โอ้เจ้าเอ๋ย..กัลยาณี..ที่พี่รัก
มาเนิ่นนานมากนักขนาดไหน
เจ้าจอมจิตก็รู้แจ้งอยู่แก่ใจ
ว่าพี่ปรารถนาเพียงใดฤทัยเธอ
รู้ทั้งรูว่าพี่รักจนหนักอก
น้ำตาตกด้วยจริงจังใช่พลั้งเผลอ
จะจากจรหรือประสบได้พบเจอ
ก็แม่นมั่นอยู่แต่เธอเสมอมา
ทั้งที่พี่ก็รู้ว่าคงยาก
แสนลำบากมากนักเป็นหนักหนา
จะได้ดอมออมกลิ่นสุคนธา
จากแก้วขวัญกัลยามาแนบทรวง
แต่รักเอ๋ยรักเอยใครเคยรัก
คิดห้ามหักคงเกินไปแสนใหญ่หลวง
พี่แอบดอมหอมกลิ่นสุดาดวง
ก็ขอบคุณพุ่มพวงด้วยดวงแด
คงเป็นบุญหนุนนำแต่กรรมซัด
ให้ขุ่นขัดอกละเหี่ยเสียแท้แน่
อยากจำนรรจ์ไหวหวั่นจนเชือนแช
จึงได้แต่แอบแลแพ้ทางเธอ
โอ้น้องจ๋า..กัลยาณี..ที่พี่รัก
สุดห้ามหักโศกระกำจนพร่ำเพ้อ
ในชาติก่อนคงสร้างกรรมทำกับเธอ
ชาตินี้พี่จึงเก้อหนอเธอเอย
15 สิงหาคม 2547 22:34 น. - comment id 312425
โอ้คนดีคนนี้ที่พี่รัก ผูกสมัครชิดใกล้ไม่แปรผัน แม้ชาตินี้ไม่มีใกล้ในชีวัน แต่ยินดีแล้วนั้นได้พบเธอ *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*

16 สิงหาคม 2547 00:12 น. - comment id 312465
แวะมาทักทายครับ แต่งได้ดีครับ

16 สิงหาคม 2547 00:17 น. - comment id 312468
สวัสดีค่ะน้องมะปรางหวาน5...
มาทักทายกันนะคะ..
เขียนกลอนได้ไพเราะมากค่ะ..
ขอชม..ด้วยใจจริง
ขอบใจจ้ะ

16 สิงหาคม 2547 09:20 น. - comment id 312559
มีความสามารถมาก เสนอกลอน ออกมาได้งดงาม ทั้งอักษรศิลป์ และศิลป์ในอักษร สื่อความหมาย ได้อย่างลึกซึ้งกินใจ และหวานแว๋ว เมื่อยามสุข และโศกเหงาอาลัยเมื่อ ยามเศร้าได้หลากหลายอารมณ์ ใน กลอนบทเดียวทำได้เยี่ยมมากขอชม ๚ะ๛ size>
