อันว่ารส จูบนั้น พลันใจหาย หลงทั้งใจ ทั้งกาย ให้ถลำ ไม่รู้เนื้อ รู้ตัว หัวคมำ เพราะจูบเธอ เผลอทำ ให้หนำใจ....... ช้ำหมดแล้ว ใจฉัน มันไม่ไหว จูบเธอไป คงได้ แต่วันหลัง พอตื่นขึ้น คงลืม คืนพลาดพลั้ง ว่าทั้งๆ ที่ฉัน ไม่อยากลืม หรือเธอแค่ ต้องการ ให้ฉันเจ็บ แค่อยากเก็บ ฉันไว้ ใกล้ๆฝัน พอเธอเบื่อ จากใคร ก็เรียกกัน ทิ้งให้ฉัน นอนฝัน กลั้นอึดใจ ตอนนี้แหละ ที่ใจ ไม่รู้ผิด จูบนิดๆ ก็วาบ ห้ามไม่ไหว ลืมทุกอย่าง เหมือนฟาง ที่ไหม้ไฟ ยอมไปได้ ติดใจ ใกล้จูบเธอ......
สนิมรัก 19 ก.ค. 2547 18:09 น. - ID 57628 
845
2
0
20 กรกฎาคม 2547 12:13 น. - comment id 301239
สวัสดีค่ะคุณสนิมรัก กลอนแต่งได้ดีนะค่ะ หายไปนานเลย หวังว่าคงสบายดีนะค่ะ ห่วงใยเสมอค่ะ
20 กรกฎาคม 2547 16:49 น. - comment id 301308
ได้ยินเสียง ผู้ ญ. ไร้เงา แล้ว ชื่น ทรวง มากเลย ครับ ขอบคุณ ครับ อะแถม ให้ 1 บท หายไปนาน เพราะเข้า เนตไม่ได้ ต่อยังไง ก็ขาด เพราะสายหลุด โทรไปถาม เขาว่า ข่ายชำรุด ใจแทบทรุด ลงแดง เพราะขาดเธอ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
