เขียวต้นข้าว พริ้วไสว ในสายฝน โอนเอนลม อ่อนลู่ ดูสดสวย เพราะฝนพรม ประโลมไล้ ใช่ไหมเอย เจ้าทรามเชย จึงเขียวสด ดูงดงาม พอฝนหลั่ง สั่งฟ้า ห่าสุดท้าย เจ้าทรามวัย ช่อจะชู ดูเกรงขาม อร่ามเหลือง เมลืองทอง มองเมื่อยาม แสงทองตัด ฟ้าสีคราม ยามสนธยา ภาพติดตรา ตรึงใจ เหมือนในฝัน หาดูได้ ไม่ทุกวัน แปลกนักหนา ทั้งทั้งที่ อยู่ใกล้ เพียงปลายตา กลับเหมือนว่า อยู่ไกล เกินใฝ่มอง หรือคนเรา เฝ้าจม กับหล่มปลัก สังคมหลัก สังคมเมือง เฟื่องสนอง ทาสอารมณ์ ทาสกาย ที่ใฝ่ปอง จนลืมมอง ความไสว ที่ปลายตา
บินเดี่ยวหมื่นลี้ 6 ก.ย. 2547 15:18 น. - ID 60556 
1121
6
0
6 กันยายน 2547 15:56 น. - comment id 325413
อยู่ห่างไกลเหลือเกินจะเพลินฝัน ทุ่งข้าวนั้นอยากเห็นเป็นไฉน คงสวยงามเหลืองทองผ่องอำไพ ยามตะวันทาบไล้ในทุ่งทอง
6 กันยายน 2547 16:07 น. - comment id 325414
บางที อยู่ ใกล้แค่ คืย จริงๆ มองไม่ค่อยเห็น เป็นกำลังใจ ให้ ขอให้หา เจอ นะ คะ ที่ ปลายตา
6 กันยายน 2547 19:23 น. - comment id 325543
แวะมาทักทายค่ะขอบคุณที่เม้นท์กลอนให้นะคะ กลอนเพราะค่ะ
6 กันยายน 2547 22:43 น. - comment id 325687
หน้าส่วนตัว
===== บินเดี่ยวหมื่นลี้ --------
เทพบุตรชอลิวเฮี้ยง
แต่งกลอนได้เยี่ยมยุทธ มั๊กมาก
7 กันยายน 2547 09:33 น. - comment id 325905
เขียนได้ดีมากครับ ตาสามารถมองเห็น ได้รอบตัว แต่น้อยครั้งมากครับที่มันจะ เห็นเพื่อนสนิทของมันคือ ปลายจมูก ๚ะ๛ size>
7 กันยายน 2547 10:58 น. - comment id 325957
^_^ กลอนไพเราะมากค่ะ
7 กันยายน 2547 17:24 น. - comment id 326266
สิ่งรอบตัวมีไว้ให้ได้คิด อยู่ที่จิตของเราเศร้าไฉน ทุกสิ่งเกิดขึ้นมาแล้วดับไป หากทำใจให้เห็นเช่นทางธรรม ปรับที่ใจให้รู้คือครูสอน ความอาทรห่วงใยใจถลำ สติตรองครองจิตพิชิตนำ ฝากถ้อยคำลิขิตไว้ให้ใคร่ครวญ.....ฯ ในห้วงแห่งชีวิต..ย่อมมีทั้งสุขและทุกข์..ทุกคนย่อมพบกับความพลัดพราก...จากคนที่เป็นที่รัก...เวลา..จะช่วยเราได้..หากแต่เราต้องทำใจ..ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นว่า...คือธรรมดาของโลก...ทุกคนเคยประสบมาเช่นกัน....เราควรทำใจให้ได้...อย่าอยู่กับความทุกข์...มองออกไปภายนอก...ยังมีความสุข..รอเราอยู่...อย่าปิดกั้นตัวเองนะคะ....ยังมีเพื่อน..พี่น้อง...ครอบครัว...ที่คอยเป็นกำลังใจให้กับเราค่ะ....ฟ้าหลังฝน...ย่อมสวยงามเสมอนะคะ.... แวะมาให้กำลังใจค่ะ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
