้ามาในชีวิต...
    สะกิดจิตใจฉันให้หวั่นไหว...
    แล้ววันหนึ่งเธอก้อก้าวผ่านฉันไป...
    เหลือทิ้งไว้เพียงแค่ความทรงจำ...
    
    มาวันนี้กาลผ่านเวลาเปลี่ยน...
    ความรู้สึกยังวนเวียนมิเปลี่ยนผัน...
    ความคิดถึงความคนึงความผูกพัน...
    ทั้งหมดนั้น...ความรัก...หรือ...????????
    
    
    เคยสับสน...ความรัก...ความหลง...ความต้องการ...ต่างกันอย่างไร...
    
    
    
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    8 กรกฎาคม 2547 00:30 น. - comment id 294760

    อยากเป็นคนปัจจุบัน
    ที่กาลเวลาพาผกพันผ่านมาหา
    แล้วก็นำรักมาชักพา
    ให้กาลเวลาทำให้เราหนามารักกัน
    
    *-*ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ โดนใจจังเลยค่ะ  แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*
  • พรรณพชร

    3 กันยายน 2547 14:31 น. - comment id 323003

    ขอบคุณครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน