แรกสบพบเริ่มสบตาเหมือนสบใจ
ไม่เหมือนใครเพราะคือเธอที่รอคอย
นั่งเหม่อลอยคอยคะนึงถึงแต่เธอ
โอ้สวรรค์ช่างใจดีประทานมา
เมื่อได้เจอใจก็เพ้อตามเธอไป
เมื่อจากไปใจก้เพ้อละห้อยหา
เมื่อยามนั่งก็นั่งเหม่อเพ้อทุกกาล
เมื่อยามนอนใจก็เฝ้าฝันถึงเธอ
เมื่อยามตื่นลืมตาก็เพ้อถึง
เมื่อกินข้าวก็หวังว่าเธอจะทำให้กิน
เมื่อได้ยินเสียงเธอก็เหม่อลอย
เมื่อได้เห็นก็เริ่มพร่ำรักแต่เธอ
เมื่อไม่เห็นใจเริ่มเหงาและเปล่าเปลี่ยว
เมื่อไม่ได้ยินสุ้มเสียงก็คะนึงหา
เมื่อไม่เจอก็เพ้อหาใจแทบขาด
เมื่อเธอยอกไม่รักใจก็สลาย
10 กันยายน 2547 20:33 น. - comment id 328669
ด้วยรักหนักทรวงอึ้งเพียงนี้ ขอเธออย่าหลีกหนีหายหน้า ใจหายใจวาบตราบจิตวิญญา ด้วยเธอคือดารากลางใจ รักนี้มีให้เพียงเธอคนดี จวบแต่นาทีครั้งก่อนคงจำได้ เธอคือที่พึ่งแห่งกายาและดวงใจ เมื่อเธอหลีกไกลใจดวงนี้เบาถนัดทรวง.. .................................................... :)

10 กันยายน 2547 20:44 น. - comment id 328686
แวะมาทักทายนะสมาชิกใหม่ค่ะเพราะจังเลยค่ะ

11 กันยายน 2547 08:24 น. - comment id 328888
เขียนออกมาได้งดงามในความหมายมากครับ ลีลา การนำเสนอยอดเยี่ยมมากครับ หวานสนืท ๚ะ๛ size>
