หน้าส่วนตัว
ฉันอยู่ที่แสงสดใสไม่อาจถึง
เป็นซึ่งทุกคืนวันนั้นสับสน
ได้พบเห็นได้มองถึงซึ่งใจคน
ทั้งยากดีมีจนปนกันไป
ทุกย่างก้าวเจ็บปวดและเหน็บหนาว
แสนปวดร้าวทุกข์จนจะทนไหว
ทั้งร้าวรานอ้างว้างกลางหัวใจ
ไม่มีใครเหลียวมองหมองอุรา
คนบางคนถือดีที่ล้ำเลิศ
ที่ได้เกิดดีกว่าใครในใต้หล้า
ถูกดูหมิ่นเหยียดหยามด้วยสายตา
ต่างเชิดหน้าหยิ่งผยองลำพองตน
ฉันเหมือนคนอยู่ไกลสุดปลายฟ้า
โชคชะตาอาภัพและสับสน
ยามตกอับจำกล่ำกลืนฝืนใจทน
ช้ำกมลแสนขมขื่นทุกคืนวัน
แหงนหน้ามองเห็นนกบินทั่วถิ่นฟ้า
นกเริงร่าบินเคียงคู่ดูสุขสันต์
มองตัวเราปวดฤดีโอ้ชีวัน
ทำไมฉันนั้นอาภัพอับทางไป
อยากวิงวอนมิตรใจดีที่ใฝ่หา
โปรดเมตตาฉันสักนิดจะผิดไหม
อยากได้รับอีเมล์พอหล่อเลี้ยงใจ
ช่วยหยิบยื่นให้กับคนอับทาง
มะปรางหวาน5 17 ส.ค. 2547 16:05 น. - ID 59268 
609
1
0
17 สิงหาคม 2547 18:00 น. - comment id 313148
เขียนได้งามมากครับ การใช้ภา ษาพัฒนาขึ้นมากเลยครับ ๚ะ๛ size>
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
